Aquaman 's Bad CGI Can't t Escape Justice League' s Moustache Problem

Aquaman kan een nieuw tijdperk voor de DCEU signaleren, maar het heeft nog steeds een vreemd specifiek aspect van Justice League: dubieus CGI-haar. Het Atlantische Spektakel van James Wan is de eerste film die is uitgebracht sinds de teleurstelling van de kassa van de JLA, en met zijn neon onderwaterlandschappen en de jaren tachtig markeert dit een nieuw tijdperk voor het DC Extended Universe. Maar dat verleden nodigt nog steeds uit tot vergelijkingen, en een daarvan is niet noodzakelijkerwijs vleiend.

Veruit het meest rond bespot aspect van Justice League was de bovenlip van Superman. Als resultaat van de door Joss Whedon geregisseerde opnames die tegelijk met de belangrijkste fotografie voor Mission: Impossible - Fallout aankwamen, had Henry Cavill een beslist niet-Superman snor bij het terugkeren naar de rol. En hoewel er sprake was van hem te laten scheren, weigerde Paramount, waardoor Warner Bros. het digitaal moest verwijderen. Het resultaat was gruwelijk. De CGI-mond van Superman zag er niet alleen niet echt uit, het proces van verwijdering (inclusief het vastzetten van de snor op de set) leek Cavill te overacteren en vestigde de aandacht op alle bemoeienis met de film. Het is meer symbolisch voor de problemen dan dat het een wortel is, maar gezien Justice League wordt geopend op camerafoonbeelden van griezelige lippen Superman, is het iets dat DC heeft uitgenodigd.

Gerelateerd: DCEU Plot Holes Gemaakt door Aquaman

Aquaman heeft ook een CGI-realiteitsprobleem, zij het andersom. Een van de hardnekkige effecten in de film is het zwevende haar van de personages onder water om de alternatieve fysica weer te geven. In theorie is dat een logische manier om de film in een tastbare realiteit te aarden. In de praktijk is het de echte test van geloofwaardigheid.

In vrijwel elke scène van Aquaman is de lijn waar het echte haar van een acteur eindigt en het CGI-haar van het personage begint veel te duidelijk; het digitale deel golft in het water terwijl het eigenlijke haar (duidelijk geschoten op droog land waar normale zwaartekracht van toepassing is) statisch is. Er is een ontkoppeling die altijd aanwezig is. Om dit tegen te gaan, plaatst de film vaak personages in kronen of andere hoofdtooien die de haarlijn bedekken, wat betekent dat de verbinding niet geanimeerd hoeft te zijn. Dit is dezelfde basissnelkoppeling die werd gebruikt in Hanna-Barbera-tekenfilms, waarbij Yogi Bear, Snagglepuss en Fred Flintstone's hoofd en lichaam werden gescheiden door een kraag waarmee ze onafhankelijk konden worden geanimeerd. Het effect van Aquaman is aanzienlijk uitgebreider, maar de mechanica en de algehele resultaten zijn niet zo verschillend.

Dit lijkt misschien een ondergeschikt aspect van Aquaman - omdat het op zichzelf is - maar wanneer het in elke scène gebeurt en gepaard gaat met andere ongebruikelijke creatieve keuzes, zoals de beslissing om aquatische gesprekken te laten afleveren met een zekere mate van statische, de hele de opschorting van ongeloof van de film begint af te brokkelen. Aquaman is een CGI-zwaar beeld, en de algehele kwaliteit is er een van goed-niet-geweldig waar de inventiviteit van de ontwerpen het gebrek aan fotorealisme compenseert. Dat is een slimme zet, die al in de geschiedenis van VFX is toegepast (de effecten van Star Wars waren midrange maar overvloedig), maar er moet een bar zijn; één waar het haar tekort schiet. Net als de CGI-lip in Justice League gaat het niet om het effect, maar om wat het effect betekent. Inderdaad, hoe ver je gaat met de film hangt echt af van hoeveel je het zwevende haar kunt accepteren.

Het is moeilijk te zeggen wat er in plaats daarvan had kunnen gebeuren. Aquaman moest iets doen met het haar van zijn acteurs, hoewel de beslissing om de haarbeweging zo uitgebreid te maken te veel was. Voor de onderwaterreeks, laat collega-kerstversie Mary Poppins Returns alle haarbedrog mislopen en laat de acteurs alleen onderwater handelen op een groen scherm (hoewel dat een door magie veroorzaakte reeks is en niet aan de wetten van de echte wereld is onderworpen). Afgezien van het besteden van veel meer tijd en geld aan het haar, had Aquaman meer terughoudend kunnen zijn en de animatie afzwakken. Zoals veel van de film, kan worden gesteld dat het gewoon te gewaagd en ambitieus was.