Het mooie van een film als Fast Five is de totale minachting voor de realiteit in ruil voor verbeterd entertainment. Van de openingsscène tot de climax in de auto, de stunts zijn overdreven en tart de dood, maar we staan het toe omdat de film ons nooit vraagt om het te rechtvaardigen. Toch zoeken veel kritische kijkers naar logistiek, zelfs op de meest absurde momenten.
Daartoe spraken we met stuntcoördinator Jack Gill over enkele van de meest intense actiescènes van Fast Five.
Gill maakte geen deel uit van de vorige vier films in de franchise, dus hij had geen inbreng in de nu beruchte busflip. Als je op zoek bent naar antwoorden achter de geweldige stunt, zul je ze hier niet vinden. Volgens Gill is de legitimiteit en realiteit van wat je op het scherm ziet in Fast Five echter ongeëvenaard. Naast zijn rol op Fast Five, werkt Gill aan een show voor SyFy die het deksel op Hollywood-stunts zal openen. Hij hoopt dat de serie het publiek laat zien hoe een stunt wordt gemaakt door één grote reeks per aflevering te presenteren. Elke aflevering onderzoekt de opzet, voorbereiding, repetitie en laatste act van één stunt - waarbij elke reeks volledig origineel is (omdat veel van de setstukken in films worden beschermd door de productiestudio's).
Gills belangrijkste focus tijdens ons gesprek was die van de bankkluisscène in Fast Five. Hij benadrukte het praktische karakter van die scène en hield vol dat de kluis nooit CG was - zoals critici beweerden.
Er was nooit een CG-kluis. We hadden 7 verschillende kluizen die elk een ander doel dienden. We hadden 4 weken van voorbereiding voor de scène, vertelden alles en elke camerahoek was vooraf bepaald. De tuimelbrandkast bij de eerste bocht was echt, niet CGI. Het was veel gewelddadiger dan we zelfs hadden verwacht.
Gill legde verder uit dat er een aantal stunts waren die niet waren neergeschoten, waaronder een uitgebreide versie van de brugfinale waarin het gewelf aan de zijkant van de brug hangt. Het team besefte al snel dat zelfs de verbeterde opladers niet zoveel gewicht konden dragen.
Er werden nog 3 of 4 sequenties niet meer opgenomen. We hebben ze in kaart gebracht, maar de actie werkte niet, het voldeed niet aan de verwachtingen of het past niet in het verhaal.
Een lastige klus voor stuntcoördinatoren is het omgaan met de vele persoonlijkheden die een stukje actie willen. Het is een echt collaboratieve positie, maar ook een die de vinger aan de pols moet houden van het verhaal en de entertainmentwaarde - twee dingen die niet altijd samengaan.
[Auto-coördinator] Dennis McCarthy weet altijd precies welke auto's werken voor de actie en het script … Toen we binnenkwamen, stond [regisseur] Justin Lin open voor alle actiescènes die we hadden. Niemand wist eerst hoe de kluis zou reageren … Elke acteur wil in de stunt zijn. We proberen je in te werken, maar studio's en verzekeringen wegen in hun twee cent. In het geval ze gewond raken, zal mijn nek zwaaien.
Voor meer informatie over hoe de geweldige reeks uiteindelijk werd gefilmd, bekijk je een uitgebreide uitleg achter de schermen van de schrijver van NY Times (en autoliefhebber) Jerry Garrett.
Gevraagd naar de invloed van 3D en CG op zijn carrière, legde Gill uit dat het formaat zowel helpt als pijn doet. Volgens Gill willen de studio's nu meer fysieke stunts omdat het publiek zich bewuster is geworden van de realiteit versus CG. Toch gelooft hij dat CG zijn werk helpt omdat het de impact kan creëren die in bepaalde situaties onmogelijk op de camera te vangen is. Hetzelfde geldt voor 3D, omdat het de actie voorbij het scherm laat bewegen, maar de stunts zijn opnieuw ontworpen om voor de camera te werken.
Of je nu spotte met de stunts van Fast Five, of genoot van elke tuimelende kluis en flipping auto, de actie op het scherm was ingewikkeld ontworpen met maanden voorbereiding. Hopelijk zullen de komende shows van Gill op SyFy die details in ware vorm tonen.
Verandert Jack Gill's commentaar op de stunts van Fast Five jouw mening over de belangrijkste actiescènes van de film? Bespreek de actie in het commentaar hieronder.
