In de loop van zijn meer dan 25-jarige carrière heeft veteraan-personage-acteur Michael Rooker zijn talenten geleend aan een breed scala aan films, van reguliere drama's zoals JFK tot cult-horrorfilms zoals Henry: Portrait of a Serial Killer. Bekend om zijn intense en vaak slechterikenrollen, rookte meest recent televisieschermen als de gemene redneck Merle in The Walking Dead van AMC.
Rooker speelt ook een kleine ondersteunende rol in de subversieve nieuwe duistere komedie van James Gunn, Super, waarin Rainn Wilson (The Office) de rol speelt van een levenslange verliezer die een kostuum aantrekt en misdaad bestrijdt als 'The Crimson Bolt'. In de film speelt Rooker een van Kevin Bacon's schurken, die een doelwit wordt van The Crimson Bolt's pijp-sleutel van rechtvaardigheid.
Tijdens een persreis ter ondersteuning van Super kreeg ik de kans om met Rooker te praten over de film, zijn rol op The Walking Dead en ook zijn inspanningen om regie te krijgen. Bekijk hieronder ons volledige interview (en bekijk ons voorlopige rapport voor de belangrijkste quotes van Rooker voor het komende seizoen van The Walking Dead).
SR: Je hebt eerder met James Gunn gewerkt (op de cultmonsterfilm Slither), is Super iets waar hij je riep en zei: "Ik heb je nodig in deze film"?
MR: Nee, hij wilde niet bellen. Ik vroeg me af waarom hij me niet roept om misschien iets in deze film te doen. Hij wilde me niet bellen omdat hij zich schaamde, omdat de enige rol die echt goed was, een van deze misdadigers was, die misschien een half dozijn lijnen tussen hen hebben. Dus hij schaamde zich een beetje om me te bellen en me te vragen dit te doen.
Uiteindelijk sprak ik met hem en zei: "Wat schaam je je om me te bellen? Wat? Ik heb zo slecht gewerkt aan Slither, je wilt niet dat ik meer met je werk?" [Gunn zei] "Nee, ik zou graag willen dat je met me samenwerkt, ik zou graag willen dat je hier iets in doet, maar er is hier niet veel." En ik zei: "Wel, wat is hier?" Dus besloten we dat ik Abe zou spelen, en Abe had misschien drie lijnen, ik weet het niet.
Weet je, toen ik voor het eerst begon met acteren in de professionele wereld, speelde ik veel kleine rollen. En kleine rollen vind ik, voor acteurs, soms zelfs ervaren acteurs, erg goed voor je omdat je uiteindelijk alles zelf moet uitvinden. Dus het is een beetje de moeite waard en verfrissend, weet je, om je fantasie op die manier te moeten gebruiken. En dat gebeurde dus met Abe. Deze kleine rol van Abe werd een behoorlijk coole kleine rol.
SR: Nou, dat is goed dat je weer met James Gunn moet werken, want dit is zeker een "James Gunn" -film.
MR: Oh God, is het ooit.
SR: Het is op veel manieren behoorlijk gedraaid.
MR: [Lachend] Het is gek als de hel.
SR: Je hebt ervaring in de loop van je carrière met het spelen van dit soort sociopathische types, dus is vanuit je objectieve perspectief het personage van Rainn Wilson, The Crimson Bolt, een totale psychopaat, of is er enige verlossing voor hem?
MR: Nou, hij vermoordt geen onschuldige mensen. Hij doet geen onschuldige mensen pijn.
SR: Nou, hij doet mensen pijn die in de rij staan.
MR: Dat is een beetje een goede zaak, denk ik. Je weet wel? De mensen zijn verkrachters, kindermisbruikers of drugsdealers, en dat komt eigenlijk naar voren in de film. De nieuwslezers denken dat hij zo is, en later beslissen ze "misschien is hij toch niet zo slecht." Maar dat is vreemd?
SR: Ja.
MR: Ik bedoel, hij komt gewoon naar boven en slaat mensen op het hoofd met een pijptang.
