Het prachtige interstellaire drama Ad Astra doet wat alle goede ruimtefilms nastreven; het past de huidige technologische vooruitgang aan zijn verhaal aan en neemt deze op in zijn visie op de "nabije toekomst". Roy McBride (Brad Pitt) is een ruimtecommando-astronaut die op een hachelijke missie naar Neptunus wordt gestuurd, in de hoop het lot van zijn vermiste vader te ontdekken, evenals Project Lima, waarvan het onderzoek heeft geresulteerd in kosmische stralen die naar de aarde vlogen en dreigden vernietig de mensheid.
Het bereiken van Neptunus vereist een lange reis en verschillende stops. Hij heeft een ligplaats op een "vliegveld" op de maan na een "commerciële" raket te hebben gevlogen via Virgin Atlantic. Hij stopt bij een kolonie van Mars, compleet met rustkamers om hem te herinneren aan de natuurlijke wereld die hij al weken mist. Al die tijd wordt zijn gezondheid constant bewaakt, tot aan zijn BPM, omdat het gevaar bestaat dat hij zo lang een mentale onderbreking doormaakt. Dit zijn enkele van de vele manieren waarop de film stelt dat ruimtevaart in de toekomst zou kunnen veranderen, maar lees er nog meer over.
10 RUIMTEREIZEN ZULLEN COMMERCIALISEREN
Een van de meest opvallende aspecten van ruimtevaart in Ad Astra is de commercialisering ervan. In de nabije toekomst van Ad Astra zal ruimtevaart denken aan vliegreizen, uitgevoerd op commerciële lijnen, compleet met stewardessen. Net als de eerste vliegreizen op aarde, zal het duur zijn en alleen beschikbaar voor de rijken (of overheidsmedewerkers met een Space Command-goedkeuring).
Wanneer Roy McBride zijn topgeheime missie naar Neptunus begint, moet hij eerst beginnen met een "Virgin Atlantic" -vlucht van aarde naar de maan, en van daar, een raket naar Mars. Zelfs voordat hij een maankolonie aanraakt, is het meest verrassende voor kijkers de prijs van een deken- en kussenpakket (ze kosten $ 125). Ongetwijfeld is de steile prijs aangepast voor inflatie en de kosten van gecommercialiseerde ruimtevluchten!
9 MENSEN ZULLEN GEK WORDEN
Astronauten moeten tegenwoordig een reeks psychologische evaluaties en lichamelijke onderzoeken ondergaan vóór, tijdens en na hun ruimtevaart. Dit helpt om hun fysieke en mentale gezondheid te controleren, omdat beide kunnen worden benadrukt tijdens missies die maanden of zelfs jaren kunnen duren.
Ad Astra opent en sluit met de psychologische evaluatie van Roy McBride, waar vaststaat dat hij een man is die zelfs de meest schrijnende situaties in compartimenten verdeelt om zijn adrenaline te onderdrukken en te doen wat er moet worden gedaan. Zijn vader (en collega-astronaut) Clifford McBride was niet in staat om zo'n decorum te behouden en leed een extreme mentale pauze van bijna twee decennia in de ruimte, wat het grootste gevaar van ruimtevaart kan zijn.
8 WE KUNNEN LAND-RAKETTEN KUNNEN LOPEN
Zelfs vandaag richten particuliere bedrijven zoals Space X van Elon Musk zich op het kunnen lanceren en landen van raketten, een proces dat bekend staat als Vertical Takeoff, Vertical Landing (VTVL) en iets dat voorheen alleen succesvol was voor NASA op extreem kleine schaal. Het beroemdste voorbeeld (en de grootste) VTVL-raket was Falcon 9 van Space X.
In Ad Astra zien we Roy McBride competent de Cepheus-raket op Mars landen door deze precies uit te lijnen met het landingsplatform dat erg lijkt op het lanceerplatform waar het vandaan kwam. Tegenwoordig kunnen chemische raketten niet landen vanwege hun gebrek aan brandstof, dus ze "werpen naar de oceaan" in re-entry-capsules na hun "uit de baan" branden.
7 ER ZULLEN LANGS DE WEG WORDEN GEHOUDEN
Tegen de tijd dat Ad Astra plaatsvindt, hebben we de afstand verkort die nodig is om dramatisch tussen planeten te reizen. Een reis van Mars naar Neptunus duurt 80 dagen in plaats van 80 jaar. Het wordt niet precies uitgelegd hoe dit mogelijk is, maar een aanzienlijke bijdragende theorie is dat er onderweg stops zullen zijn.
