Dankzij Hollywood's geweldige casting, torenhoge productiewaarde en robuust regisseursrooster zijn oorlogsfilms nog nooit zo populair geweest. Ze hebben ons een dramatisch, controversieel en heroïsch beeld gegeven van de kust van Normandië tot de woestijnen van het Midden-Oosten. Net als in de geschiedenis heeft oorlog echter een donkere onderbuik die vaak wordt genegeerd ten gunste van het meer bombastische oppervlak dat beter geschikt is voor reguliere vertegenwoordiging in de bioscoop.
Gelukkig hebben bepaalde regisseurs deze onderbuik van de oorlog onderzocht en zelfs enkele minder bekende meesterwerken van oorlogsfilms bedacht. Ze hebben met succes de gewelddadige geschiedenis van de mens in zowel een mooie als helse tint geschilderd. De meeste daarvan heb je waarschijnlijk nog niet gezien, omdat ze niet precies werden geadverteerd als een hapje voor de massa. Toch zijn ze elke minuut waard die je kijkt.
10 DE DUNNE RODE LIJN
Spielberg verwende zowat iedereen met hoeveel verblindende emoties films uit de Tweede Wereldoorlog hun kijkers kunnen geven, vooral met films zoals Saving Private Ryan. Dus toen The Thin Red Line een maand later langskwam en in hetzelfde jaar (1998), werd het echter overschaduwd door de luidere en heftiger oorlogsfilm.
Ter vergelijking: de dunne rode lijn met Sean Penn, een filosofische grunt, is een langzame en inzichtelijke weerspiegeling van de aard van de mens, oorlog en het leven. Er is natuurlijk actie, maar de poëzie en de verhalen worden hier beter uitgelicht, iets wat je niet verwacht van een film met de WWII-veldslagen in Guadalcanal.
9 PADEN VAN GLORIE
Paths of Glory was verreweg de oudste vermelding in deze lijst en een van de vroegste meesterwerken van regisseur Stanley Kubick. Het speelt een van zijn favoriete acteurs, Kirk Douglas en onderzoekt de hypocrisie en ironie van oorlogspolitiek in de Eerste Wereldoorlog, allemaal met een Kubrick-karakterwending.
Het gaat om een slechte generaal die zijn ondergeschikten beveelt een zelfmoordoffensief te vervullen met beloften van promotie en ten koste van ongelukkige soldaten. Kolonel Dax (Kirk Douglas) zat vast tussen zijn oprechte zorg voor zijn mannen en de onvermurwbare militaire orde. Het eindigt allemaal in een ramp en de hogere ups gingen op zoek naar iemand die de schuld had.
8 STALINGRAD
Vaak dumpen oorlogsfilms de realistische weergave van lange en lange schermutselingen ten gunste van moment tot moment actie met intervallen van drama of zelfs homo-erotiek. Stalingrad, een oorlogsfilm uit de Tweede Wereldoorlog, was daar niets van; het is een duidelijk beeld van wat de Duitsers ervaren na hun overwinning in Stalingrad tegen de Sovjet-Unie snel in as veranderde en ze werden gedwongen om de barre winter en de wraakzuchtige communistische soldaten te overleven.
Natuurlijk gebeurt het allemaal door de ogen van de Duitse soldaten die proberen voor hun leven te vechten in het vijf maanden durende beleg van Stalingrad - een van de meest gewelddadige en kostbare touwtrekwedstrijden in de Tweede Wereldoorlog. Het is een stuk beter en minder bedrieglijk dan Enemy at the Gates, voor het geval je je dat afvraagt.
7 LAND VAN MIJN
Nog een andere oorlogsfilm die zich afspeelt rond de Tweede Wereldoorlog en die zich afspeelt vanuit Duits perspectief, is Land of Mine. Het is ook een van de nieuwste vermeldingen in deze lijst, die in 2015 werd vrijgegeven. Het draait om de Duitse krijgsgevangenen in Denemarken nadat ze de Tweede Wereldoorlog verloren; groepen van hen werden gedwongen te betalen voor de oorlogsmisdaden van de Wehrmacht door de mijnen te graven die ze langs de kust van Denemarken hadden gelegd.
Het harde deel is dat deze mijnen allemaal bewapend zijn - alle 45.000 en ze moeten ze één voor één onschadelijk maken. Het is een oorlogsfilm vanuit een andere hoek die ook laat zien dat alle partijen in staat zijn om buitensporige vergelding te martelen. Het is een film in een vreemde taal die een grote verandering van tempo maakt ten opzichte van de Oscar-aas van Oscar uit Hollywood - zij het een beetje deprimerend.
