"Total Recall" Bezoekbezoek instellen: Welkom bij Rekall

Als kind van de jaren 80 was een gezonde en consistente dosis Arnold Schwarzenegger een belangrijk ingrediënt van mijn leren en ontwikkeling tijdens het opgroeien. Mijn liefde voor film, gecombineerd met het vermogen van Schwarzenegger om actie en humor te leveren door zijn verschillende rollen in enkele van de meest memorabele films van de jaren 80-90, heeft me gevormd tot wie ik vandaag ben.

Onder de Arnold-gemerkte actiefans van Conan en Terminator, Commando en Predator, kwam een van de meest tot nadenken stemmende en memorabele avonturen uit de carrière van Schwarzenegger naar filmbezoekers via Total Recall van Paul Verhoeven (1990).

Wat Total Recall opviel als een speciaal soort actiefilm voor mij, kan worden onderverdeeld in twee categorieën: over-the-top momenten en one-liners - maar nog belangrijker, een briljant fantasierijk concept. Voor de herbeeld 2012 van Total Recall zoals geregisseerd door Len Wiseman, is het concept afkomstig van het korte verhaal van Philip K. Dick "We Can Remember It For You Wholesale" dat intact blijft, verpakt in een nieuw, stijlvol en eigentijds pakket, gegrond in een wereld waar we ons allemaal mee kunnen identificeren.

De officiële Total Recall Synopsis:

Total Recall is een actiethriller over realiteit en geheugen, opnieuw geïnspireerd door het beroemde korte verhaal "We Can Remember It For You Wholesale" van Philip K. Dick. Welkom bij Rekall, het bedrijf dat van je dromen echte herinneringen kan maken. Voor een fabrieksarbeider genaamd Douglas Quaid (Colin Farrell), hoewel hij een mooie vrouw (Kate Beckinsale) heeft van wie hij houdt, klinkt de mind-trip als de perfecte vakantie uit zijn frustrerende leven - echte herinneringen aan het leven als een super-spion is misschien precies wat hij nodig heeft. Maar wanneer de procedure vreselijk misgaat, wordt Quaid een gejaagde man. Op de vlucht voor de politie - gecontroleerd door kanselier Cohaagen (Bryan Cranston), de leider van de vrije wereld - werkt Quaid samen met een rebellenjager (Jessica Biel) om het hoofd van het ondergrondse verzet (Bill Nighy) te vinden en te stoppen Coohagen. De lijn tussen fantasie en realiteit vervaagt en het lot van zijn wereld hangt in evenwicht wanneer Quaid zijn ware identiteit, zijn ware liefde en zijn ware lot ontdekt.

Op 9 september 2011 reed ik naar Toronto om te kijken wat er aan de hand was in Stage 4 (de Mega Stage) van Pinewood Studios, de grootste indoor soundstage in Noord-Amerika. Het was hier dat ik aan een reis naar de toekomst dacht. Het was mijn eigen 'Welcome to Rekall'-ervaring, als je wilt, en ruim 15 uur lang heb ik de sets verkend en met de cast en crew van deze productie van Columbia Pictures gepraat. Maar daarover later meer.

Toen ik de enorme hanger betrad die Pinewood's Stage 4 was, dwaalden mijn ogen van hoek naar hoek terwijl ik niet alleen naar één groot setstuk keek, maar ook naar meerdere. Overal waren groene schermen. Een grungy modern gebouw met een hangende futuristische helikopter fungeerde als het middelpunt, terwijl een complex van vreemd uitziende verbonden structuren een grote ruimte aan de linkerkant in beslag nam. Overal waren crew en tech en dit was slechts één soundstage van meerdere, wat de enorme hoeveelheid praktische effecten en sets benadrukte die voor deze shoot werden gebruikt.

Aan de overkant van de verharde flats rondom het gebouw waren nog vele andere podia, waarvan er een een massieve muur met groene schermen en draden bevatte waar Colin Farrell enkele dagen eerder stunts had gedaan. Een ander gebouw huisvestte een meerlagige structuur die was herbestemd voor verschillende scènes van de film die plaatsvinden in Nieuw-Azië.

Nieuw Azië, vraagt u? Het verhaal gepresenteerd in Kurt Wimmer en Mark Bomback's Total Recall-scenario, hoewel bekend bij fans van het origineel - en zeker vergelijkbaar vanuit een personageperspectief - is enorm verschillend. Weg is Mars, de mutante verhaallijn en buitenaardse technologie, en in plaats daarvan is een verhaal gebaseerd op een geloofwaardige en herkenbare toekomstige versie van de aarde, waar land de meest waardevolle hulpbron is geworden.

