Danny Boyle heeft Bond 25 verlaten - wie zou hem kunnen vervangen als regisseur? James Bond is de langste, consequent lopende filmfranchise die er is, maar zijn geschiedenis is meer gericht op de man die 007 speelt en de producenten die aan de touwtjes trekken, wat betekent dat de regisseur een nogal beschamende rol vervult.
Die opzet lijkt de reden te zijn waarom Boyle het project verliet. De Oscar-winnende filmmaker sprong eerder dit jaar aan boord nadat een script van Trainspotting-medewerker John Hodge werd goedgekeurd door rechtseigenaren Eon, producent Barbara Broccoli en ster Daniel Craig. Naar alle waarschijnlijkheid zou deze take Bond een gedurfde, nieuwe richting inslaan. Dat lijkt echter te veel te zijn gebleken voor de bevoegdheden die zijn, met creatieve verschillen in de richting waardoor een lege regisseursstoel achterblijft en een terugkeer naar een vorige, ongetwijfeld veiliger Neal Purvis en Robert Wade (die in elk script een hand had gehad) sinds The World Is Not Enough in 1999).
Sinds het vertrek van Boyle zijn er verschillende favorieten naar voren gekomen. Chief onder hen is Christopher Nolan, die eerder interesse toonde en Bond in meerdere films heeft gehuldigd, en Christopher McQuarrie, die wonderen heeft verricht met de rivaliserende Mission: Impossible-serie. Beide - en vele andere namen die zijn opgevoed - zijn echter sterke, creatieve stemmen, net als Boyle, die waarschijnlijk scenariocontrole willen en zeker hun eigen stempel op het personage willen drukken (Nolan heeft zichzelf eerder uitgesloten van Bond 25, duidelijk makend dat hij een volledig nieuwe start wil).
Dit soort auteur Bond-filmfans waar om schreeuwen is een vrij nieuwe gril. Het begon pas echt met de Skyfall van 2012, waar Oscar-winnaar Sam Mendes een deconstructieve, zelfvragende versie leverde voor het 50-jarig jubileum van de franchise (met behulp van een script van John Logan in samenwerking met Purvis & Wade). Daarvoor waren er meer artistieke obligaties geweest - Casino Royale en On Her Majesty's Secret Service waren de meest succesvolle - maar het was niet waar de franchise om bekend stond. De regisseurs leverden de formule op en kwamen vaak nog voor veel meer terug: zes mannen hebben tot nu toe 19 van de 24 films geregisseerd en de stijlen zijn meestal onmerkbaar voor casual publiek buiten andere tijdperk-specifieke trends en invloeden. Het is in tegenstelling tot hoe we moderne franchisefilms bespreken (zelfs Marvel duwt de regisseurstempel) maar, blijkbaar, wordt aangenomen dat het nog steeds werkt.
Boyle was een staatsgreep voor Bond, waarvan algemeen wordt aangenomen dat het het resultaat is van Craig die na een rotsachtig ambtstermijn een geweldige laatste inzending wilde krijgen. Echter, zoals de vertrekaankondiging de acteur benadrukt, voelt het alsof de creatieve verschillen dieper lijken te zijn dan producenten. Verder suggereert het dat we een terugkeer naar de oude schoolbenadering gaan zien van wat de serie-ruggengraat is geweest. Dat past niet echt bij Nolan, McQuarrie of bij andere namen waar de band op staat - dat is niet het vertrek van Boyle.
Voeg daaraan toe dat Eon nog steeds streeft naar de releasedatum van november 2019 (een soortgelijke gehaaste productietermijn die ze probeerden met Spectre) en je hebt vooral iemand nodig die kan leveren. Martin Campbell, die zowel de ambtstermijn van Pierce Brosnan als Daniel Craig begon met aplomb in GoldenEye en Casino Royale, is beschikbaar en moet misschien worden behandeld als een koploper, terwijl een game-up-and-comer met verve a la Gareth Edwards zou een geschikt alt zijn. Wat waarschijnlijk lijkt voor de uiteindelijke directeur van Bond 25 is een ingetogen keuze, maar dat is echt wat 007 nodig heeft.
