Cujo: Hoe het einde van het boek verschilt van de film (en donkerder)

Cujo, Stephen King's verhaal over een hond die door hondsdolheid is vermoord, eindigt op een veel andere, donkerdere manier op de pagina dan op het filmscherm. Hoewel het werk van King vaak een bovennatuurlijk element omvat, is het scenario in het midden helemaal niet onmogelijk om zich in het echte leven voor te stellen. St. Bernards zijn grote, krachtige honden, maar gelukkig is het ras als geheel zachte reuzen, hoewel wie ze opvoedt natuurlijk een rol speelt in hun gedrag.

Honden kunnen inderdaad ook hondsdolheid krijgen via een hap van een ander dier, en het hondsdolheidvirus is echt angstaanjagend en kan zeker een eens liefhebbende pooch tot een gewelddadig, onvoorspelbaar wezen maken. Het kan ook hetzelfde doen voor mensen. Zodra hondsdolheid zich vasthoudt, is de prognose van iemand of iets wat getroffen is somber. Cujo is in veel opzichten ook een van King's droeviger verhalen, vooral in het boek, dat feitelijk passages bevat die vanuit Cujo's standpunt worden verteld.

Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.

Begin nu

Cujo is niet slecht, en alles wat hij ooit wilde doen was een goede hond zijn, en zijn meester behagen. Helaas veranderde een hondsdolle vleermuis zijn lot ten kwade, en bij uitbreiding het lot van Donna Trenton (gespeeld in de film van Dee Wallace) en haar jonge zoon Tad (Danny Pintauro). Cujo eindigt op film is behoorlijk aangrijpend, maar op de pagina is het nog erger.

Cujo: How The Book's End Is Different (& Darker)

Het vlees van Cujo's plot concentreert zich op Donna en Tad die vastzitten in hun kapotte auto, nadat ze naar het huis van de eigenaar van Cujo zijn gegaan voor reparaties. Cujo staat inmiddels volledig onder de invloed van hondsdolheid en heeft al twee mensen vermoord. Hij vermoordt later de stadssheriff, George Bannerman. Donna en Tad kunnen niet wegrijden en ze kunnen de auto niet verlaten vanwege het dreigende dodelijke gevaar van Cujo. Ze kunnen echter ook niet voor altijd in de auto blijven, want het is een warme zomerdag en ze hebben geen water bij de hand. Donna is uiteindelijk in staat Cujo tijdelijk in te halen en schiet hem vervolgens neer met een geweer. Tad staat op het punt van dood als gevolg van uitdroging, maar Donna kan hem nieuw leven inblazen. De twee worden dan herenigd met hun man / vader.

Het is over het algemeen een bitterzoet einde, maar gelukkiger dan verdrietig, omdat Donna geen andere keuze had dan zichzelf en haar zoon te beschermen door Cujo uit te schakelen. In het boek van Stephen King slaagt Donna er echter in Cujo te doden, maar niet voordat Tad sterft aan een combinatie van uitdroging en hitteberoerte. Ze neemt tijdens het proces ook zelf contact op met hondsdolheid, maar kan snel genoeg worden behandeld om te herstellen. Toch betekent het verliezen van Tad dat haar leven nooit echt hetzelfde zal zijn, en het is een van King's treuriger conclusies. Het droefheid van de lezer wordt nog versterkt door een naschrift dat benadrukt dat alles wat Cujo deed buiten zijn controle lag, en hij wilde gewoon een goede hond zijn. Wanneer Stephen King zijn constante lezers wil laten huilen, kan hij het verdomd zeker afwerken.