2017: Het jaar dat EA de nood aan snelheid en massa heeft gedood

2017 zou een onvergetelijk jaar worden voor Electronic Arts. De uitgever bracht in de loop van het jaar een aantal geliefde franchises terug, met releases zoals Star Wars: Battlefront II naast belangrijke sportlanceringen zoals FIFA 18 , UFC 3 en Madden NFL 18. Het eindresultaat was echter ver van wat EA had gehoopt, waarbij de spellen van de uitgever veel meer werden onthouden voor teleurstellingen en controverses dan voor kwaliteit.

Hoewel Star Wars: Battlefront II de krantenkoppen haalt, is het niet de enige rampzalige release die EA dit jaar in handen had dankzij een loot box-bedrijfsmodel dat zo'n slechte ontvangst had dat het de voorraadwaarde van EA opliep. In plaats daarvan gaat die eer ook naar de nieuwste game in de Need For Speed-franchise: Need For Speed: Payback.

De Need For Speed-serie heeft een lange en veelgeprezen geschiedenis in het videogamemedium. De lancering van de originele game in 1994, en met name de daaropvolgende releases voor MS-DOS en andere come consoles in de volgende jaren, bood een verfrissende en spannende race-ervaring voor spelers, samen geweldige straatraces met de sensatie van ontsnappen aan de autoriteiten. EA had goud geslagen.

Vanaf dat moment versterkte Need For Speed ​​zijn plaats als een van de belangrijkste racegameseries, met name door de eerste paar titels ontwikkeld door EA Black Box. Games zoals Hot Pursuit 2 en het Need For Speed: Underground-duo waren enorm invloedrijk in het PS2-tijdperk en verdienden positieve recensies en legers van fans. Een paar misstappen onderweg en een ongemakkelijke altijd online 2015-reboot liet echter veel rusten op Need For Speed: Payback.

Helaas werd de game ook ontsierd door een bizarre ontwerpkeuze die het potentieel van de game onderdrukte. Need for Speed: Payback's progressiesysteem was echter niet altijd een online vereiste, maar irriteerde niet alleen, maar brak in plaats daarvan de werking van de game volledig door.

Need For Speed: het level-up systeem van Payback is meer verwant aan een freemium-game dan van een toptitel van een grote uitgever wordt verwacht. Hoewel Need For Speed: Payback boordevol content zit, is veel ervan afgeschermd van de speler, tenzij ze hun garage hebben opgebouwd tot een respectabel niveau om te concurreren met rivaliserende coureurs. Het is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan om dit level up systeem soepel te laten verlopen.

Dit komt omdat Need For Speed: de voortgang van Payback is effectief opgebouwd rond loot boxes. Spelers kunnen ofwel contant geld uitgeven, uren in de game klokken om een ​​geheel nieuwe auto te krijgen, of een zware sleur voltooien om Speed ​​Cards van evenementen te ontgrendelen, die vervolgens willekeurig een aspect van de auto van de speler upgraden. Het is vervelend en neemt de autonomie volledig uit handen van de speler, wat in het algemeen tot een uiterst frustrerende ervaring leidt.

Het is niet de enige keer dat een Need For Speed-game een model heeft geprobeerd dat spelers verleidt om geld uit te geven om tijd te besparen. Mobile game Need For Speed: No Limits timegated races voor 'tanken' bijvoorbeeld, in een beweging die rond werd bekritiseerd ten tijde van de release in 2015. Echter, de positie van Payback als een volledige retail release - en de verwachtingen die daarbij horen - resulteerde in een spelvernietigende monteur die enorm impopulair bleek.

Aan het einde van de dag, (en verleidt) het loot box-model van Payback spelers om gameplay over te slaan om door het spel te gaan. In de kern suggereert Payback dat het slechten van deze legitieme kaarten op legitieme wijze zinloos en - nog erger - saai is. Om plezier te hebben, zijn gebruikers bedoeld om grote delen van het spel te vermijden.

EA en ontwikkelaar Ghost Games hebben een update geïntroduceerd die de hoeveelheid ervaring die spelers hebben ontvangen voor het voltooien van evenementen, heeft verhoogd, maar op dat moment was de schade al aangericht. Zelfs met de veranderingen om het spel minder lastig te maken, was de plaats van Payback in 2017 al gegeven: een mislukte poging om een ​​potentieel gevaarlijk aanvullend bedrijfsmodel in de industrie te implementeren.

Het meest frustrerende is dat Payback, diep van binnen verborgen, een solide racegame is die ten minste enkele van de problemen van zijn voorganger uit 2015 heeft aangepakt. De tekortkomingen van de game zijn echter onmogelijk over het hoofd te zien, en een racegame mag nooit iets anders zijn dan een adrenaline gevulde sensatie om te spelen. Wat erger is, Payback kan de doodsklok zijn geweest van de Need For Speed-franchise als geheel.

Volgende voor Need For Speed ​​is een gratis MMO genaamd Need For Speed: Edge, maar het is verre van een franchise-bepalend moment, in plaats daarvan zit het dichter bij andere gratis te spelen EA-spin-offs zoals FIFA World. Bovendien was het vorige bezoek van Need For Speed ​​in de wereld van de MMO, Need For Speed: Online, nauwelijks reden tot feest en bereikte het nooit het populariteitsniveau dat EA had verwacht.

Tot overmaat van ramp laat EA franchises zelden doorgaan zodra een trend van teleurstellende releases is bereikt. Een voorbeeld hiervan is de Medal of Honor-serie, waar een poging om het eerder op de Tweede Wereldoorlog gerichte eigendom in de moderne tijd te brengen resulteerde in twee middelmatige spellen voordat ze zonder pardon werden gedumpt, met geen releases in de franchise sinds 2012. Op dit moment, De enige goedmaker van Need For Speed ​​is het ontbreken van een andere grote naam voor racegebruik in de boeken van EA, maar de beweging van de uitgever om Visceral te sluiten en de ontwikkeling van een Star Wars-game te verleggen laat zien dat er maar een gevestigde franchise is.

Pagina 2: Pagina 2: Hoe EA Killed Mass Effect

1 2