15 videogames die minder dan 5 uur duren om te verslaan die de moeite waard zijn (en 10 die dat niet zijn)

Jello Biafra houdt misschien van korte liedjes, maar we houden van korte spellen. Lengte is iets waarmee makers altijd rekening moeten houden bij het maken van een titel. Games kunnen te lang zijn voor hun eigen bestwil, zelfs als alles aan hen goed werkt. Ga achter de schermen van elke ontwikkeling en je zult vast en zeker verhalen horen over geknipte inhoud die saai of werkte, maar niet in de rest van het spel paste.

Mensen maken soms foto's bij korte spellen, maar de meeste hiervan zijn niet gerechtvaardigd. Als een titel door en door vermakelijk is, is er niets mis. Het tegendeel is natuurlijk ook waar, waar een game gehaast en onvolledig kan aanvoelen, maar in de beste gevallen neemt de ontwikkelaar de tijd om een ​​hapklare avontuur te perfectioneren in plaats van een driegangenmenu vol imperfectie.

De vijfentwintig onderstaande games zijn allemaal kort, maar verdeeld door hun kwaliteit. Sommigen van hen zijn all-time klassiekers die iedereen moet spelen, terwijl anderen met name vreselijke ervaringen zijn die niet de moeite waard zijn om ze te voltooien. Het verslaan van de laatste helft hiervan kan maar een paar uur duren, maar de mentale tol zal exponentieel groter zijn.

Dus stop die hete zakjes in de magnetron, want hier zijn de 15 videogames die minder dan 5 uur nodig hebben om te verslaan die het waard zijn (en 10 die het niet zijn).

25 Worth It: Gone Home

De leden van Fullbright werkten aan AAA-titels zoals Bioshock 2 en The Bureau: XCOM Declassified voordat ze de onafhankelijke studio vormden. Hun eerste project, Gone Home, was een afwijking van het grote budget waarvan ze eerder deel uitmaakten.

De titel ziet een vrouw terugkeren naar de VS na een lange reis naar het buitenland, om het huis helemaal leeg te vinden. Het hele spel wordt besteed aan het zoeken naar het huis voor haar familie, langzaam aanwijzingen oppikken en de geheimen van de verwanten van het personage ontrafelen. Het emotionele verhaal wordt verteld met een subtiele ongezienheid in de meeste titels.

24 Worth It: Pro Hawk van Tony Hawk

Elke titel in deze extreme sportfranchise breidde zijn voorganger uit, meestal tot succes. Dit betekent echter niet dat de oude titels aan de kant van de weg moeten worden gelaten. Het afstoffen van de oude PS1 en het laden van de première van Tony Hawk's Pro Skater-titel is nog steeds geweldig.

Er zijn geen handleidingen, terugzettingen of andere innovaties die de sequels hebben toegevoegd, maar de kerngame houdt stand. De hoofdcampagne doorlopen en alle niveaus ontgrendelen is een koud kunstje, maar multiplayer met vrienden biedt eindeloos uren entertainment.

23 Not Worth It: Rogue Warrior

Schrik niet wanneer u Rogue Warrior in een console of pc plaatst. Het systeem is niet kapot, de graphics van de game zijn echt zo lelijk. De game is uitgebracht in 2009, maar ziet eruit als een first person shooter uit de vroege jaren. Richard Marcinko, de hoofdpersoon, was een echte Navy Seal-auteur, maar de gebeurtenissen in de game zijn niet gebaseerd.

De enige goedmaker van dit nauwelijks speelbare vuilcontainervuur ​​is de hilarisch onenthousiaste Mickey Rourke die lijnen levert terwijl hij lijkt weg te dommelen in de opnamecabine.

22 Worth It: Mortal Kombat X

Mensen kunnen niet worden beschuldigd van het overzien van de verhaalmodi van vechtspellen. Het drama neemt een achterbank in beslag voor één-op-één gevechten en chaos voor meerdere spelers. Mortal Kombat X zet een toewijding in zijn verhaalmodus die niet vaak in het genre wordt gezien.

De gevechten worden gescheiden door soepel uitgevoerde cinematics met de soap-achtige melodrama van de serie. Oude vrienden krijgen hun tijd in het spotlicht, terwijl nieuwe strijders hun moed bewijzen. Het hele avontuur duurt minder dan een middag om door te gaan en zal de waardering voor een al geweldige titel verhogen.

