"Tyrant": het resultaat dat er uiteindelijk toe doet

[Dit is een recensie voor Tyrant seizoen 1, aflevering 6. Er zullen SPOILERS zijn.]

-

Het kan moeilijk zijn om naar een show met duidelijke ambities te kijken die uiteindelijk wordt belemmerd door zijn eigen kunstloosheid, maar blijkbaar is dat waar dingen staan ​​met betrekking tot Tyrant. Wat werd aangekondigd toen The Godfather zich afspeelde in het Midden-Oosten, is veranderd in een verhalende slog waar de dramatische afstand tussen de hoofdrolspeler en zijn semi-despotische familie tot nu toe net zo opvallend is geweest als de etniciteit van de acteur. Als zodanig is de show er alleen in geslaagd om alle dingen te markeren die het nog moet bereiken.

En dat is het grootste probleem met Tyrant tot nu toe: het is een verhaal waarbij elk facet van de show all-in moet zijn, en toch voelt het alsof de serie niet eens ergens op ingaat. Met de potentiële corruptie van Barry boven de hele verwaandheid van de show, moet het personage zelfs zijn teen zelfs in de meest schaduwrijke wateren onderdompelen.

Het is volkomen begrijpelijk dat de serie Barry wil laten zien als een idealist met grote ogen, die oprecht gelooft dat als de oorlogvoerende facties van Abbudin gewoon aan tafel konden gaan zitten en dingen uitpraten alles in orde zou zijn. Het is ook begrijpelijk dat dit een geleidelijke verandering inluidt die hem op gespannen voet zet met alles wat hij gelooft - zelfs over zichzelf.

Maar tot nu toe is er geen enkele aanwijzing voor kwaadaardigheid of corruptie in het personage of in de uitvoering van Adam Rayner, dus hoe abrupt is de show van plan te maken? En is het zelfs van plan om die bocht helemaal te maken? Zo nee, waar gaat deze show uiteindelijk over?

Er is een kort moment in 'What the World Needs Now' waar Jamal Sheik Rashid ziet praten over zijn kleine broertje in een interview van 60 minuten dat eindelijk enig licht werpt op wat uiteindelijk op het spel kan staan ​​binnen de Al-Fayeed-familie en daarom Tyrant zelf. Maar het feit dat het na het midden van seizoen 1 komt, is absoluut geen goed teken.

De sjeik probeert duidelijk een stijging uit Jamal te krijgen, nu de president van Abbudin zijn politieke tegenstander is. En door herhaaldelijk te stellen dat het "brein" achter de regering de jongere broer van de president is, die al 10 minuten terug in het land is, is er zeker enige broederlijke wrijving aan de horizon.

Die wrijving wordt verergerd door het feit dat Jamal heeft ingestemd om een ​​open verkiezing te houden op basis van een enkel, overhaast gesprek met Barry, die de voorlopige belofte met zich meebracht dat president Jamal Al-Fayeed uiteindelijk de liefde zal kennen van het bouwen van scholen en ziekenhuizen. de mensen die hem momenteel als hun onderdrukker zien.

Het is duidelijk dat dingen niet werken, maar in plaats van dat er een echte confrontatie tussen Jamal en Barry is, laat Rayner in de aflevering uitleggen hoe polling-nummers werken terwijl hij zijn broer probeert te pacificeren met grappen over het 'melkachtige oog' van de sjeik.

Hoewel de details verschillen, zijn dit bekende verhaalbeats. Tyrant houdt vast aan dezelfde formule van Barry vertelt Jamal wat te doen; Jamal doet wat Barry hem opdraagt ​​en wordt er dan gek van; Barry kalmeert vervolgens zijn broer met een achtste klas burgerles of door ruzie te maken met semantiek. Het zou één ding zijn om bij een formule te blijven die boeiende verhalen op tafel bracht, maar deze procedure bouwt niet veel meer op dan ongeduld.

Toch zijn er een paar lichtpuntjes. In slechts twee afleveringen is het Sheik Rashid van Mohammad Bakri gelukt om de show tot leven te brengen en Ashraf Barhom een ​​beetje te ontlasten, die de enige lijkt te zijn die zich vermaakt - wat hij bewijst door wonderen te doen met de regel, " Ik denk ook dat ik liefhebbend ben."

Barhom is duidelijk aan boord met het schilderen van Jamal als een hilarisch zelfbedrog, wanhopig op zoek naar een positieve versterking, en gedurende een korte tijd tijdens de aflevering werkt het. Tenminste tot Jamal uiteindelijk Sheik Rashid vermoordt in een jaloerse woede die misschien net zoveel te maken heeft met Barry's groeiende erkenning als met de blijvende populariteit van de sjeik.

Met de dood van Sheik Rashid is er vrijwel zeker een conflict aan de horizon. Of het nu tussen de regering van Jamal en de mensen van Abbudin, Jamal en zijn broer is, of beide, het maakt niet echt uit. Op dit moment heeft Tyrant iemand nodig om te handelen om dingen op gang te brengen.

Tyrant gaat aanstaande dinsdag verder met 'Preventative Medicine' @ 22:00 op FX.

Foto's: Vered Adir / FX