Toen we afgelopen herfst op de set van The Wolverine waren, reisden we heen en weer vanaf de nachtelijke shoot in de nacht, waar Hugh Jackman werkte aan een belangrijke actiescène en de indoor hoofdpodia van Fox Studios Australia. Regisseur James Mangold en producent Hutch Parker namen de tijd van hun schema's tijdens onze tour om te praten over de nieuwste inzending in de X-Men-franchise.
De Wolverine markeert de eerste keer dat Hutch Parker in de rol van producent stapt en hij is er trots op dat hij deze speciaal heeft gekozen, legt hij uit in ons interview.
Vertel ons over je geschiedenis met de X-Men-franchise en hoe je de rol van producent voor deze film hebt overgenomen.
"Mijn achtergrond is bijna alle studio's. Ik was 17 jaar bij Fox, tussen Fox en Regency, dus mijn associatie met de franchise gaat terug naar het begin. Echt, Tom Rothman stond aan het roer en soort hoofdbewaarder en toen na de eerste was ik president die toezicht hield op X2 en vervolgens 3 en vervolgens op Wolverine en het begin van X-Men: First Class. De relatie is behoorlijk lang, en zowel met Lauren, de oorspronkelijke producent, en met Hugh, de verschillende filmmakers en de mythologieën, weet je, alle verschillende scripts die werden besproken en ontwikkeld, overwogen, uitgesloten of geregeerd, al dat soort dingen.
Ik denk dat veel daarvan de reden was dat toen deze kwam en deze in Australië zou zijn, Lauren niet kon gaan. Het was logisch voor Fox en voor het project. Het was gewoon een goede pasvorm. Ik ben er bekend mee, ken de studio goed, kende Jim [Mangold] goed, ken Hugh [Jackman] goed. Het was gewoon een beetje logisch."
Wist je altijd dat The Wolverine, het Japanse verhaal specifiek in aantocht was, en het tweede deel daarvan is dat je wist dat het gebaseerd zou zijn op alle andere films?
"Het eerste deel, ja. Deze strip is volgens mij voor iedereen echt een van de belangrijkste strips in de grote bibliotheek van Wolverine-strips, en een die voor iedereen een unieke plek heeft ingenomen. Het is zo'n krachtige reis voor zijn karakter. Ik denk dat de uitdaging altijd was geweest bij het monteren van deze films, aan de ene kant heb je de plicht om een niveau van spektakel, een niveau van publieksvermaak te bieden, niet alleen voor de fans, maar voor alle anderen. tijd, in constant rijden, weten we allemaal dat de sleutel karakter is, dat wat echt verbonden en publiek is aan deze verhalen is wanneer je erin slaagt om ze naar een meer specifieke en interessante plaats te brengen met betrekking tot de personages.
En met X-Men zijn dat veel karakters om te beheren. Er is veel dat we de hele tijd proberen te balanceren, en ik denk dat we het op verschillende momenten in betere en mindere graden hebben gedaan. Maar ik denk dat er voor ons allemaal ongetwijfeld een verlangen was om iets zo specifieks en zo diepzinnigs aan te pakken als het verhaal dat is ingebed in The Wolverine. Het werd echt een kwestie van wanneer het juiste moment was aangebroken. Ik denk dat Lauren er al lang voor was. Ik denk dat het er een was waar ze al lang fan van was, en iedereen die de strips las, voelde dat dit een was die je moest doen. Maar tot hun eer was het altijd een kwestie van wanneer en wanneer de laatste Wolverine de traditionele X-Men-franchise echt had gesloten en een nieuw hoofdstuk met X-Men First Class was begonnen, de tafel klaar was om een heel nieuw hoofdstuk aan te pakken voor Wolverine en ik konden niet meer opgewonden zijn omdat ik geloof dat de toon hiervan, zowel de toon die Jim heeft gebracht, maar de toon ingebed in de strip zelf is wat de volgende stap zou moeten zijn.
Eerlijk gezegd had ik lang het gevoel dat een meer op realiteit gebaseerde, zowel psychologisch als emotioneel, maar in termen van de omgeving zeker was waar ik naar verlangde en wanneer ik me het meest verbonden en gedwongen voel. En dit, bijna meer dan elke andere die ik kan bedenken, het feit dat het zich afspeelt in Japan, dat zowel alien als toch echt is, in tegenstelling tot ons naar een of andere gefantaseerde omgeving te brengen of op echt histrionische personages te vertrouwen om hem uit te dagen op nieuwe manieren. Dit gaf ons een locatie die hem verder weg kon brengen van alles wat hij weet, hem losmaakt van alles wat hij weet en waar hij op vertrouwt, en hem dwingt om de kernuitdagingen van zijn personage aan te gaan en dit op een manier die volledig origineel en we hebben allemaal het gevoel dat we ergens helemaal uniek zijn en niemand weet het echt; zowel de oude wereld als de hedendaagse wereld van Japan. Maar doe dit op basis van alle op personages gebaseerde problemen waar we allemaal erg bekend mee zijn door wat we allemaal hebben gezien en weten uit de strips. Nogmaals, tot zover, met deze strip kan het personage op die manieren veel verder gaan dan elke andere die ik heb gezien. Dit alles leidde er daarom toe dat zij deze naar voren wilden brengen. Ze hebben een heel goed script.
