Hoewel Project Almanac het gevonden beeldformaat niet opnieuw uitvindt, weet de film toch een aangrijpend (en stijlvol) tijdreizenverhaal te vertellen.
Wanneer intelligente middelbare scholier David Raskin (Jonny Weston) wordt afgewezen voor een prestigieuze studiebeurs die hem in staat zou hebben gesteld om het MIT-wetenschapsprogramma bij te wonen, besluit David's weduwnaar moeder Kathy (Amy Landecker) om het familiehuis te koop te zetten - om genoeg geld veilig te stellen voor het hoogste niveau. Terwijl hij door oude dozen op zolder graaft ter voorbereiding op de verkoop, ontdekken David en zijn jongere zus, Christina (Virginia Gardner), een mysterieuze videocamera verpakt tussen de bezittingen van hun overleden vader. In de camera zit een verouderde tape van Davids zevende verjaardagspartij; echter, bij nader onderzoek van de video ziet David, samen met vrienden Quinn (Sam Lerner) en Adam (Allen Evangelista), iets onverklaarbaars - een achttienjarige David (met dezelfde camera) die op de achtergrond van de tien jaar oud staat beeldmateriaal.
Na deze bizarre openbaring onderzoeken de vrienden David's kelder voor een mogelijk antwoord - erachter komend dat de vader van David een briljante uitvinder was die hielp bij het ontwikkelen van 's werelds eerste tijdmachine, genaamd "Project Almanac". Gedreven door persoonlijke verlangens (geld, populariteit) en een hang naar ontdekking, beginnen de vrienden aan een nauwgezet proces van het opnieuw opbouwen van de machine. Maar na voltooiing van het apparaat, leren de jonge tech-hoofden, vergezeld door David's nieuwe vriendin Jessie (Sofia Black-D'Elia), de kosten van experimenteren - specifiek dat zelfs het kleinste ongeluk door de tijd heen drastische gevolgen kan hebben in het heden.
Voorheen getiteld Welcome to Yesterday, werd Project Almanac naar het grote scherm gebracht door het productiehuis van Michael Bay's Platinum Dunes - met eerstejaars speelfilmregisseur Dean Israelite aan het roer. Ondanks niet-getest talent achter de camera en vooral onbekende acteurs op het scherm, biedt Project Almanac desalniettemin een vermakelijk tijdreisavontuur met echt scherpe humor, strakke tempo en hoogwaardige uitvoeringen van de hoofdcast. Voor gevestigde fans van geestverruimende tijdige whimey-verhalen (bijvoorbeeld BBC's Doctor Who of Shane Carruth's culthit Primer) vindt Project Almanac het genre niet opnieuw uit (of verbetert) het niet. In het bijzonder, in zijn poging om de algehele waarde van popcorn-entertainment te verhogen, biedt Project Almanac alleen ruimte voor standaard (en voorspelbare) sciencefiction-ideeën.
Het verhaal draait om een aantal tijdreisconcepten die zijn gebruikt in hopping films van vorig jaar; toch presenteert Israelite iedereen genoeg flair om zijn versie te onderscheiden - en van Project Almanac een algehele plezierige filmervaring te maken. Op dezelfde manier als Josh Trank een frisse draai aan het superheldgenre in Chronicle vond, zorgt Israelite's mix van found-footage, tijdreistheorie, eigenzinnige komedie en genuanceerde karaktermomenten ervoor dat de meeste kijkers te worden geïnvesteerd in het drama op het scherm om spot met alle bekende plotbeats. De gerecyclede ideeën van de film vormen nog steeds een aangrijpende basis voor Davids tegenslagen in de tijd - en, belangrijker nog, overtreden nooit de gevestigde regels van dit specifieke tijdreisverhaal.
