Horror is een van de zeldzame genres waarbij het budget van een film niet noodzakelijk de kwaliteit bepaalt. De enige tools die nodig zijn voor aspirant-filmmakers zijn: suspense, nepbloed en heel veel vindingrijkheid. In sommige gevallen betekent 'on the fly' een beroep doen op atypische expertise. Af en toe komen deze professionals samen en maken ze iets zo memorabel, zo huiveringwekkend, dat de gedachte er alleen al om rilt.
Hier zijn tien van die herinneringen in Screen Rant's 10 filmfeiten die je moet weten over de engste horrorfilms.
10 Poltergeist (1982)
De jaren tachtig waren een rare tijd: mensen droegen spandex, Duran Duran regeerde de luchtgolven en menselijke skeletten waren goedkoper dan plastic. Toen Tobe Hooper in 1982 Poltergeist leidde, ontdekte hij dat.
Een centrale scène in de film met actrice JoBeth Williams die ronddobbert in een modderig zwembad met skeletten als stortregens van bovenaf. Het gebruik van echte menselijke skeletten voor deze scène voedde bijgeloof dat de set werd vervloekt, omdat verschillende mensen stierven tijdens de productie. Mens of niet, Williams was minder bezorgd over de botten, en concentreerde zich in plaats daarvan op haar zorgen op elektrocutie. De scène speelde zich af in een poel tijdens een storm en vertrouwde op veel verschillende elektronica, die allemaal op elk moment in het bad had kunnen vallen en Williams had gedood.
In een daad van solidariteit (en om haar angst te verlichten) kwam producer Steven Spielberg (waarvan het gerucht gaat dat hij een groot deel van de film had geregisseerd) met de actrice in het water en wees erop dat als er een licht viel, ze tenminste allebei dood gaan.
9 Saw II (2005)
Geconcentreerd rond een moordenaar genaamd Jigsaw, werd de Saw-serie beroemd om de uitgebreide Rube Goldberg-achtige vallen die de moordenaar voor zijn slachtoffers plaatst. Een van onze favoriete vallen is ook een van de meest verontrustende voor velen.
Het tweede deel van de franchise, toepasselijk genaamd Saw II, bevat een reeks waarin een sleutel wordt begraven in een put met gebruikte spuiten. Nadat ze in de put is gegooid, krabbelt actrice Shawnee woest om het te vinden en wordt met vuile naalden over haar hele lichaam gestoken. De rekwisietenafdeling gebruikte 60.000 echte naalden en nam meer dan vier dagen in beslag om hun metalen tips te vervangen door zachtere glasvezelnoppen, en werden vervolgens geverfd om te worden gebruikt. Verschillende anderen waren onder Smiths shirt aan schuim bevestigd, wat de illusie gaf dat ze aan haar romp waren vastgeplakt.
Nadat was ontdekt dat zestigduizend naalden niet genoeg waren om van het toneel af te komen, bestelde het team nog zestigduizend en vulde de onderkant van de val om het nog voller te laten lijken.
8 Halloween (1978)
Het volgende stukje op onze lijst komt met dank aan John Carpenter's indie-slasher uit 1978, Halloween. Nadat hij zijn zus had vermoord toen hij nog maar een kind was, zette de psychopaat van de film, Michael Myers, zich in voor een sanatorium. Na 15 jaar in de klink ontsnapt Meyers en terroriseert hij de stad met een reeks griezelige moorden.
Misschien wel het meest herkenbare icoon uit de film is het masker dat de moordenaar draagt terwijl hij zijn prooi achtervolgt. Toen het tijd was voor de bemanning om het masker te produceren, benaderden ze verschillende experts, maar werden allemaal afgewezen vanwege het bescheiden budget van de film. Gelukkig vonden ze wat goedkope inspiratie in de vorm van een $ 1 Star Trek James T. Kirk-masker. Nadat enkele wijzigingen waren aangebracht en het masker was geverfd, vond het team het zo verontrustend griezelig en emotieloos dat het werd gebruikt in de film en het vervolg.
7 Carrie (1976)
De middelbare school is een traumatische tijd voor veel tieners, maar het is veilig om te zeggen dat Carrie (Sissy Spacek) het het ergst had. Opgegroeid met een strikt religieuze moeder en geen echte vrienden, was ze verlaten.
Op prom speelt een kwaadwillende groep studenten een wrede truc op Carrie. Ze zetten het systeem in en stemmen haar als Prom Queen. Winnende gaat ze naar het podium om haar nieuwe titel te accepteren. Terwijl ze koestert op haar moment van acceptatie, heeft Carrie een emmer bloed op haar gegoten, tot groot vermaak van iedereen die toekijkt.
Het schot duurde 2 weken en 35 nam om goed te komen. Ondanks de bereidheid van actrice Sissy Spacek om echt bloed op haar te laten dumpen voor de scène, gebruikte de bemanning een mix van karosiroop en kleurstof, die plakkerig werd onder de hitte die door de verlichting werd geproduceerd. Spacek was hierdoor niet afgeschrikt en sliep zelfs 3 dagen in haar bloederige kleren om de continuïteit van de scène te behouden.
