15 schokkende scènes die je uit superheldenfilms halen

Als het gaat om superheldenfilms, komt de oude uitdrukking 'opschorting van ongeloof' vaak voor de geest, omdat het publiek moet vergeten dat echte mensen niet echt op eigen kracht vliegen, laserstralen uit hun ogen schieten of doorlopen muren en plafonds. Tenzij je misschien via een interdimensionaal portaal naar een alternatieve aarde bent afgegleden. Dat zou op basis van wat er in superheldenfilms gebeurt, denkbaar kunnen gebeuren!

Maar totdat dat portaal verschijnt, kunnen we genieten van de fantasieën van deze films, juist omdat ze ons wegnemen van ons alledaagse leven - totdat ze dat niet doen, met bijvoorbeeld een aantal echt slechte keuzes. Slechte kostuums, vreselijke plotpunten, brutaal misleidende castkeuzes - we hebben het allemaal al eens eerder zien gebeuren. We hebben allemaal dat moment ervaren wanneer je de fantasie vergeet en geconfronteerd wordt met echte slechte filmscènes die je aan het lachen maken, ineenkrimpen of gewoon willen dat je je geld terugkrijgt. Die scènes die je uit je bereidwillige opschorting van ongeloof dwingen omdat ze gewoon zo ongemakkelijk zijn.

Veel fans van superheldenfilms denken liever niet na over deze scènes en geven er de voorkeur aan ze uit de film te wissen, maar we zijn er om u eraan te herinneren - ze zijn gebeurd!

Hier zijn 15 Jarring-scènes die je uit superheldenfilms halen.

15 Spider-Man: Ridiculous Green Goblin Mask

In eerste instantie werd de film afgeleverd - totdat het tijd werd om de Green Goblin onder ogen te zien. Willem Dafoe was de perfecte keuze voor de rol van Norman Osborn, donker en broeierig zoals alleen hij kan zijn. De opbouw van zijn psychose bereidde het publiek voor op de eerste verschijning van Green Goblin, een onheilspellende vliegende figuur die zijn slachtoffers als eerste aan de horizon naderde.

Het was behoorlijk eng - totdat we zijn masker zagen. Het was een vreselijk, goedkoop speelgoedmasker dat zei: neem me niet serieus. En vanaf daar ging het bergafwaarts. Pas aan het einde, in het laatste gevecht, wanneer het masker uit is, ziet Osborn er weer eng uit, maar het is te laat, je kunt de Goblin niet terug in de fles stoppen.

14 Superman III: Richard Pryor's belachelijke Prat Fall

De jaren 80 waren een hele rare tijd voor films. Allerlei echt domme ideeën werden groen verlicht, velen waarschijnlijk met behulp van bepaalde poeders en neusrietjes, want het decennium was notoir bekend om. Na twee enorm succesvolle Superman-films met Christopher Reeve in de hoofdrol, zou je denken dat studio's zich aan de formule zouden houden. Een deugdzame held, een uitdagende schurk, een beetje humor en een existentieel risico om ons te laten wortelen in een overwinning. Maar nee.

Iemand vond dat Superman III een komedie moest zijn. Ze kregen de beste komiek van die tijd, Richard Pryor, om een ​​feckless goofball te spelen met een schurk die zo cartoonachtig was dat de jaren '50 DC-strips in verlegenheid zouden worden gebracht. Al vroeg is er een scène waarin Pryor per ongeluk van een gebouw af glijdt - je leest het goed - en valt ongeveer 15 verhalen, alleen om op een schuin dak te landen en veilig hoogspringen in het verkeer. En hij draagt ​​een roze deken als een cape. Werkelijk.

Is dit nog steeds een superheldenfilm? Of kwam het publiek een Krusty the Clown-routine tegen?

13 Batman en Robin: tepels op het pak

Batman is de miljardairstrijder die twintig jongens tegelijk kan slaan, angst in het hart van de meest geharde criminelen slaat en het uiterlijk van een vliegend roofdier aantrekt dat sinds mensenheugenis menselijke nachtmerries achtervolgt. Alleen in Batman en Robin heeft dit gezicht van terreur en wraak een ernstige storing in de garderobe die volledig expres werd gedaan.

