Robin Hood moderniseert het klassieke verhaal met enkele nieuwe ideeën die niet altijd werken, maar het verhaal van een outlaw-held wordt ondersteund door de charme van Taron Egerton.
Het verhaal van Robin Hood wordt al eeuwen lang steeds opnieuw verteld en verteld in alle vormen van media. In de moderne tijd zijn er talloze film- en televisie-aanpassingen van de legende geweest, die allemaal hetzelfde uitgangspunt hebben als een Engelse heer die terugkeert van de kruistochten om zijn familiehuis in puin te vinden. Vervolgens wendt hij zich tot waakzaamheid gewapend met een pijl en boog om van de rijken te nemen en aan de armen te geven. Het Engelse volksverhaal is al sinds de 15e eeuw doorgegeven (hoewel het verhaal dateert uit de 13e eeuw) en heeft het luisteraars door de eeuwen heen betoverd. Nu wordt een nieuwe hervertelling van Robin Hood gebruikt in theaters met een andere interpretatie van het klassieke verhaal. Robin Hood moderniseert het klassieke verhaal met enkele nieuwe ideeën die niet altijd werken, maar het verhaal van een outlaw-held wordt ondersteund door de charme van Taron Egerton.
Robin Hood volgt de jonge Robin van Loxley (Egerton), die een goed leven leidt als heer van een landhuis en die verliefd wordt op Marian (Eve Hewson) wanneer ze probeert een van de paarden van het landhuis te stelen om aan haar buurman te geven. Robin is echter opgesteld om te vechten in de kruistochten en laat het landhuis in handen van Marian. Na vier jaar vechten in de oorlog, breekt Robin wanneer hij zijn commandant, Guy van Gisborne (Paul Anderson) ziet, die beveelt dat gevangenen voor de lol worden gedood. Robin probeert er een te redden, de zoon van een andere gevangene, maar Guy zet een pijl in Robin en stuurt hem naar huis naar Engeland. Zodra hij terugkeert, ontdekt hij dat de sheriff van Nottingham (Ben Mendelsohn) het Loxley-landhuis in beslag heeft genomen omdat Robin dood werd gedacht en Marian werd weggegooid.
Bij een bezoek aan Nottingham beseft Robin al snel dat de tijden voor de gewone burgers extreem moeilijk zijn, omdat de sheriff al hun geld neemt voor zijn oorlogsbelasting, die schijnbaar de kruistochten financiert. Robin leert ook dat Marian met een andere man trouwde, Will (Jamie Dornan), toen ze geloofde dat Robin dood was. Gefrustreerd door het feit dat Marian verder is gegaan en woedend door de acties van de sheriff, wordt Robin benaderd door de man wiens zoon hij probeerde te redden in de kruistochten, die langs John (Jamie Foxx) gaat. Met de hulp en training van John wordt Robin een lokale burgerwacht die bekend staat als de kap die steelt van de sheriff en geeft aan de burgers, terwijl hij de schijn ophoudt terwijl de heer van Loxley terugkeert uit de oorlog om meer te weten te komen over de plannen van de sheriff. Maar wanneer Robin en John ontdekken wat de sheriff echt van plan is, realiseren ze zich dat ze meer moeten doen dan alleen stelen - ze zullen een revolutie moeten ontketenen.
Geregisseerd door Otto Bathurst (Peaky Blinders, Black Mirror) uit een script van nieuwkomers Ben Chandler en David James Kelly, zal Robin Hood ongetwijfeld vergelijkingen maken met Guy Ritchie's King Arthur: Legend of the Sword. Robin Hood is zeker een grimmiger, modernere versie van een klassiek verhaal dat zich veel meer richt op stijl en actie dan historische nauwkeurigheid. Maar er is iets te zeggen over de manier waarop Robin Hood de specifieke tijd in de geschiedenis weergeeft waarin het wordt uitgebracht. Dit is een Robin Hood-verhaal dat zich sterk richt op het feit dat de rijken in de samenleving, de hogere klassen, de neiging hebben om aan de macht te blijven door de kelen van de lagere klassen te betreden, door geld en middelen te lenen van de minderbedeelden. Deze Robin Hood houdt zich bezig met het leiden van een revolutie die de "herverdeling van rijkdom" in Nottingham ziet. Die thema's raken soms in de film verward door de romantische lijn, met de echte motivaties van Robin voor zijn acties een beetje onduidelijk. Maar het idee dat zijn waakzaamheid en zijn liefde voor Marian grotendeels onverklaarbaar met elkaar verbonden zijn, werkt grotendeels (zolang de kijker er niet te hard over nadenkt).