SR: Als ik daarover op het nieuws hoorde, zou ik een beetje bang zijn om uit te gaan.
MR: [Lachend] En dus, ja … hij is een beetje gek. Het karakter is een gekke kerel. Op zichzelf, weet je, zoals je aan het einde van de film zag.
SR: Dus zelfs tegen het einde van dit soort verlossingsverhaal, denk ik niet dat hij er allemaal mentaal is.
MR: Hij is helemaal niet beter geworden. Het is gewoon een kwestie van tijd voordat mogelijk iets anders hem aanspoort en hij vertrekt om Super 2 te doen.
SR: Nou, schakel van het ene gekke personage naar het andere, vertel me wat er aan de hand is met ieders favoriete racistische drugsverslaafde tv-ster Merle van The Walking Dead.
MR: Er is op dit moment een echte campagne op internet en u kunt doorgaan met de hashtag MoMerle [#MoMerle op Twitter]. Ik zei op een dag als grap tegen iemand op Facebook, ze wilden weten of ik terug zou komen, ik zei: "Ik weet niet of ik terugkom." Dit was toen ik niet wist of ik terug zou komen of niet. Ik zei: "Wel, bel AMC en zeg hen dat u Mo 'Merle wilt."
En zie, er is nu een hele internetcampagne voor "Mo 'Merle." En het begon allemaal als een grapje dat ik zes maanden geleden maakte.
SR: Dat is de kracht van het sociale internet. Als ze ervoor kunnen zorgen dat Betty White Saturday Night Live host, dan gaan ze Merle terughalen voor seizoen twee en meer.
MR: [Lachend] Ze krijgen zelfs "Mo" Merle.
SR: Dus toen je in eerste instantie bij de productie kwam, was het dan iets waar Frank Darabont zei: "We gaan je vroeg in seizoen één verliezen, maar je komt wel terug"? Was je tijd in seizoen twee beloofd om het personage uit te werken.
MR: Ik was eigenlijk niets beloofd. Ik deed het werk soort van a la carte. Ze hadden die eerste zes afleveringen niet veel geld en ze hebben nog steeds niet veel. Ze prediken al: "We zijn arm", weet u, maar dat zijn ze. Ik weet niet wat hun budgetten zijn, maar ze moeten nu 13 doen.
SR: En dat is een tv-programma met een hoge productiewaarde.
MR: En waarschijnlijk met niet veel meer budget dan in het eerste seizoen. Ik weet niet zeker wat het is. Ik hoop en bid dat alles net zo goed zal zijn, weet je, en zo rauw als het eerste seizoen. Ik bedoel, het was duidelijk dat hij wilde dat dit personage zou evolueren. Zoals het oorspronkelijk was geschreven, was ik maar in één aflevering. Toen was het mijn hand.
SR: Heb je daar een credit voor gekregen?
MR: [Lachend] Geen krediet voor mijn hand, nee.
SR: Je zou een klein percentage moeten krijgen voor die prestatie denk ik.
MR: [Lachend] Ja, als ze ooit de hand verkopen, wil ik de helft.
MR: Dus ik had alleen de ene show, aflevering twee, en het was alleen mijn hand in aflevering drie. Dus [Darabont] ging terug naar LA en schreef de openingsreeks, het hele vier minuten durende ding, van Merle voor Aflevering Drie. Dat is pas geschreven vanwege wat ik in aflevering twee had gedaan.
Ze maakten maar een grapje met me … Ik maakte me klaar om te vertrekken. Ze zeiden: "Je kunt niet gaan, je bent in aflevering drie." Ik had zoiets van: "Juiste maat. Ik ben in aflevering 3. Het is mijn f * king hand." Ik denk dat het mijn hand is … in mijn hoofd zit ik in een aflevering. Ik maak me letterlijk klaar, ik ben aan het inpakken en ze zeggen: "Kerel, je kunt niet gaan … Het script is er nog niet, maar je zit in Episode Three." En ik zei: "Oh … nou cool, oké. Geweldig!"