Ik was ongelooflijk trots op Fox omdat het ambitieus is en geen voor de hand liggende keuze vanuit een commercieel marketingperspectief, maar ik denk dat het een fantastische keuze was vanuit een fanbase-, mythologie- en kennisperspectief. Het is precies wat nodig was en daarom, en ik weet zeker dat je eerder met Hugh hebt gesproken, want we denken allemaal dat het de definitieve Wolverine zal zijn - wat we proberen te doen. Om echt iedereen die van dit personage houdt echt de ultieme ervaring te geven."
Wat zijn de sleutels tot het maken van de definitieve Wolverine-film?
"Kijk, als de kern van zijn karakter dit soort worsteling is tussen zijn immense menselijkheid en deze woede, deze onoplosbare woede. Ik denk dat een belangrijk stuk voor mij was dieper ingaan op wat de teint daarvan is, niet alleen behandelen als een aan / uitknop, maar eigenlijk probeert het op een bepaalde manier te detailleren en het specificiteit en leven, reden en context te geven, wat deel uitmaakt van wat Jim [Mangold] zo'n superfilmmaker maakt omdat hij zo'n ongelooflijk begaafd karakter is- gebaseerde regisseur. Zijn gevoeligheid ligt hier helemaal bij, en nu we vooral door filmen zijn, is hij zo'n uitkomst voor de uitvoering van dit stuk. Voor mij zou het in de eerste plaats zo zijn.
Hoewel je natuurlijk de actie, het spektakel, op alle entertainmentwaarden wilt en moet leveren, in mijn ervaringen resoneren die alleen en werken ze echt wanneer je verbonden bent met het personage en de op karakter gebaseerde inzetten die deze ondersteunen opeenvolgingen.
Als je echt hebt geïnvesteerd in de problemen die het personage beheert, heeft die actievolgorde een heel andere betekenis. Je let op en zorgt voor. Als je dat niet bent, wil dat niet zeggen dat je er niet van zult genieten, maar je bekijkt het met een andere relatie. Eerst en vooral, gezien wat het onderliggende materiaal is, was het voor ons allemaal om de integriteit ervan te eren en die ervaring voor het filmpubliek echt waar te maken, wat inhield dat al die waarden tot leven werden gebracht op een manier die je kon voelen dieper dan ooit tevoren. En dat nodigt Wolverine uit dieper uit te dagen dan voorheen, hem kwetsbaarder te zien, meer in conflict met zichzelf, meer in conflict met zijn rol in de wereld - echt kiezen om zich in die vragen te verdiepen en er niet voor weg te lopen, en ze maken deel uit van de tekst van de film die Jim uitstekend heeft gedaan, en Hugh ook. Het is een geweldige kans voor een acteur van zijn kaliber om zijn tanden vollediger in de rol te kunnen steken en zich te verdiepen in kwesties die hij niet echt heeft moeten aanpakken
Dat is de grote kop voor mij. Dan gaat het over dit tonale ding dat echt belangrijk is, het idee om iets te doen dat aan alle verwachtingen van het stripboek kan voldoen, maar wees echt. Daar hou ik echt van. Ik vind dat echt belangrijk. Stripboeken zijn niet langer een soort franje, ze zijn de mainstream. Ze zijn een moderne mythologie. De emotionele of psychologische kwesties serieuzer nemen, duwt ze alleen maar verder in het hart van onze hedendaagse verhalen. In dit geval had dat veel te maken met toon en ervoor zorgen dat de toon van alle personages en de wereld er één was die echt aanvoelde, waarmee het publiek contact kon maken, ook al heb je te maken met personages met mogelijkheden die we duidelijk niet hebben niet.
Ik zou beweren dat de kracht van de eerste, hoe rijk Bryan [Singer] de thema's van vervreemding van tieners heeft vastgelegd. Hoezeer het ook ging over mutantie, hij was ongelooflijk bedreven in de scènes waar kinderen naar ouders komen over hun mutatie, het verbergen ervan, dat waren echt krachtige en resonerende articulaties van dat thema. En we hopen dat dit dezelfde soort resonantie heeft, maar dieper specifiek ingaat op dit personage dat The Wolverine is. Jullie kunnen ons vertellen in hoeveel maanden, maar ik kan niet meer opgewonden zijn over wat Jim heeft gedaan en wat Hugh heeft gedaan, door wat iedereen heeft gedaan om dat te bereiken."
Volgende pagina: Wolverine's toekomst, crossover potentieel & 3D
1 2