21 Worth It: The Bouncer

Square heeft daarvoor al uitstapjes van het RPG-grondgebied weggehaald, maar The Bouncer is echt iets speciaals. Deze unieke draai aan de vechtpartij profiteerde van de drukgevoeligheid van de Dualshock 2 en de vloeiende animatie maakte gebruik van ragdoll-fysica.

Elk gevecht kan gespeeld worden met elk van de drie hoofdpersonages en biedt een ander perspectief op de gebeurtenissen, afhankelijk van de keuze van de speler, die zich leent voor meerdere doorspelen. Nadat het verhaal is afgelopen, sluit je de multitap aan voor ongeveer vier spelersduel waar de meeste bazen en ondersteunende personages kunnen worden gespeeld.

20 Not Worth It: The Quiet Man

The Quiet Man leek in sommige opzichten een spirituele opvolger van The Bouncer, een Square Enix-vechter wiens plot meer en meer ontrafelt met meerdere herhalingen. Onze hoeden gaan af naar iedereen die het zelfs maar één keer heeft kunnen verslaan.

Het spel is nauwelijks speelbaar en de gimmick is half gebakken. Tijdens het eerste spel wordt alle dialoog gedempt in een poging de ervaring van de dove hoofdpersoon te simuleren. De hoofdpersoon begrijpt echter duidelijk wat mensen zeggen via liplezen, wat alleen maar verwarring voor de speler oplevert.

19 Worth It: Tacoma

De tweede titel van Fullbright besloot om dingen buitengewoon te maken. Het familiedrama van Gone Home wordt vervangen door een science fiction-mysterie in Tacoma. Spelers worden naar een verlaten ruimtestation gestuurd om precies te ontdekken wat daar gebeurde, in tegenstelling tot Solis van Stanislaw Lem.

Als een stap voorwaarts ten opzichte van zijn voorganger biedt Tacoma meer interactie met de wereld en een grotere omgeving. De titel verkocht niet zo goed als Gone Home of oogst dezelfde kritische lof, maar het was nog steeds succesvol en een must voor alle fans van het genre.

18 Worth It: Modern Warfare 2

Een veelgehoorde klacht over de onpeilbaar succesvolle Call of Duty-serie is hun vermeende ondergewaardeerde campagnes. Aan de ene kant is het een begrijpelijke klacht, omdat de verhaalmodi over het algemeen niet langer duren dan vijf of zes uur.

Aan de andere kant is er een bombastische sensatierit. Elk niveau zit boordevol indrukwekkende setstukken om langs de hammy drma te bewegen. Hoewel het bijna tien jaar oud is, is het verhaal van Modern Warfare 2 een hoogtepunt van de serie. Online multiplayer is de echte ster van de show, maar de campagne mag niet worden genegeerd.

17 Not Worth It: Medal Of Honor: Warfighter

De originele Medal of Honor-games zijn klassiekers aller tijden. Toen de serie in 2010 opnieuw werd opgestart, bracht het de actie van de Tweede Wereldoorlog naar Afghanistan in een vroeg stadium. De eerste ging goed, met een leuke campagne en een verrassend boeiende multiplayer-modus.

Het vervolg, Medal of Honor: Warfighter, liet de bal op alle mogelijke manieren vallen. De game zit vol met bugs en glitches en herstart alleen bij de tweede ingang. Misschien ziet de serie in de toekomst een opleving, maar tot dan is het het beste om bij de originelen te blijven.

16 Worth It: Hotline Miami

Het doorweekte meesterwerk van Dennaton Game is niet voor bangeriken. De levels zijn bruut gewelddadige escapades door de smerige sloppenwijken van een ietwat off kilter Miami uit de jaren 80, en vertellen een raadselachtig verhaal dat spelers meer vragen dan antwoorden geeft.

Bovendien is de game strafbaar moeilijk, maar instant respawns gemengd met de schetterende synth-aangedreven soundtrack creëren een hypnotische ervaring die geen enkele andere game biedt. Het doorlopen van de niveaus zou waarschijnlijk alle tien minuten duren als het een cakewalk was, maar dan zou het spel niet leuk zijn.

15 Worth It: Contra

Arcade-shooters staan ​​niet bekend om hun lange lengte, maar van links naar rechts rennen en alles in de weg schieten, zorgt voor een geweldige tijd. De meeste gamers maakten kennis met Contra op de NES, maar de eerste incarnatie was in arcades. Hoewel de graphics superieur zijn in een arcade-kast, is het bij het spelen op consoles niet meer nodig om kwartjes na elke game te spelen.