SR: Frank heeft een geweldige scène voor je geschreven.
MR: Hij kwam terug en het script was als een vier minuten durende razernij waarbij Merle allerlei mentale gymnastiek doormaakte, weet je? En het was geweldig. Het was prachtig geschreven en ik keek ernaar en dacht gewoon: "Wauw."
SR: Ik vraag me af wat deze scène te zeggen heeft over het karakter van Merle in de toekomst, omdat hij door dit soort delirium gaat en tegen God praat. Het is bijna als een soort religieuze bekering. Als we hem later in de serie zien, wordt hij dan deze badass? Hij heeft al enkele zombies gedood met zijn stronk, dus vermoedelijk is hij een behoorlijk serieuze kerel, maar hij heeft ook dit soort religieuze ontwaken gehad. Is dat iets dat zich ergens in het personage gaat afspelen?
MR: Weet je, ik heb Frank een e-mail gestuurd en ik heb gezegd: "Wat gaat er gebeuren?" maar hij is niet bij mij teruggekomen. Wat er ook gebeurt, ik denk dat we een aantal echt coole ideeën en momenten in die toespraak hebben aangeraakt. Weet je, het hele religieuze ding was geweldig om naar voren te brengen. Ik zou daar graag later hints van zien, weet je. Ik zou graag hints van dat soort dingen zien. Zijn verlangen om de baas en de baas te zijn. En zijn kennis van democratie, dat is een pistool in één hand en steek je handen op of ik schiet je neer. Je stemt op mij of je bent dood.
SR: Dat is interessant omdat er een kleine beweging online is die vraagt: "Wordt Merle de gouverneur?"
MR: Het lijkt erop dat Merle niet de gouverneur is. Merle is Merle. Ik denk dat als ik terugkom, ik nog groter zal worden dan The Governor. [Lachend]
SR: Omdat wat ze hebben gedaan, op een zeer interessante manier, sommige van de personages uit de strips heeft gesynthetiseerd in samengestelde personages in de show.
MR: Ik denk dat ze dat blijven doen, en mijn karakter kan uiteindelijk een soort composiet zijn van The Governor / Merle / iets anders. Ik weet het niet. Ze blijven helemaal niet bij de grafische romans. De grafische romans zijn prachtig geschreven, maar het zijn grafische romans. Dit zijn kleine films. Dit is tv, dus het moet op die manier worden geschreven. Welke, ze beter, anders zal het niet echt werken. Het is een ander medium, dus we moeten het evolueren en veranderen en laten werken voor wat we doen.
Voor zover ik weet, kom ik terug, ik weet alleen niet wanneer. Ik denk niet dat ik terugkom in het allereerste deel van het seizoen. Ze hebben nog steeds verhaallijnen die ze op gang moeten brengen en zo. Ik denk dat het voordelig is als de show even wacht
zodat wanneer ik terugkom, wanneer mijn personage weer verschijnt, ik denk dat het een groot probleem zal zijn en er een hel zal zijn om te betalen.
SR: Nou, ik weet dat mensen er op wachten. Ze wachten op Mo 'Merle.
MR: [Lachend] Het is leuk. Het is gewoon een geweldige, leuke rol. Ik heb het heel leuk gehad om het te doen.
SR: Het is grappig dat je dat zegt, want het is alsof "Ik heb een geweldige tijd gehad met het spelen van deze racistische eikel."
MR: Ja.
SR: Maar je kunt veel energie in dat soort rollen steken.
MR: Het kan alles zijn wat u maar wilt. Het zit niet in de grafische romans. U hoeft geen enkele sjabloon te volgen. Het is allemaal je verbeelding om het gewoon te doen. Dus we gaan het met plezier doen en wat er ook gebeurt, wordt cool, want wat er ook gebeurt, zit in het brein van Frank Darabont - ergens achter in zijn hersenen - en hij komt met iets cools. Frank Darabont, na elke gelezen tabel, zouden zijn laatste woorden zijn: "Houd het echt." Zolang we het echt houden, ben ik een gelukkige camper.