In de toekomst, weergegeven in Total Recall van Len Wiseman, heeft vervuiling grote delen van het aardoppervlak verwoest, waardoor terrein een van de waardevollere hulpbronnen is geworden. Als gevolg hiervan is er een gevoel van verticaliteit naar de steden. Nieuw Azië, bijvoorbeeld, heeft lagen op lagen van stedelijke structuur; in een van de andere fasen was er een gelaagde set die zowel de bodem (waar ze het lagere niveau met water vulden) als de bovenste lagen van een stadssegment verdubbelde - waar alle winkels werden omgezet in een andere set.

Doug Quaid (Colin Farrell) is opnieuw de hoofdrolspeler en deze keer ruilde hij bouwwerkzaamheden in voor een klus aan de lopende band in een fabriek die robots bouwt. De legacy-effecten van Stan Winston hebben de robots gemaakt, genaamd "Synths" (afkorting voor Synthetic Police), die opnieuw de aandacht van de film op het gebruik van praktische effecten benadrukken. De robotacteurs werden neergeschoten met verschillende framesnelheden om hun bewegingen meer "robotachtig" te laten lijken. Terwijl we rond de sets liepen, ontmoetten we (en aten we lunch met) soldaten en politie, zowel menselijke als synthetische stoffen die later door CG zouden worden verbeterd. Een van hen was zelfs leuk genoeg om voor me te poseren voor een snelle opname achter de schermen.

Ondanks de mogelijkheid om door sets te lopen en te kijken naar rekwisieten, voertuigen, personages en wapens die in de film worden gebruikt - om een duidelijk beeld te krijgen van de wereld in het jaar 2084, hebben we met Patrick Tatopoulos, de productieontwerper van Total Recall, de kunstafdeling bezocht. Tatopoulos heeft een werkrelatie met regisseur Len Wiseman, die met hem samenwerkte op Independence Day (1996) en Godzilla (1998) en vervolgens opnieuw op de eerste drie Underworld-films, waar hij eigenlijk in de regisseursstoel zat voor de prequel, Underworld: Rise van de Lycanen.

We liepen erdoorheen en bekeken een muur van conceptkunst waar Tatopoulos beschreef dat de dystopische toekomstige bioscoopbezoekers op hun reis met Quaid zullen ontdekken. We hebben ook een kijkje genomen in de vooruitgang in technologie en veranderingen in het fysieke landschap van de wereld, die in deze visie op de toekomst is opgesplitst in twee massieve natiestaten: Nieuw Azië, zoals we hierboven vermeldden (waar Quaid woont), en de meer geavanceerde United Federation of Britain (UFB), waar Quaid naartoe reist voor werk.

De UFB is, net als Nieuw-Azië, ook een stad met meerdere lagen, meestal bestaande uit massieve wolkenkrabbers met een mix van hedendaagse technologie met Victoriaanse uitstraling, beschreven als "neoklassiek" Europees (afbeelding hieronder). Het ontwerp van de UFB-omgevingen staat in schril contrast met de grungy, donkerdere esthetiek en onderdrukte sfeer die wordt afgegeven door het centrum van Nieuw-Azië.

Net als Steven Spielberg's Minority Report (2002) - ook gebaseerd op een kort verhaal van Philip K. Dick en ook in de hoofdrol Colin Farrell - zijn de details in de ontwerpen van het futuristische leven zeer geloofwaardig en gegrond in de realiteit. Waar Minority Report bijvoorbeeld geautomatiseerde auto's en snelwegen bevatte, biedt Total Recall tweezijdige snelwegen waar - in een poging om de efficiëntie te verhogen - auto's op en boven snelwegen rijden, en bussen worden verhoogd zodat ze bovenop het reguliere verkeer kunnen rijden.

De getoonde concept art liet de unieke esthetiek, architectuur, technologie en kleding zien van de culturen die beide steden bewonen, maar het was meer dan concept art dat we de hele dag te zien kregen. In de Total Recall-trailer heb je de hover cars (hierboven) gezien die in actie- en achtervolgingsreeksen voorkomen. Acht van die voertuigen werden eigenlijk gebouwd voor gebruik en sloegen uiteindelijk stuk tijdens de opnames van belangrijke actiescènes.

Doorgaan met het thema van praktische effecten, deze voertuigen waren eigenlijk functionele auto's, en om het effect van zweven te creëren, hadden elk twee bestuurders nodig. De ene bestuurder reed het voertuig zoals normaal, de andere bestuurde de toonhoogte / rollen. Een reeks opnamen eerder in de productie betrof het gebruik van deze voertuigen op een werkelijke snelweg met de acteurs in de voertuigen - geen CG-effecten.