6 scanners (1981)
Telekinetiek en telepathisten zijn op veel verschillende manieren op het grote scherm afgebeeld, maar die van David Cronenberg is misschien wel de engste. In 1981 schreef en regisseerde hij Scanners, een film over strijdende groepen die het vermogen hebben om niet alleen gedachten te lezen, maar ook te controleren.
Met een vermogen dat bekend staat als "scannen", konden de hoofdrolspelers iemands hoofd laten exploderen als ze wilden, en gelukkig voor het publiek is dat precies wat ze doen! Na wat gedoe met was en keramische mallen, trof de effectafdeling goud. Met behulp van een holle gelatine-replica van het hoofd van de acteurs vulde het team het met nepbloed, gelatinebrokken en etensresten en ging het vervolgens van onderaf met een geweer schieten. Het eindresultaat is een rommelige, bloederige explosie die elke keer weer een plezier is om naar te kijken.
5 Hostel (2005)
De kans is groot dat als je een enge film of een aflevering van The Walking Dead hebt gezien, je al bekend bent met het bloedige werk van Greg Nicotero. Als een man met meer dan honderd credits op zijn naam, is Nicotero een van de meest getalenteerde special effects make-up- en prothesekunstenaars in de industrie. Nicotero was een natuurlijke keuze voor het Eli Roth gore-fest 2005, Hostel, niet om een slopende scène uit de weg te gaan.
Geïnspireerd door verhalen van "vakanties doden" waarin toeristen kunnen betalen om iemand dood te martelen, zit de film vol vreselijk geweld dat je elders zelden ziet. Eén scène toont in het bijzonder het verminkelen van het gezicht van een vrouw en vereiste 150 liter nepbloed. Het werk van Nicotero was zelfs zo misselijkmakend voor het publiek dat er verschillende meldingen waren van mensen die flauwvielen, braken en hartaanvallen hadden tijdens het kijken in het theater.
4 The Birds (1963)
Alfred Hitchcock heeft de bijnaam The Master of Suspense, en iedereen die de klassieker The Birds uit 1963 heeft gezien, begrijpt waarom. De film speelt zich af in Bodega Bay, Californië, rond de moordende vogels die de bewoners terroriseren. Ze vallen zonder onderscheid aan en sluiten vaak aan bij hun slachtoffers als ze het het minst verwachten.
Terwijl bepaalde soorten vogels zoals haviken, meeuwen en papegaaien kunnen worden getraind om op commando te presteren, zijn kraaien een kieskeurige tros. In plaats van training kregen de vogels op de set een zwaar dieet van tarwe en whisky om ze op de grond te houden.
In de wrede laatste aanval van de film wordt actrice Tippi Hendren door vogels gezwommen. Deze scène duurde zeven dagen om te filmen en was zo moeilijk voor Hendren dat ze een vakantie kreeg nadat deze was voltooid. De volgorde vereiste dat levende vogels aan haar kleding werden bevestigd met strengen nylon, zodat ze niet weg konden vliegen. Na zo'n week doorgebracht te hebben, zou iedereen vakantie nodig hebben.
3 Sinister (2012)
Verhuizen naar een nieuw huis is een goede manier om de lei schoon te vegen en een nieuw hoofdstuk van het leven te beginnen, wat precies is wat Ellison Oswalt (Ethan Hawke) doet in Sinister 2012. Tijdens het verkennen van het nieuwe tempo gebeurt Ellison in een doos snuiffilms met de griezelige moorden op de vorige bewoners van het huis.
Eén film in het bijzonder, 'Pool Party '66', wordt door schrijver C. Robert Cargill genoemd als bijzonder moeilijk om op te nemen. Het was niet alleen een uitdaging om de Super 8-camera droog te houden, de stunts waren allemaal volledig handmatig. De acteurs waren echt vastgebonden aan hun stoelen en trokken echt onder water, wat resulteerde in meer dan een paar nauwe oproepen voor de artiesten. De demon van de film, Mr. Boogie (Nick King), is te zien aan de onderkant van het zwembad, een effect dat wordt bereikt door gewichten aan zijn lichaam vast te maken, met een veiligheidsduiker die nooit ver weg is.
2 Night of the Living Dead (1968)
Toen Night of the Living Dead in 1968 werd uitgebracht, werd het publiek verbluft door zijn bloed en bloed. Zwart-wit worden gefilmd was zeer voordelig voor de effectafdeling, waardoor ze alledaagse voedingsmiddelen konden transformeren in vreselijke en walgelijke rekwisieten. Het belangrijkste ingrediënt dat op de set wordt gebruikt?
Chocolade saus. De menselijke ledematen die op het scherm werden ingenomen, waren echt gemaakt van ham en vervolgens bedekt met chocolade, tot grote afschuw van elke acteur die ermee belast was. In een beroemd tafereel ziet actrice Kyra Schon een vrouw steken met een tuingereedschap terwijl bloed over de muur spat. In werkelijkheid duwde Schon de troffel in een kussen terwijl een offscreen bemanningslid chocoladesiroop naar de achtergrond gooide. De audio werd afzonderlijk opgenomen en vervolgens gesynchroniseerd tijdens de postproductie.
