Na een geweldige première in seizoen 2, volgt Preacher zijn hernieuwde focus door de roadtrip meer actie en persoonlijke verhaalbeats te laten leveren.
Aan het begin van seizoen 2 stelt Preacher de moeilijke vragen. Naast "Where's God?", Wil de serie ook semi-serieus nadenken over het idee van "Wat doe je als de Terminator een cowboy is die in de hel schiet?"
Dat is tenminste de kern van de ongelooflijk gewelddadige openingsreeks die begint met 'Mumbai Sky Tower'. De première van gisteravond zorgde ervoor dat zo'n vraag een groot deel van seizoen 2 zou zijn, omdat de aflevering min of meer begon met een grafische weergave van het openingssalvo van de Saint of Killers tegen Jesse Custer en de entiteit die bekend staat als Genesis - met Tulip en Cassidy ook in de vuurlinie, samen met iedereen die dwaas genoeg is om wegen te kruisen met de niet te stoppen moordenaar. 'On the Road' zag een groep advocaten neergemaaid in een uitwisseling van hete lood, en in overeenstemming met het idee dat de ene goede beurt een andere verdient, herhaalt Preacher de woordenwisseling door de Heilige te laten opkomen tegen enkele kanonliefhebbers, die niet ' Er is veel aansporing nodig om een kogelregen in de stoffige cowboy te laten. De resultaten zijn echter grotendeels hetzelfde: de Saint of Killers kan niet worden gestopt.
De scène speelt zich af met een vergelijkbare anarchistische sfeer als voorheen. Het is als een live-actie Looney Tunes als de Saint ongedeerd staat en alle rondes uithaalt die zijn schouders ophaalt. Elke scène heeft een verbazingwekkend bloederig moment ondermijnd door de reacties van Jesse, Tulip en Cassidy. Ten eerste, terwijl het bloedbad blijft uitbarsten buiten het smerige wegrestaurant waar ze voor de nacht hebben ingesloten, Tulip, Jesse, en dan kunnen Cassidy hun ogen niet van de televisie afwenden. Hun nonchalance wordt even later verklaard als schok over de ontdekking dat Annville werd weggevaagd in een methaanexplosie. Ruth Negga krijgt een leuk moment om te verwerken wat er is gebeurd, wat mooi wordt afgewisseld door de flagrante reactie op het meedogenloze bloedvergieten dat zich net buiten hun motelkamer afspeelt.
Net als bij tulpensifonatiegas met de darmen van een dode, speelt het duistere gevoel voor humor van de serie het uiteenvallen van een geweerliefhebber in de shootout evenzeer om te lachen als om spanning te genereren. Als een scène mensen kon overtuigen Preacher is absoluut niet voor de overgevoeligen, het zou degene zijn waar een man, die onlangs van zijn linkerarm is ontslagen, een klacht indient over de automaat van het motel bij de enige luisteraar: Jesse. Het spelen van geweld om te lachen kan een zware verkoop zijn, en Preacher loopt zeker een dunne lijn, maar de ironie van een groep Texas-fanfanaten die worden weggevaagd door een man die anders hun posterjongen zou kunnen zijn, en de overdreven aard van het geweld zelf, helpt beide aspecten van de chaos te verkopen.
Het trio van Rogen, Goldberg en Catlin weet ook wanneer het tijd is om te stoppen en te rennen. De première bracht het ultrageweld van de komst van de heilige in evenwicht met een reeks karaktermomenten die de zaken licht hielden en enig inzicht boden in de angst van Tulip voor wat er zou kunnen gebeuren als Jesse op de hoogte zou worden gebracht van haar relatie met Cassidy. De paar minuten die hij besteedde aan het karakter van Glenn Morshower, voordat hij zichzelf doodde in plaats van de Saint zijn leven te laten nemen, waren het soort afleiding van de dubbele problemen waarmee Jesse en zijn bemanning geconfronteerd worden, die blijven aantonen hoeveel meer gefocust de serie is geworden in het seizoen 2. En terwijl het trio Fiore opzoekt, die nu als een gedraaide illusionist in een casino werkt, een leven maakt van sterven op het podium en wordt hersteld in een nieuw lichaam, ontdekt de serie hoe ver het kan gaan en nog steeds op koers blijven.
Het verhoogt ook de wereld van Preacher en verheft het als misschien de stripboekenreeks op dit moment op televisie. Seizoen 1 was niet veel om het verhaal op een manier te onderbouwen die zou kunnen suggereren dat de serie toespelingen had op serieus genomen te worden. En als seizoen 2 iets laat zien, is het dat de chaotische geest van Preacher betekent dat het absoluut niets te serieus wil nemen. Dus wanneer Fiore's en Cassidy zich hechten aan een middag van zwaar drugsgebruik, indoor basketbal, ijs en wat impliciet onderzoek, doen beide partijen dit als een middel om een doel te bereiken. De show daarentegen moet zich overgeven aan de verwennerij van zijn personage, met vrijwel dezelfde agenda. Rogen, Goldberg en Catlin hebben de flipperende speelsheid van de serie doordrenkt met een nieuw gevoel van doelgerichtheid. Een drugsaanval produceert wat broodnodige informatie - voor Fiore - en resulteert erin dat Jesse weet waar ze naartoe moeten - New Orleans.
'Mumbai Sky Tower' laat opnieuw zien hoeveel voortstuwende Preacher deze keer rond is, en hoe, zelfs als het lijkt te pauzeren voor wat losbandigheid, een spontaan maar mislukt huwelijksaanzoek en een dodelijke inloop met het verleden van Tulip - waarin ze laat zien waarom je niet met mevrouw O'Hare wilt rotzooien - het is voor meer dan alleen een beetje plezier. Hopelijk betekent deze hernieuwde focus dat de zaken van Tulip meer zullen bedragen dan de Carlos-verhaallijn in seizoen 1. Voor Fiore lijkt dit echter het einde van de weg te zijn, omdat hij duidelijk nooit hetzelfde zou zijn zonder DeBlanc, en zijn vreselijke bestaan van eeuwigdurend bestaan heeft hem uiteindelijk verslechterd.
Met niemand meer die het contract van de heilige kan ontkennen, heeft Preacher zich gecommitteerd aan een solide verhaallijn die heeft gediend als de helft van de katalysator van het seizoen. Er is nog veel weg te gaan, dus hopelijk zal de show niet opbranden tijdens de voortdurende zoektocht van de Saint of Jesse om God te vinden. Maar na een geweldige seizoen 2-première, volgt Preacher zijn hernieuwde focus door de roadtrip meer actie en een paar persoonlijke verhaalbeats te laten leveren.
Preacher gaat aanstaande maandag verder met 'Damsels' @ 21:00 op AMC.
Foto's: Skip Bolen / AMC / Sony Pictures Television