Bovendien kan de legendarische Konami-code worden gebruikt om dertig levens toe te kennen, waardoor het korte, maar zware avontuur beter beheersbaar wordt. Ongeacht het platform, de beste manier om door Contra te gaan, is met een vriend.

14 Not Worth It: Bomberman: Act Zero

Vroeg Bomberman: Act Zero iedereen om een ​​donkere interpretatie van de klassieke serie? Bomberman's esthetiek en gameplay zijn bijna onberispelijk, dus er is echt geen reden om eraan te sleutelen.

De exclusieve Xbox 360 360 vervangt de schattige kleuren en vrolijke karakters door een industrieel thema en robots. Deze transformatie is krachtig genoeg, maar er was weinig moeite om de nieuwe look interessant te maken. Elk niveau ziet er hetzelfde uit en karakterontwerpen lijken niet geïnspireerd. Gelukkig zijn er tal van andere kwaliteit Bomberman-titels om uit te kiezen behalve deze gruweldaad.

13 Worth It: Portal

De Orange Box was een van de beste pakketten waar men om kon vragen; twee eerder uitgebrachte klassiekers, twee nieuwe titels en een opvallend uniek multiplayer-spel. De vijf spellen hier zijn allemaal zeer gerespecteerd, maar Portal onderscheidt zich van de rest vanwege de nadruk op het oplossen van puzzels.

De portaalmonteur bleek verslavend en de tegenstander bleek een van de meest geliefde personages van gaming te zijn. Al deze lof en we hebben niet eens de Companion Cube of "Still Alive" ter sprake gebracht. Het succes van Portal was groot genoeg om een ​​vleziger vervolg te rechtvaardigen.

12 Worth It: Metal Gear Solid V: Ground Zeroes

Hideo Kojima's opmaat naar The Phantom Pain leverde controverse op bij de release vanwege het prijskaartje en de korte lengte. Een eerste doorloop kan meestal in ongeveer negentig minuten worden gedaan. Als spelers eenmaal weten wat ze moeten doen, is het gemakkelijk om Paz en Chico in minder dan een kwartier te redden.

Hoewel dit alleen al teleurstellend klinkt, is de omgeving zelf volledig gedetailleerd en een genot om te verkennen. Er zijn veel manieren om de hoofdmissie te volbrengen en de bonusniveaus bieden nieuwe manieren om met de omgeving te spelen.

11 Not Worth It: Rambo: The Video Game

First Blood is een van de beste actiefilms van de jaren 1980. De twee vervolgjes werden langzaam een ​​zelf-parodie voordat het allemaal terug naar huis bracht met Rambo uit 2008. Als die vier films niet genoeg zijn en je niet kunt wachten tot Last Blood uitkomt, wordt het aanbevolen om gewoon geduldig te zijn en Rambo: The Video Game niet open te breken.

Deze shooter op rails neemt spelers mee door de gebeurtenissen van de eerste drie films, en haalt al het entertainment eruit. Het gebruikte tenminste de dialoog uit de films, wat best cool is.

10 Worth It: Half Life 2: Episode One

Fans wachtten zes jaar tussen de eerste twee Half Life-titels. Met de introductie van afleveringen was Valve bedoeld om fans inhoud sneller te leveren met behoud van de kenmerkende kwaliteit waarvoor de serie bekend was. Half Life 2: Episode One toonde aan dat de hapklare inspanningen van de studio nog steeds boeiende ervaringen waren.

Reizen met Alex Vance door de onlangs verwoeste City 17 was een spannende rit, en er extra tijd doorheen spelen met commentaar van ontwikkelaars voegde meer herhalingswaarde toe. Het is gewoon jammer dat Valve's plan om meer afleveringen te produceren uiteindelijk niet uitkwam zoals fans hoopten.

9 Not Worth It: Revolution X

Er zijn slechts twee redenen om ooit Revolution X te spelen; Je moet ofwel een diehard Aerosmith-fan zijn, of de pizzahut heeft een bijzonder beperkte selectie arcade-kasten. Als je de jeuk hebt om het te spelen, blijf dan uit de buurt van elke poort van de thuisconsole.

Het arcadespel speelt tenminste soepel, maar de vele conversies zijn allemaal modderige rommel die aanvoelt als een karwei om te spelen. Het is niet de slechtste muziekthema-videogame die er is, maar er zijn betere om te spelen, zoals Brutal Legend.