Sommige kostuumontwerpers dachten dat het een goed idee zou zijn om prominente tepels aan het bat-pak toe te voegen en het moet de goedkeuring van de producent hebben gekregen. Wanneer we eindelijk de Dark Knight zien verschijnen om een ​​serieuze criminele reet te schoppen - hoe kunnen we deze kerel in godsnaam serieus nemen? Hij heeft tepels die uit gegoten rubber recht naar het publiek springen!

Gelukkig hebben de filmmakers de Bat-junk niet op dezelfde manier benadrukt. Bedankt voor het sparen van onze oogbollen.

12 Man of Steel: Pa Kent's Dumb and Pointless Sacrifice

Oh, wat een onrustige, onrustige puinhoop was Zack Snyder's Man of Steel. Al vroeg had het een belofte. De reddingsscène van het booreiland was klassiek Superman, een episch gevecht tegen gigantische infrastructuur die om mierachtige arbeiders valt. Maar kort daarna valt het verhaal uiteen in een vreugdeloze, brutale reeks WTF-momenten die zo ver afdwaalde van de kern van het eerbiedwaardige personage, fans voelden zich gewoon teleurgesteld

. Een van de slechtste keuzes in het verhaal was het 'offer' van Kal-El's adoptievader, Jonathan Kent, liefdevol bekend als 'Pa'. Tijdens een tornado-aanval in hun geboorteland Kansas overtuigt Pa Clark om hem niet van de twister te redden, omdat er getuigen zijn en als mensen zijn geheime identiteit kennen, zal het Superman ervan weerhouden de redder van de mensheid te zijn. Of zoiets.

Het is een hele vreselijke logica, gevoed door een aantal echt slechte teksten en een kinderachtig idee van symboliek. Het heeft zo weinig zin dat het idee dat Clark daar gewoon zou blijven zitten en letterlijk zou zien hoe zijn vader in een draaikolk werd weggezogen terwijl hij hem gemakkelijk kon redden gewoon bizar is. Zoals de rest van de film bevestigt, is deze versie van Supes meer nul dan een held.

11 Justice League: Superman's CGI-Erased Moustache

Over Zack Snyder gesproken, Boy heeft zijn inspanningen in de Justice League nog meer te lijden gehad dan Man of Steel. Omdat het project moest worden verlaten vanwege een vreselijke familietragedie, bleef de studio achter om een ​​film te voltooien die al als een beetje een puinhoop werd gezien, en nu een volledig onafgemaakte film. In stappen Joss Whedon om massale re-shoots te doen en probeer de vervloekte productie te redden. En dat omvatte het terugbrengen van Henry Cavill als Superman.

Slechts één probleem: Cavill was bezig met het opnemen van een andere film, een film waarin hij een grote, bossige snor volledig moest laten groeien. Whedon loste dit op door het aanstootgevende liphaar digitaal te wissen. Helaas kan iedereen die oplet een soort CGI-middagschaduw achter zich laten, omdat het proces ongelijke huidtinten achterlaat.

Misschien hadden ze de superstache moeten behouden? Het is toch niet zoals de rest van de film veel heeft gedaan voor het publiek.

10 Daredevil: Playground Fight

Wacht - kunnen we dit zelfs een "eerste date" noemen? Dit is wat er feitelijk gebeurt in deze scène van de speelfilmversie van 2003 van Daredevil. De blinde Matt Murdock griezelige stengels Elektra Natchios. Ze roept hem erop, hij houdt haar fysiek tegen. En raad eens wat? Ze beginnen te vechten. Niet alleen vechten, maar een volledige vechtkunststrijd, op een speelplaats vol kinderen, die wordt afgesloten met de twee helden die zich tot elkaar aangetrokken voelen.

Dat is erg genoeg. Maar de choreografie van deze vechtscène tussen Ben Affleck en Jennifer Garner is lachwekkend slecht. Serieus, jongens, stuntdubbels zijn iets, en je had er meer van moeten gebruiken. De hele affaire is onhandig op fysiek, emotioneel en geloofwaardig niveau. Het is niet langer Durfil, het is een farce die ons allemaal doet wensen dat we zelf blind waren geworden voor die twee minuten.

