Interview met 'Saving Mr. Banks': Jason Schwartzman, BJ Novak & Bradley Whitford

"Een lepel suiker helpt het medicijn te dalen." Beroemde aanstekelijke teksten op een Mary Poppins-nummer geschreven door de legendarische Sherman Brothers. Saving Mr. Banks speelt zich af in 1961 en is een sentimenteel verhaal over hoe het sluwe genie Walt Disney (Tom Hanks) de knorrige Britse dame, PL Travers (Emma Thompson) heeft overgehaald om naar Los Angeles te komen om de schermrechten op haar roman af te tekenen, Mary Poppins.

Geregisseerd door John Lee Hancock (The Blind Side), was dit een project waar 'Uncle Walt' al twintig jaar aan werkte sinds zijn kinderen (toen nog klein) verliefd werden op de boeken over de magische nanny. De film ziet Colin Farrell (in Brugge) als haar liefhebbende vader, Travers; Jason Schwartzman (Rushmore) en BJ Novak (The Office) als het iconische songwriting-duo de Sherman Brothers (die ons de teksten / melodieën Chitty Chitty Bang Bang en Jungle Book bracht).; Bradley Whitford (The West Wing) als geniale scenarioschrijver, Don DaGradi en Paul Giamatti (Sideways) als Ralph, de chauffeur die bevriend raakt met Travers tijdens haar bezoek aan LA.

Een beetje een controlefreak, Travers stond erop dat alles op rol op rol werd opgenomen, wat de acteurs een 'echt' gevoel gaf van de creatieve verschillen die zich voordeden tijdens die twee weken van ontmoetingen met de auteur. Travers zet zelfs haar neus op voor 'muzikale nummers' en die 'gekke tekenfilms' waarop de studio haar imperium heeft gebouwd. Gelukkig heeft Disney geen aandacht besteed. U kunt het video-interview met Schwartzman / Novak / Whitford hierboven bekijken en / of het transcript hieronder lezen. We raden u aan om tegelijkertijd de woorden 'supercalifragilisticexpialidocious' na te bootsen. (Een woord trouwens, de Sherman Brothers hebben het goedgemaakt!)

Kun je je een kindertijd voorstellen zonder Disney?

Jason Schwartzman: Goh!

Bradley Whitford: Je weet dat je dat echt niet kunt, realiseer je je, deze liedjes en dit verhaal lagen in onze botten. Het was een vreugdevol en onvermijdelijk onderdeel van de kindertijd.

BJ Novak: En het interessante deel van deze film is dat het je laat zien dat het niet volledig gevormd is geboren, maar dat het eigenlijk een volwassen, zeer gecompliceerd, emotioneel, moeilijk, grappig proces heeft doorgemaakt om deze jeugdklassieker te worden.

Jason Schwartzman: Je denkt dat Mary Poppins
.

je denkt niet dat het geschreven is. Je denkt niet dat het gemaakt is. Je kunt je niet voorstellen dat het wordt gegoten. Je denkt gewoon dat het daar was.

Bradley Whitford: Ja, je kunt je zeker niet voorstellen, zware emotionele conflicten rond discussies over de motivaties van de personages en hoe ze moeten worden gespeeld.

PL Travers wilde niet dat de schermversie muzikaal of geanimeerd was

Bradley Whitford: (Lacht) Afgezien daarvan was het goed met haar!

Jason Schwartzman: Ja, ze was board.

BJ Novak: Dat is wat zo onverwacht aan deze film is, dat je deze echte situatie hebt waarin deze vrouw arriveert. Ze schreef dit zeer charmante humoristische boek genaamd Mary Poppins. Deze jongens hebben deze prachtige liedjes geschreven en deze man heeft dit grappige script geschreven. Het is er allemaal en ze haat absoluut alles en wil helemaal geen musical zijn!

[gallery columns = "2" ids = "403928, 403930"]

Laten we het dus hebben over de broers Sherman die de perfecte ying / yang waren van songwriting en muziek. Hun nalatenschap omvat: Jungle Book en Chitty Chitty Bang Bang. Welk onderzoek heb je gedaan?

Jason Schwartzman: De tapes en Richard Sherman, dat was het ultieme (onderzoek) voor ons allemaal. Door bij hem te gaan zitten en hij stelde zichzelf volledig beschikbaar voor ons allemaal wanneer we het nodig hadden. Voor mij persoonlijk was het erg belangrijk om de liedjes te leren en ze zo nauwkeurig mogelijk en zo veel mogelijk in de film te spelen. Dus naar zijn huis gaan en daar bij hem zitten en hij zou me de akkoorden laten zien en me laten zien hoe het was gedaan en alleen zijn geheugen. En wanneer hij de verhalen vertelt, gaat hij daarheen. Hij is een geweldige verteller. Dus luisterend naar hem legde uit hoeveel er op het spel stond voor deze jongens, het was het best mogelijke onderzoek en het luisteren naar de cassettes brengt je echt in de kamer.

BJ Novak: We hebben ook veel mensen gesproken die hen toen kenden en het was erg interessant om de exacte overeenkomsten en verschillen tussen de broers te kalibreren, omdat ze op dezelfde pagina zijn, ze willen hetzelfde en ze zijn een team, maar qua persoonlijkheid was Robert die ik speel veel gereserveerder. En veel meer een pessimist in het leven en zijn benadering van alles was botter en korter van aard, waar Richard veel optimistischer is. Het was leuk om dat als broeders te kalibreren.

Jason Schwartzman: Ja.

Bradley Whitford: Wat naar mijn ervaring vaak een noodzakelijke combinatie van contrast is, zie je in deze twee broers belichaamd. Je moet iemand hebben die er in principe vanuit gaat dat dit niet gaat werken en je zal vertellen waarom en dan moet je het helium van de optimist hebben.

[gallery columns = "2" ids = "403929, 403932"]

Ten slotte, hoe was het om met twee Hollywood-legendes te werken, Tom Hanks en Emma Thompson?

Bradley Whitford: Het zijn twee mensen waarvan ik denk dat je er nooit een slecht verhaal over zult vinden, omdat ze allebei veel vreugde brengen. Ik denk dat ze allebei een enorm gevoel van dankbaarheid hebben voor de positie waarin ze zich bevinden in plaats van, soms zie je een rechtmatige houding. Ze waren een vreugde.

Meer: