The Handmaid's Tale heeft net zijn derde seizoen achter de rug dat, zoals altijd, het publiek op het puntje van hun stoel achterliet. De beroemde romanaanpassing van Margaret Atwood is keer op keer herzien, maar geen enkele is zo effectief als de originele Hulu-serie. Terwijl de showrunners de idealen van Atwood hebben geschreven om van te gedijen, doet de show veel meer zijn weg naar de harten van het moderne publiek.
Er zijn kijkers met een sterke maag en een stevige mindset voor nodig om de moeilijke omstandigheden rond juni te doorstaan in haar rol als dienstmaagd. Elisabeth Moss neemt de leiding als June aka Offred en toont het publiek precies wat er nodig is om Gilead te overleven. De rest van het nagelbijtende ritmische dat uit de show komt, is te danken aan de ingewikkelde details die door de makers van de show zijn gebosseleerd. Houd rekening met deze 10 feiten over het maken van The Handmaid's Tale.
10 Margaret Atwood Makes A Cameo
Margaret Atwood's The Handmaid's Tale werd gepubliceerd in 1985. In die tijd was de plot van de roman rechtvaardig taboe en bracht het oude schoolwaarden naar voren die vervolgens parallel liepen aan de toenemende bezorgdheid over gelijkheid. Toch weerhield het onderwerp scholen er niet van om de roman toe te wijzen als leesmateriaal voor middelbare scholieren. Het trok zelfs de aandacht van filmproducenten die het in de gelijknamige film uit 1990 bevestigden.
Dat gezegd hebbende, is de Hulu-serie de eerste keer dat Atwood daadwerkelijk een camee maakt in haar eigen werk. Ze verschijnt in de eerste aflevering van het pilootseizoen. De auteur verschijnt als een tante die Offred een klap geeft tijdens de cirkel waarin de groep zich schaamt.
9 Alles wat er gebeurt, is gebaseerd op geschiedenis
Atwood is trots op haar roman over het feit dat de meeste gruwelijke omstandigheden gebaseerd zijn op gebeurtenissen uit het echte leven. Geloof het of niet, de patriarchale theocratie is slechts een verondersteld werk van sciencefiction. In feite verwerpt de auteur het genre van sci-fi stellig door te stellen dat "elk gebouw in het boek zijn tegenhanger heeft in werkelijkheid."
De zware moorden (ophangingen, steniging, enz.) En de wetten betreffende de vrouwen van Gilead kwamen allemaal rechtstreeks voort uit het onderzoek van Atwood in de Thomas Fisher Rare Book Library aan de Universiteit van Toronto. Met andere woorden, veel van deze situaties zijn afgeleid van gebeurtenissen uit de praktijk die zijn vastgelegd in verschillende boeken.
8 Offred heeft eigenlijk geen naam
In de Hulu-versie van The Handmaid's Tale leert het publiek dat Offred een echte naam heeft. Ze gaat in juni, hoewel deze naam "nu verboden is." In het boek heeft Offred echter geen echte naam. Ze wordt alleen genoemd door de naam van haar dienstmaagd (dwz Offred). En in de film uit 1990, haar naam is Kate.
De Hulu-show geeft haar de naam Juni, want dat is wat veel lezers hadden geïnterpreteerd als gebaseerd op de geschriften van Atwood. Atwood gaf in een artikel voor de New York Times toe dat de naam "niet mijn oorspronkelijke gedachte was, maar het past, dus lezers zijn welkom als ze dat willen."
7 Inspiratie voor de kleren van de dienstmaagd
De uniformen van de dienstmaagd zijn absoluut verouderd en bovendien hebben ze een verbazingwekkende, dieprode kleur. Er zijn eigenlijk een paar verschillende redenen voor deze stijlkeuzes in de Hulu-show. De kleur en styling zijn afkomstig van Maria Magdalena. Maria is een bijbelse figuur die naast Jezus liep.
Ze is echter beter bekend als een berouwvolle prostituee. Rood is natuurlijk ook representatief voor bloed. Bovendien maakt het briljante gekleurde gewaad het gemakkelijker om elke dienstmaagd te zien die probeert weg te rennen. Evenzo zijn de kostuums van de vrouw blauw als een symbolische maat voor zuiverheid en de Maagd Maria.
6 Joseph Fiennes weigerde één scène te doen
Joseph Fiennes speelt commandant Waterford in de verontrustende televisieserie. Hij heeft een paar schadelijke scènes moeten maken, waarvan de meest intense de atypische verkrachting van zijn dienstmaagd inhoudt. Hoewel Fiennes geen onbekende is om deze gruwelijke scènes te filmen, weigerde hij er een te filmen die in het script was geschreven. Het betrof commandant Waterford die zijn vrouw verkrachtte.
Dit zou in seizoen twee moeten gebeuren, maar Fiennes beweerde dat het op dat specifieke moment in de tijd buiten Waterford lag. Fiennes vertelde de showrunners dat, hoewel Waterford een verkrachter is, hij het niet spontaan of zonder reden doet. Wat hij verder nog gezegd heeft, heeft de showrunners blijkbaar gewonnen omdat de scène uit het script was gesneden.
5 Waarom Serena de baby Nicole noemt
Een ander leuk feit achter de schermen is de reden achter de naam van de Waterford-baby. Onmiddellijk na de geboorte van haar eerste Gilead-kind noemt June de baby Holly naar haar moeder. Tegen het einde van het tweede seizoen, wanneer ze haar baby in vrijheid opgeeft, staat ze er echter op dat de baby Nichole wordt genoemd, zoals Serena Joy (Waterford) de baby noemt.
Het is niet overduidelijk waarom June de naam veranderde, maar het zou kunnen zijn omdat ze de ironie zag in de naam die Serena haar gaf. De naam Nichole lijkt opvallend veel op Nicholas, wat de naam is van de biologische vader van de baby. Blijkbaar geeft Serena haar deze naam als een passieve agressieve maatregel om haar man eraan te herinneren dat hij niet echt de vader van de baby is.
4 Gilead komt uit de Bijbel
Zoals veel van de paaseieren in de roman van Atwood, is de term Gilead rechtstreeks afgeleid van de Bijbel. Gilead is het vagevuur restanten van wat ooit de Verenigde Staten was. Atwood noemde het nieuwe regime naar de bijbelse bron genaamd "The Republic of Gilead". Het is een geografische locatie in de Bijbel, die wordt geassocieerd met segregatie en onsterfelijkheid. In het boek Hosea staat: "Gilead is de stad van degenen die in billijkheid werken, het is bevlekt met bloed."
3 Amanda Brugel's diepe connectie met het verhaal
Amanda Brugel, die Rita speelt in de Hulu-versie van The Handmaid's Tale, is op zijn zachtst gezegd een fan van Atwood's verhaal. Toen ze op de middelbare school zat, kreeg ze de opdracht om The Handmaid's Tale te lezen. Ze was toen pas vijftien, maar ze was er zo verliefd op dat ze er korte verhalen over schreef. Brugel solliciteerde vervolgens naar een universiteit met een proefschrift over de roman en ontving vervolgens een volledige beurs. Het hele essay concentreerde zich voornamelijk op één personage uit het boek van Atwood.
Het personage was Rita.
2 De originele karakters waren niet zo divers
In het originele verhaal van The Handmaid's Tale wordt elk ander ras dan wit naar het Midwesten gestuurd, dat in wezen alle niet-blanke rassen uit de roman elimineerde. Hoewel het concept in lijn is met de racistische agenda van Gilead, dachten tv-producenten dat het het beste was om dit concept uit de schermaanpassing te verwijderen.
Evenzo waren er geen expliciet homoseksuele personages in het boek. Emily aka Ofglen had geen vrouw of seksuele geaardheid in het boek van Atwood. De auteur is nu echter verheugd over deze veranderingen. Ze zei tegen Vanity Fair: 'Het is nu heel erg. In de serie, zij, nummer één, homo en nummer twee, had ze een vrouw. Dat had je in 1985 kunnen zeggen. Het zou nergens op slaan. Mensen praatten zo. Maar dat zijn ze nu, dus dat is logisch. '
1 De moeilijkste set was de supermarkt
Een van de belangrijkste dissociaties in dit verhaal is dat vrouwen niet meer kunnen lezen en schrijven. Toen decorontwerpers de taak kregen om de wereld van Gilead te creëren, moesten ze ervoor zorgen dat deze regel samenhangend bleef, zelfs op de achtergrond. Dit betekende dat ze voor de moeilijke taak moesten staan om de supermarkt te creëren. Als je goed kijkt, zul je merken dat elk label het gebruik van woorden tenietdoet en in plaats daarvan afbeeldingen en originele labels gebruikt om de producten te identificeren. Dit kostte veel saai werk, maar het helpt de wereld van Gilead realistischer te maken.
Blijkbaar was de juxtapositie van een moderne, echte supermarkt met de veroordelende structuur van het nieuwe rijk een schok voor sommigen van de cast die de supermarkt als "griezelig" vonden.