9 The Incredible Hulk: That Awful Abomination Design

Krijgen ze ooit de vrolijke groene reus van Marvel in een zelfstandige functie? Tot nu toe hebben Bruce Banner en zijn boze alter ego het het beste gedaan als sidekick of als onderdeel van een team. Maar even gaf 2008 The Incredible Hulk ons ​​hoop. Veel beter dan zijn rommelige voorganger, The Hulk, Eric Bana vervangen door de meer dynamische Edward Norton leek een goede zet. En Tim Roth bracht veel verwachting met zich mee als de supervillain van de film, de gevreesde gruwel.

In de strips is dit gamma-beest sterker dan de Hulk en is het een echt eng uitziend monster. Maar zodra we het vreselijke CGI-ontwerp voor deze versie van Abomination zien, wordt het publiek uit het theater gehaald en meegenomen in een of ander slordig ontwerp van een videogame van een eindbaasgevecht. Het is als een klein vervormd menselijk hoofd dat op een grotere versie van Hulk wordt geplakt, met een soort hagedisachtige tropen.

De look was misschien goed voor een RPG op de originele PlayStation-console, niet zozeer voor een studiofilm in de 21ste eeuw.

8 The Dark Knight: Batman en Rachel Overleef een ongedeerd val van 10 verdiepingen

Wat kan het publiek leren van de film The Dark Knight van Christian Bale Batman? Het is duidelijk dat die Heath Ledger een onvergetelijke prestatie leverde als The Joker, en dat Batman officieel een filmische stoere vent was als nooit tevoren.

We hebben ook geleerd dat zijn bat-suit een aantal opvallende inconsistenties heeft. In één scène wordt het pak gemakkelijk door een mes gepenetreerd. In een andere scène kunnen honden door de stof bijten. Maar als Batman het pak gebruikt om een ​​val van tien verdiepingen op te vangen met Rachel op sleeptouw? Dan geen probleem! Het absorbeert niet alleen de verpletterende kracht van de zwaartekracht, het laat beide personages zonder krassen weglopen. Het lijkt ons dat dit eenvoudig had kunnen worden opgelost en zelfs verbeterd.

Hoe zit het met Bats die zijn grijphaak gebruikt om de twee in veiligheid te brengen, compleet met een dramatisch schot van hen die aan een lijn en een gebed vliegen? Wat dacht je ervan om in een zwembad te vallen? Nee. Er wordt van ons verwacht dat we geloven dat deze outfit op de een of andere manier schokbestendig is en gemakkelijk wordt opengescheurd door de kaken van de hond. Is de Joker al weer op het scherm? Breng ons weg, Heath!

7 Hellboy: Filing Down His Devil Horns

Als een demon geboren uit de vurige hel, is het logisch dat Hellboy duivelshoorns heeft, en we bedoelen niet het heavy metal handsignaal. In een levenslange zoektocht om zijn duivelse DNA te ontkennen, probeert onze held zo 'menselijk' te zijn als hij maar kan zijn. Een manier waarop hij dit doet, is om zijn hoorns gemanicuurd en kort te houden, zoals in, tot op de schedel bewaard.

De film zorgt ervoor dat we hem de functie kunnen zien uitvoeren - alsof we allemaal vroegen: "Hoe houdt hij die horens er zo strak uit?" Memorandum voor studio-executives: niemand hoeft de geheimen van superheldschoon te zien. We hoeven ze ook niet naar de badkamer te zien gaan, oké?

6 Logan: Kindmutanten wachten om hun krachten te gebruiken

Niets wordt zo vervelend in een film als wanneer het publiek gedwongen wordt om gewoon naar de personages op het scherm te schreeuwen om het voor de hand liggende ding te doen dat ze zouden moeten doen, maar dat doen ze niet. En in dit geval is het jammer.

Een van de beste superheldenfilms sinds 2017, Logan leverde actie, tragedie, karakter en een fatsoenlijke verhaallijn met enkele behoorlijk verachtelijke schurken. Maar dan, precies aan het einde van de film, zijn we allemaal aan het schreeuwen om een ​​stel superkrachtige gemuteerde kinderen. Stop met rennen van je achtervolgers! Jullie hebben superkrachten! Gebruik ze! Maar nee, ze laten zich vangen.