Naast een strak script, beproefde tijdmechanica en stijlvol filmmaken, profiteert Project Almanac ook van een sympathieke cast - jonge acteurs die zowel het wonder als de horror van ongecontroleerde wetenschappelijke ontdekkingen vastleggen. Jonny Weston (Taken 3 en Insurgent) krijgt een uitdagende rol - als een sympathieke nerd die gedwongen wordt om een aantal ongelooflijk moeilijke (en soms donkere) beslissingen te nemen. Weston is een relatieve nieuwkomer in de Hollywood-spot, met een vrij dunne filmografie, maar de jonge hoofdrol speelt een rol bij het verkopen van de meest vermakelijke en impactvolle scènes van Project Almanac.
Dat gezegd hebbende, Weston draagt de film niet alleen - en Israelite heeft een sterke line-up van ondersteunende acteurs samengesteld. Waar veel High School-leeftijd filmfilms volgepakt zitten met clichestereotypen, omringt Project Almanac Weston met hoogwaardige artiesten in afgeronde en ronduit herkenbare rollen. Lerner's Quinn wankelt van tijd tot tijd over tienertropen, hoewel het personage (en de uitvoering) erin slagen voldoende variatie te vinden om Quinn een van de leukste toevoegingen aan het verhaal te maken - vooral als evenementen naar het zuiden beginnen te gaan. Evenzo is Evangelista een solide tegenwicht voor Weston en Lerner - waarbij hij Adam presenteert als een iets minder roekeloze avonturier en, vaak, de stem van de rede in hun groep.
In een minder succesvolle poging zouden vrouwelijke personages zoals Christina en Jessie worden gereduceerd tot één-noot medeplichtigen voor meer genuanceerde mannelijke leads, maar Gardner en Black-D'Elia, respectievelijk, zorgen ervoor dat de meisjes van Project Almanac net zo dynamisch en capabel zijn als hun mannelijke tegenhangers. Bepaalde aspecten van de personages lenen nog steeds veel van de contouren van de middelbare school, maar aan het einde is er geen twijfel dat de dames van Project Almanac meer zijn dan niet gaar liefdesbelangen, ze spelen allebei een cruciale rol in belangrijke plotbeslissingen - evenals de grotere film van de film filosofische (en wetenschappelijke) dilemma's.
Dat gezegd hebbende, bioscoopbezoekers die al bedenkingen hebben bij het gevonden beeldmateriaalformaat, zullen merken dat de film van Israelite standaardproblemen in het genre heeft - schokkerig, first person perspectief, opschorting van ongeloof (dat de kinderen in bepaalde situaties daadwerkelijk zouden blijven filmen), en een algemeen beperkte cinematische toolset. Project Almanac is verre van een egregious cashgame voor gevonden beelden, omdat de filmmakers er in feite in slagen het formaat te gebruiken om bepaalde sequenties (samen met het algehele verhaal) te verbeteren; toch zal de film waarschijnlijk geen overweldigende sceptici zijn die nog steeds vinden dat gevonden beelden (bijna altijd) een goedkope gimmick zijn die anders inferieure visuele effecten en narratieve ontwikkeling verbergt.
Uiteindelijk moeten kijkers die op zoek zijn naar een leuk (en soms grappig) sciencefictionverhaal, genoeg vinden om van de nieuwste inspanningen van Israelite te genieten. Hardcore-fans van tot nadenken stemmende tijdreisverhalen kunnen misschien worden overweldigd door het gebrek aan nieuwe sciencefiction in het project van Israelite, maar de regisseur verkent nog steeds enkele behoorlijk bedwelmende ideeën - vooral in een film gericht op de casual (jonge volwassen) film markt. Daartoe, hoewel Project Almanac het gevonden beeldformaat niet opnieuw uitvindt, weet de film toch een aangrijpend (en stijlvol) tijdreizenverhaal te vertellen.
TRAILER
_____________________________________________________________
Project Almanac duurt 106 minuten en heeft de classificatie PG-13 voor wat taal- en seksuele inhoud. Nu in theaters.
Laat ons weten wat je van de film vond in het commentaargedeelte hieronder.
Voor een diepgaande bespreking van de film door de Screen Rant-editors kom je snel terug voor onze Project Almanac-aflevering van de SR Underground-podcast.
