Doctor Who: Knock Knock Review & Discussie

Er zijn maar weinig televisieprogramma's die zo gemakkelijk schommelen tussen toon en genre als Doctor Who. Tot nu toe heeft de serie tijdens dit korte seizoen een brede tonale variatie tussen afleveringen aangeboden, met name zo ver dat het uur verandert in een tijdreizend kostuumdrama met een gigantische gevangen vis die brandstof afscheidt voor een brand. Alsof dat niet genoeg was, slaagde de aflevering erin enkele niet-zo-subtiele opmerkingen over klasse en sociaaleconomie te sluipen, gewoon om de zaken een beetje af te ronden. Deze week waagden de dokter en zijn nieuwe compagnon Bill zich in een verhaal over een spookhuis in 'Knock Knock'.

Nu de fase van het leren kennen van Bill en de dokter min of meer achter hen ligt, kunnen ze meer gaan functioneren als een team, en minder als een gids en zijn beschermheer. Bill was een beetje geschokt door het idee dat haar mentor zo gemakkelijk voorbij de dood van een kind (en anderen) kon gaan, terwijl hij het idee verkende dat je, wanneer je ouder bent dan 2000 jaar, de beste reactie op een onrecht leert zoals degene die vorige week te zien was, meteen in actie kwam, en Bill leek wel toegegeven te zijn aan de manier van denken van de dokter aan het einde van de aflevering. Immers, wanneer alle tijd en ruimte in wezen onder uw zicht vallen, is het grotere beeld soms het enige beeld dat u kunt zien.

Het wegen van het leven van iemand tegen het leven van velen is een terugkerend thema geweest tijdens de ambtstermijn van Capaldi als de dokter, en met 'Knock Knock' plaatst de serie de Time Lord in een meer intieme situatie, bijna alsof het een test is om te zien wat hij ' Ik zal het doen wanneer we geconfronteerd worden met een groep twintigers die vastzitten in een spookhuis, compleet met griezelige huisbaas gespeeld door David Suchet, die waarschijnlijk het meest beroemd is vanwege de rol van detective Hercule Poirot voor vele, vele jaren.

Met zijn uitgangspunt probeert 'Knock Knock' horror te vermengen met komedie, alvorens een verrassende psycho-achtige draai te geven en de verwachtingen van het verhaal te verhogen. Suchet zorgt voor een sterk horror-archetype, dat een vreemd soort dreiging uitstraalt dat in eerste instantie moeilijk is om aan te raken. Zijn nonchalante gebruik van een stemvork zou bijvoorbeeld helemaal geen bedreiging moeten uitstralen, en toch, omdat de aflevering de typische structuur van een spookhuisverhaal afspeelt, leent de ongewone aard van het apparaat dat op een dergelijke onbekende manier wordt gebruikt zich voor de ongerustheid van de situatie.

Het is zijn verdienste dat Suchet nooit de dreiging van zijn karakter overdrijft. In plaats daarvan vertrouwt hij bijna volledig op zijn vermogen om bijna willekeurig te verschijnen om gevoelens van angst te genereren. Tegen de tijd dat hij heeft geopenbaard medeplichtig te zijn aan de moord op verschillende jonge mensen in de afgelopen decennia, is dat feit niet verwonderlijk, maar Suchet kan een onverwacht emotionele toon slaan wanneer de waarheid wordt onthuld dat het zijn zieke moeder is die opgesloten is in de toren en is gered / getransformeerd door "ruimteluizen" die op cellulair niveau onderdeel zijn geworden van het oude huis. Het is een ongemakkelijk moment, omdat het afhankelijk is van het vermogen van de acteur om in een oogwenk van dreigende, misleide vaderfiguur naar vreemd onschuldig kind te gaan. De bocht is sterk en overtuigend genoeg dat het bijna oké is om de litanie van lastige vragen over het hoofd te zien.

Hoezeer het uur ook afhangt van de beurt van Suchet van kwaadwillende huisbaas tot huilende mama's jongen, 'Knock Knock' is ook geïnteresseerd in een vroeg keerpunt van het seizoen. Bill en de dokter bevinden zich niet langer in de kennismakingsfase van hun relatie en zijn comfortabel genoeg bij elkaar dat Bill als de Time Lord voor het gebruik van de TARDIS zal bewegen wat neerkomt op een kleine stapel dozen in het nieuwe huis hebben zij en haar noodlottige vrienden ervoor gekozen om in te trekken.

Het is een kleinigheid, maar het enige dunne erger dan bewegen is iemand helpen die je kent verhuizen. Zelfs een tweeslachtige alien die geneigd is zich door tijd en ruimte te wagen, is waarschijnlijk een excuus om iemand niet te helpen bewegen, tenzij hij ze echt leuk vindt. In die zin moet 'Knock Knock' worden geprezen voor de economische manier waarop het aangeeft in welke mate de relatie tussen Bill en de dokter is gegroeid. Het idee wordt het hele uur lang opnieuw bewezen, want de twee lijken een steno te hebben ontwikkeld die met elkaar communiceert, waarbij de dokter gemakkelijk de mantel van haar excentrieke grootvader op zich neemt voor haar vrienden.

De groei van hun relatie wordt opnieuw op een andere manier aangetoond, omdat Bill's reactie op het zien van haar vrienden die worden geconsumeerd door de ruimteluizen eerst wordt voldaan met verwachte tonen van angst en verdriet voordat ze snel doorgaat met het stoppen van het probleem bij de hand; namelijk de huisbaas en zijn houten moeder. De rol van Bill in de conclusie is niet enorm, en al haar vrienden zijn genadig hersteld in hun levende zelf (omdat zelfs Doctor Who niet wil omgaan met de emotionele gevolgen van die volgende week) maar het vervolg van haar verhitte discussie met de dokter tijdens 'Thin Ice' van vorige week is een leuke touch tijdens een aflevering die de boodschap moet overbrengen dat Bill en de dokter een bepaalde plaats hebben bereikt in hun partnerschap.

Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat de kernrelatie solide is, want het seizoen bereikt volgende week halverwege en suggereert een onthulling van wat zich in de kluis bevindt, om de hoek. De dokter spreekt zeker onder voorwaarden met wie of wat er ook in zit (het goede geld lijkt op dit moment te zijn dat het de meester van John Simm is), die, samen met de liefde van de kluisbewoner voor (of op zijn minst vermogen om te spelen) Für Elise en meer van Beethoven lijken het publiek een bepaalde weg te wijzen naar de identiteit van het mysteriepersonage.

Doctor Who gaat volgende week verder met 'Oxygen' @ 9pm op BBC America.