Ja, uiteindelijk gebruiken sommigen van hen een deel van die krachten, maar niet lang daarna hadden ze een miljoen kansen om zichzelf allemaal te verdedigen zodat Logan het ultieme offer kon brengen. Dat is wat er gebeurt als je gedwongen plotpunten in een anders goed gemaakte film stopt.

5 Justice League: Aquaman's Magic Lasso

Moeten we echt terugkomen naar Justice League? Natuurlijk doen we dat. Het is niet dat het een hopeloos gebrekkige film was. De echte teleurstelling hier is dat er veel leuke dingen aan de film waren. Goede superheldgevechten, veel potentieel voor het opstellen van toekomstige verhalen. Maar jongen, oh jongen, de filmmakers lieten de bal vallen bij de karakterontwikkeling. Wonder Woman ging van een interessant en complex figuur in haar eigen film naar een wegwerppersonage hier.

Aquaman was anders dan wat fans ook verwachtten. We zien dit het beste in de scène waar Aquaman per ongeluk op de magische lasso van Wonder Woman zit, degene die mensen dwingt de waarheid te vertellen - en hij komt over als een grommende alfamannetje op zoek naar een coole golf - nou, dat is gewoon niet Arthur Curry.

4 Captain America: Cap's Plastic Frisbee "Shield"

In de in 1979 gemaakte tv-versie van Cap, is de voorheen door vibranium gesmede schijf gedegigeerd in een goedkope plastic prop die er niet alleen uitziet als een oversized Frisbee - hij wordt zelfs als een gegooid en vaart als een 180 gram Wham-O.

Vergeet het stoppen van kogels, dit ding lijkt op een universiteitscampus te horen om rond te gooien als de coeds ziek worden van het spelen van een hacky-zak. Zodra je het handelsmerk van Cap ziet als het dunne speeltje dat het is, is de superheldenfilm voorbij en is de reclame voor het slechte speelgoed begonnen.

3 Robocop: Murphy Reveals His Face

In een scène zet Robocop zijn helm af en onthult het gezicht van officier Murphy terwijl hij probeerde zijn vorige leven opnieuw te creëren. Het is een goed idee, maar het is ook visueel schokkend. In plaats van de mensheid toe te voegen, lijkt het gezicht van vlees en bloed dat uit het verchroomde exoskelet steekt gewoon afleidend.

Was het een probleem met de make-up? Was het destijds een beperking van speciale effecten? We weten het niet, laat Robocop de helm weer opzetten!

2 Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer - Galactus Is a Cloud?

De makers van Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer hebben niet eens geprobeerd om dat beeld te trekken. In plaats daarvan wordt Galactus afgebeeld als een soort wolkenstorm zonder persoonlijkheid en geen dialoog; gewoon een brok gas rond de aarde stormt als een gigantische scheet. Wanneer de Silver Surfer binnenkomt om zijn voormalige baas te confronteren, is er niets aan de hand. Het kan net zo goed die tornado zijn geweest die Pa Kent heeft opgeslokt.

Het degraderen van zo'n episch karakter tot hemelse orkaan maakt deze ultieme schurk meer een passerende douche dan een niet te stoppen consument van werelden.

1 Fantastic Four: The Thing Has No Pants!

Er zijn slechte ontwerpen voor superheldenkostuums geweest, maar niemand gaat een in wezen naakte man serieus nemen, ongeacht in welk sciencefictionmonster zijn lichaam is veranderd. We zouden willen dat het maar één scène was, maar het de-panting van The Thing duurt de hele film, dus het werpt ons niet alleen uit een scène, het vernietigt in feite elke kans die we ooit hebben gehad om onze hoofden in de wereld te houden die het wilde Cadeau.

Superheldenfilms hebben een van die tekens nodig die je in een restaurant zou kunnen zien: "geen schoenen, geen shirts, geen service." Voeg gewoon "geen broek" toe aan de lijst.

---

Welke scènes hebben je uit superheldenfilms gehaald? Deel de jouwe in de comments!