Door "lay-overs" op de maan en Mars te maken, kan Roy McBride zijn reis in een kwestie van maanden maken, in plaats van een kwestie van lichtjaren. Een van de grootste obstakels van ruimtevaart is altijd brandstof geweest, en als je het in verschillende kolonies kunt bevoorraden, zal de behoefte van de astronaut aan conservatie sterk verminderen. Een overstap betekent ook dat McBride minder tijd nodig heeft om aangesloten te blijven op voedingsslangen en spierstimulatoren voor een lange reis.
6 MARS HEBBEN ONDERGRONDSE KOLONIES
Naast de aarde, hebben science fiction-liefhebbers vaak gedacht dat Mars de volgende beste plek zou zijn om het leven in stand te houden. Zelfs vandaag willen Elon Musk en president Trump de Rode Planeet koloniseren, en er zijn talloze sciencefictionfilms en televisieseries geweest die precies dat weergeven.
Ad Astra geeft een korte blik op het leven op Mars via een reeks ondergrondse kolonies. Er wonen niet meer dan een paar duizend mensen, maar ze kunnen een relatief bevredigend leven leiden, compleet met rustkamers die de oceaan, de natuur en de topografie van de aarde nabootsen.
5 MENSEN ZULLEN OP ANDERE PLANETEN WORDEN GEBOREN
Met de komst van de ruimtevaart die planeten bereikt die het menselijk leven met succes kunnen ondersteunen, zal er een hele strook van de bevolking op hen geboren worden die de aarde nooit ziet. Roy McBride komt dergelijke personages in Ad Astra tegen en lijkt niet bijzonder verrast door het feit.
De vrouw die verantwoordelijk is voor de hele kolonie van Mars is slechts één keer op aarde geweest toen ze een kind was. Ze werd geboren op Mars, maar herinnert zich de schoonheid van de natuurlijke pracht van de aarde. Televisieseries als The Expanse stellen dat Martians uiteindelijk zo ver van de aarde verwijderd zijn dat ze niet langer om het lot geven, maar ze toont nog steeds empathie voor McBride en zijn missie.
4 ER WORDT DE BRANDSTOFFUNCTIE VOOR RAKETTEN VERBETERD
De manier waarop raketten door de ruimte reizen, is specifiek: ze moeten blijven versnellen, waardoor ze minder tijd nodig hebben om hun bestemming te bereiken. Het is hoe een reis van Mars naar Neptunus in Ad Astra 80 dagen duurt in plaats van 80 jaar.
Wanneer het Cepheus-schip een noodoproep krijgt van een nabijgelegen Noors medisch schip dat Comet 17P / Holmes bestudeert, vertraagt het om te helpen. Om een chemische raket dit te laten doen, zou het weken en een enorm brandstofverlies vergen, en dan veel meer brandstof om opnieuw op te starten. Dit is (nog) niet mogelijk met grote schepen, maar misschien is er in de toekomst enige verbetering aangebracht aan ionenmotoren.
3 RUIMTE-TELESCOPEN ZULLEN EINDELIJK NAAR DE PLANEETS ZE FOTOGRAFIE
Een van de grootste misvattingen die ruimteliefhebbers kunnen hebben, is dat de Hubble-telescoop daadwerkelijk naar de planeten gaat die hij fotografeert. Dit komt voort uit het feit dat echte sondes de hele tijd op zoek gaan naar planeten, maar de Hubble hangt gewoon boven de atmosfeer van de aarde en maakt beelden van dingen die echt ver weg zijn.
In Ad Astra zien we een ruimtetelescoop die rond Saturnus draait. Gezien de afstanden die met dat soort fotografie gepaard gaan, misschien ergens in de nabije toekomst, zullen we uitzoeken hoe we telescopen de diepe ruimte in kunnen sturen. Zoals blijkt uit het onderzoek van Clifford McBride, zouden ze geweldige foto's maken.
2 PLANETEN ZULLEN LUCHTHAVENS EN KOLONIES HEBBEN
Wanneer Roy McBride op de maan komt, merkt hij dat deze veel overeenkomsten vertoont met de aarde. Terwijl hij door de 'kolonie' van de maankolonie slentert, ziet hij commodificatie, commercialisering en het behoorlijke aandeel fastfoodrestaurants (hoewel nog niet zoals Total Recall). En dan komen de ruimtepiraten.
Zoals McBride snel leert, is de maan een wetteloze plaats. Het heeft niet alleen kolonies in kraters om ze te beschermen tegen meteoren, maar facties van maanpiraten vechten om hulpbronnen. Het zijn niet de maanbuggy's (die worden vernietigd), dus we kunnen alleen raden wat ze echt willen. Helium-3 voor een nieuwe kernfusie misschien?