SR: We zijn zeker enthousiast. Ik weet dat veel mensen heel sterk op de show hebben gereageerd.
MR: De show is geweldig. Mijn karakter is erg geliefd. Ze houden van deze man - deze gekke, racistische, seksistische rare man die cocaïne gebruikt …
SR: Nou, als mensen The Crimson Bolt leuk vinden, dan kunnen ze Merle leuk vinden. Ik weet het niet, misschien zegt dat iets over onze cultuur of samenleving.
MR: [Lachend] Dat is het helemaal. Ik bedoel, een van de grootste lach in Super is wanneer de Crimson Bolt tevoorschijn komt en de man slaat met een sleutel die in de rij steekt.
SR: Oh ja. Niemand houdt van lijnboters, maar kom op.
MR: [Lachend] Boem! En dan slaat hij de vriendin en is de lach nog groter.
SR: Ze zijn er dol op. Het is verdraaid. Het is echt.
MR: Het is zo verwrongen.
SR: Ik heb maar een klein beetje tijd, dus ik wil het graag hebben over je regiedebuut, Pennhurst. [Een low-budget spookverhaalfilm opgenomen op locatie bij de verlaten Pennhurst State School en Mental Hospital in Pennsylvania.]
MR: Ja, Pennhurst. Als ze ooit genoeg geld krijgen om het af te maken. Het is een werk in uitvoering. We moeten nog wat meer dingen filmen. Dus ik vecht nu met hen met tand en nagel om me nog minstens een week te geven. Ze willen me twee dagen geven. Ik heb zoiets van: "Ik kan dit niet binnen twee dagen doen." Dus we zijn nu heen en weer.
SR: Moet je pick-ups maken of film je nieuwe scènes?
MR: Er zijn nog andere dingen die ik wil filmen en wat pick-ups. Het is een work in progress en ik hoop dat alles goed komt, zodat we kunnen toevoegen aan wat we al hebben geschoten. Weet je, ik begon eraan te denken dat het een werk in uitvoering is en we hebben niet echt genoeg geld om de hele film nu te doen. Dus we gebruikten het geld dat we moesten filmen wat we konden. Nu moeten we - we hebben er meer over geschreven. Het is een beetje een rare, rare manier om aan een film te werken. Het is absoluut een low-budget, onafhankelijke stijl.
SR: Je hebt aan zoveel onafhankelijke films gewerkt, dus dat is niet ongewoon, maar dit is je eerste keer regisseren.
MR: Mijn eerste keer dat ik achter de schermen zat, zei: "Nee, nee, nee. Ik heb vier dagen nodig! Vijf dagen! Geef me geen dag!"
SR: Was het teveel stress of werd je gebeten door de bug van de regisseur? Wil je meer doen?
MR: Ik zou het opnieuw doen, ja. Ik vond het een beetje leuk. Het zou leuk zijn om eigenlijk genoeg geld te hebben om de hele film in het begin te doen. [Lachend] Dus je hoeft niet echt te kibbelen en te vechten om genoeg geld te verzamelen om de vier of vijf dagen te krijgen die je nodig hebt.
SR: Nou, als je na een folterende indie-ervaring nog steeds wilt regisseren, dan is dat waarschijnlijk een goede zaak.
MR: Ja, dat is absoluut een goede zaak. Ik heb al zoiets van: "Oh mijn God jongens … ga het zelf doen." Ik ben er al twee of drie keer geweest. We zullen zien, hopelijk krijgen we genoeg geld om het te laten werken en zinvol te maken en het ook een beetje eng en ook leuk en gek te maken.
-
Op dit punt moest ik mijn interview met Michael Rooker afbreken, maar ik had een geweldige tijd met hem te praten over Super, The Walking Dead en Pennhurst.
Kom snel terug voor de recensie van Screen Rant over Super en voor meer updates over The Walking Dead, dat in de herfst wordt uitgezonden.