6 GALLIPOLI
Om de een of andere reden zijn WWII-films vaak populairder dan WWI-films, hoewel deze laatste misschien nog gruwelijker en wettelozer waren. Gallipoli is overigens een van de minder bekende oorlogsfilms uit de jaren tachtig. Het speelde ook een jongere Mel Gibson als een van de hoofdrolspelers.
Voor deze echter wil je misschien meer geduld oefenen. De snelheid ervan kan vergelijkbaar zijn met The Thin Red Line, waar de film meestal eerst de twee hoofdpersonen vastlegt voordat ze in hun beste uren worden geplaatst. De uitbetaling is het waard, maak je geen zorgen.
5 HAMBURGER HEUVEL
De jaren 1980 (en zelfs daarna) waren tot de nok toe gevuld met Vietnam-oorlogsfilms en Hamburger Hill was een van de weinigen met een anti-oorlogsboodschap. Het was ook een van de beste samen met Platoon, Full Metal Jacket en Apocalypse Now; het was echter niet zo populair, maar laat je niet afschrikken om dit begraven juweel te bekijken.
Hamburger Hill gaat over het realisme van de reguliere grunt in Vietnam en bevat zelfs kwesties zoals demoralisatie van de anti-oorlogsprotesten thuis, inter-bataljonsracisme en natuurlijk de dood van hun kameraden. Het is ook gebaseerd op een echte controversiële historische strijd.
4 TIGERLAND
Het beste deel van Full Metal Jacket is de eerste helft die, ondanks het ontbreken van actie of gevechten, de ontmenselijking vertoont die soldaten hebben doorgemaakt voor de Vietnam-oorlog. Het is jammer dat te snel is afgelopen, maar gelukkig richt een soortgelijke film Tigerland zich uitsluitend op dat aspect van oorlog.
Voor Tigerland begint de oorlog in het oefenterrein. Het volgt het verhaal van een slimme rekruut en zijn kadeteenheid die worden opgeleid voor inzet in Vietnam. Geen sterft in de film en er vinden geen echte gevechten plaats, maar Tigerland illustreert niettemin de ontberingen die iemand doormaakt om een oorlog te voeren waar ze niet om hebben gevraagd.
3 CHE
Nu gaan we verder naar de minder populaire oorlogen in onze geschiedenis, met name burgeroorlogen in een bepaald land. In dit geval is het Cuba's eigen burgeroorlog in de jaren zestig die aanleiding gaf tot de meest iconische revolutionair van de moderne wereld en de "patroonheilige" van communistische guerrilla's, Che Guevara. Che beschrijft de strijd van de Guevara met Fidel Castro om Cuba te bevrijden uit de handen van een door de VS gesteunde tiran.
Che zelf wordt gespeeld door niemand minder dan Benicio del Toro en is een tweedelige film waarin de eerste zijn overwinning laat zien en Cuba en de tweede zijn nederlaag in Bolivia. Ongeacht wat je denkt van de ideeën van Guevara en Castro, het is de moeite waard om alleen te kijken voor de productiewaarde en de geromantiseerde versie van Che's r evolución .
2 DE WIND DIE DE GERST SCHUDT
Over revoluties gesproken, een andere onderschatte oorlogsfilm met weer guerrilla's zou The Wind That Shakes The Barley zijn. Het vindt plaats tijdens de Ierse Onafhankelijkheidsoorlog in de jaren 1920 en volgt dus de opstand van het Ierse Republikeinse Leger (IRA).
Cillian Murphy speelt zelf als de hoofdrolspeler Damien die de wapens opneemt tegen de tirannieke Britten en hun "Black and Tan" leger die voortdurend Ierland's poging tot onafhankelijkheid blokkeren. Het is een van de meest politieke films in deze lijst, samen met Che.
1 RAN
Dit is een Akira Kurosawa-film, dus niet opnemen in deze lijst zou godslastering zijn. De legendarische regisseur wordt vaak beschouwd als een van de beste bijdragers aan de filmindustrie dankzij zijn magnum opus, Seven Samurai. Vanaf 1985 komt Kurosawa's Japanse draai aan Shakespeare's King Lear als een goede seconde voor Seven Samurai. Als zodanig is het een belegeringsfilm waar een verblinde feodale heer toekijkt terwijl zijn vijanden samurai en voetsoldaten zijn kasteel omringen.
Elk schot, elk frame en elke actie van Ran is perfectie en cinematografie op zijn best. Zelfs de gevechtssequenties schamen de meeste Hollywood-films; het was een tijd waarin oorlogsfilms niet konden worden gemaakt met CGI en Kurosawa deed wat hij kon met de middelen die hij had en slaagde erin om een meesterwerk te maken dat vergelijkbaar of zelfs beter was dan de oorlogsfilms van vandaag.