Naast het aanboren van de moderne onrust tussen de klassen in de samenleving, brengt Robin Hood ook de inspiratie van het folkpersonage over striphelden superhelden door een meeslepend verhaal over de burgerwacht te leveren. Gezien de populariteit van superhelden in Hollywood in het afgelopen decennium, hebben bioscoopbezoekers veel verhalen over de oorsprong zien spelen, en Robin Hood volgt die formule naar de letter. Dat betekent dat Robin Hood een trainingsmontage heeft, Egerton krijgt de vereiste shirtloze heldenscène en de film speelt zijn dubbele identiteit. Hoewel Robin Hood een van de oudste burgerwachtverhalen is, werkt de film van Bathurst duidelijk geïnspireerd door moderne superheldenfilms niet voor alle fans van de outlaw-boogschutter. Maar voor degenen die wilden dat Marvel Studios een Hawkeye-film uitbracht (of DC om een Green Arrow-film te maken), biedt Robin Hood van Bathurst realistische boogschietactie die wat we van "superheld" boogschutters hebben gezien te schande maakt. Toegegeven, er zijn momenten in de tweede act waar de actie een beetje verdwaalt in de regie van Bathurst, maar het daadwerkelijke boogschieten wordt vakkundig tentoongesteld. Het komt allemaal samen in Robin Hood als de superheldenfilm waar sommige fans op hebben gewacht.
Dat wil niet zeggen dat er geen zwakke momenten in het script zijn, die de boodschap van de film in de dialoog stoppen of scènes verzinnen om het verhaal vooruit te helpen, maar deze worden tegengegaan met de uitvoeringen van de hoofdrollen van de film. Egerton heeft gemakkelijk genoeg charme en charisma om de verschillende kanten van Robin te creëren die nodig zijn om deze film te laten werken. Hij kan de verliefde man, de outlaw boogschutter en de pompeuze heer spelen (hoewel hij een beetje met die laatste worstelt, grotendeels omdat hij eigenlijk te charmant is om pompeus af te komen en omdat het duidelijk is dat Robin ook moeite moet hebben met die rol). Egerton heeft ook een uitzonderlijk sterke ondersteunende cast, met Foxx als mentor voor Robin en Mendelsohn als de folie / vijand van Robin. Hun uitvoeringen zijn even charismatisch als die van Egerton en helpen de film te verheffen. Verder krijgt Hewson meer te doen als Marian dan andere actrices die het personage hebben afgebeeld en ze blinkt uit in de rol. De hoofdcast is goed afgerond door Dornan en Tim Minchin als Friar Tuck, maar ze krijgen niet zoveel om mee te werken in het script.
Uiteindelijk is Robin Hood een leuke - zo niet helemaal noodzakelijk - nieuwe voorstelling van het klassieke verhaal dat aansluit op moderne thema's over de opkomende massa's om degenen die aan de macht zijn verantwoordelijk te houden voor hun acties. Deze thema's raken een zeer belangrijk akkoord voor ons huidige moment in de geschiedenis. Maar Robin Hood vindt ook een balans tussen die thema's en geeft de outlaw burgerwacht een meeslepend oorsprongverhaal dat precies past bij de superheld-blockbusters die zo populair zijn in Hollywood. Robin Hood houdt misschien iets te dicht vast aan de oorsprongsformule van superheldenfilms, vooral omdat bioscoopbezoekers er het afgelopen decennium zoveel hebben gezien, maar de derde act neemt het verhaal in een andere richting. Hoewel er momenten zijn waarop het script en de regie moeite hebben om een blockbuster te leveren die IMAX waardig is (zodat deze film niet echt de moeite waard is om te zien in IMAX), helpen de uitvoeringen van de cast de ruwe randen glad te strijken. Al met al is Robin Hood een vermakelijke filmervaring, met genoeg nieuwe ideeën om het te onderscheiden van eerdere aanpassingen van het volksverhaal, een aantal coole boogschietactie en een charmante voorsprong in Egerton.
aanhangwagen
Robin Hood speelt nu landelijk in Amerikaanse theaters. Het is 116 minuten lang en scoort PG-13 voor uitgebreide reeksen van actie en geweld, en enkele suggestieve referenties.
Laat ons weten wat je van de film vond in de comments!