8 Worth It: Firewatch

Mensen veroordelen wandelsimulatoren als nauwelijks games, maar ze voldoen wel aan alle criteria. Het is geen film waarin je gewoon de actie observeert, ze spelen nog steeds een personage en gaan in een rol door de gebeurtenissen. Ze zijn ook een manier voor minder ervaren spelers om in het medium te komen, omdat ze weinig uitdaging bieden.

Firewatch verraste mensen toen het in de schappen kwam in 2016, waardoor spelers in de schoenen van een parkwachter kwamen te staan ​​terwijl hij een reeks vreemde gebeurtenissen in Shoshone National Park onderzoekt.

7 Not Worth It: Tunnel Rats 1968

De kans is groot dat de meeste lezers nog nooit van Tunnel Rats 1968 hebben gehoord. Als iemand hier iets van weet, bieden we onze oprechte excuses aan. De film werd geregisseerd door ieders favoriete tolk van videogames, Uwe Ball. Met deze titel kwam de film echter uit voordat de videogame werd uitgebracht.

In een onverwachte wending van gebeurtenissen voor de regisseur wordt gezegd dat de film superieur is aan het spel, maar dat is geen grote prestatie. Het is niet alleen saai, maar deze virtuele uitstap naar de Vietnam Way zit vol met bugs en glitches.

6 Worth It: Far Cry 3: Blood Dragon

Deze langlopende Ubisoft-franchise heeft een talent om spelers iets totaal onverwachts te geven. Far Cry: Primal was uit het linkerveld en de aankomende Far Cry: New Dawn was ook een onverwachte, maar meer dan welkome verrassing. Voor die tijd was er Far Cry 3: Blood Dragon, een gekke liefdesbrief aan de jaren 1980 met Michael Biehn in de hoofdrol.

De gelijktijdige parodie en hommage aan het decennium was geliefd bij iedereen die het speelde. Hopelijk wordt de wereld in de toekomst getrakteerd op een volledige Dragon-titel.

5 Not Worth It: Night Trap

Sinds de technologie beschikbaar was, hebben bedrijven altijd geprobeerd om full-motion video te combineren met gaming. "Het is alsof je een film afspeelt" is een intrigerende slogan om op te scheppen, maar het voelt zelden zo aan in uitvoering. Het spelgedeelte van de ervaring komt neer op het indrukken van knoppen en het activeren van vallen.

Op zijn naam voelt Night Trap meer als een spel dan zijn andere FMV-leeftijdsgenoten, maar het biedt nog steeds iets nieuws aan het kijken naar live acteurs. De titel heeft nog steeds een belangrijke plaats in de geschiedenis van videogames, maar mag alleen als nieuwsgierigheid worden gespeeld.

4 Worth It: Nights Into Dreams

Te veel van Sega's exclusieve personages probeerden tieners en de pittige jaren negentig-houding aan te spreken. Daar tegenover stond Night, het speelbare personage van Night's Into Dreams. De game heeft een verrassend treurige introductie, maar de gameplay is levendig en boeiend.

De titel heeft nooit de erkenning gekregen die het verdiende, deels vanwege de release op de mislukte Sega Saturn, maar kreeg in 2007 een vervolg op de Wii. Gelukkig is het origineel ook beschikbaar op de PS3 en Xbox 360 voor iedereen die geïnteresseerd is in dit avontuur.

3 Not Worth It: loodgieters dragen geen stropdassen

Stuur de kinderen de kamer uit voor deze. Niet vanwege de erotische inhoud, maar omdat niemand die zo jong moet worden gedwongen om een ​​game zo verschrikkelijk te ervaren als Plumbers Don't Wear Ties.

Deze FMV-titel is nauwelijks een game, maar het blijft een hele klus om te spelen met frustrerende menu's en een slechte implementatie van besluitvormingsmechanismen. Er zijn ook geen controlepunten, wat betekent dat een spel voorbij spelers terug naar het begin zal sturen, waardoor ze gedwongen worden om meerdere keren naar dezelfde slecht geacteerde films te kijken.

2 Worth It: Metal Slug

De première Metal Slug-titel ontketende de wereld in 1996, en de eerste vier sequels werden relatief snel achter elkaar uitgebracht. Het is moeilijk om fout te gaan met een van de eerste vijf inzendingen. Ze lijken allemaal op elkaar, maar het snelle pistoolspel wordt nooit oud en wordt versterkt door de eigenzinnige kunststijl.

Spelers die nog steeds honger hebben na die vijf titels kunnen nog steeds in Metal Slug 6 en 7 springen, later in het laatste decennium uitgebracht. Wat je ook doet, blijf ver weg van de 3D-spin-off, die alleen beschikbaar is in Japan.