Het einde van de IT- film is niet eng. Maar in plaats van een behoorlijk grote horrorfilm ongedaan te maken, stelt een onverwachte tonale uitslag aan het einde van Andy Muschietti's bewerking van de belangrijkste roman van Stephen King zijn grootheid veilig.
Vergis je niet, IT is een enge film - en een veelzijdige. Rechtstreeks is Bill Skarsgård volledig verloren binnen Pennywise, en de andere vormen van IT - representaties van kinderangsten die in het Mama-achtige leven zijn gebracht - ontginnen in gelijke mate. Het is echter meer dan alleen goed uitgevoerde sequenties om angstige schokken te overwinnen of fake-outs enorm te verlichten. Derry is een nachtmerrie-stad, de donkerste versie van de fantasievolle fantasieën van je eigen kindertehuis waar het antwoord op elke verontrustende vraag de slechtst denkbare optie is. Kinderen verdwijnen, volwassenen doen niets anders dan pre-tieners, pestkoppen zijn wapens die schakelen en zelfs wanneer de spin in de afvoer een dutje doet, voel je je onveilig. Maar er is één gebied waar dat niet het geval is: het einde.
In de laatste act van de film wordt Beverly, het vrouwelijke lid van de Losers en liefde voor zowel Bill als Ben, gekidnapt door Pennywise en meegenomen naar zijn rioolhol. De zes herenigen zich om haar te redden en komen na een dodelijke ontmoeting met de plaatselijke psychopaat Henry Bowers oog in oog te staan met het voorwerp van hun kwelling. Eerst moet Bill de eenarmige belichaming van de vermiste (maar nooit vermoede dood) Georgie overwinnen. Dan, nadat gevangene zijn broer recht tussen zijn ogen had geschoten, verschijnt de clown.
En … hij is er gewoon. Pennywise boog omhoog en ondanks het feit dat hij hem in zijn vorm in zijn schuilplaats heeft gezien, loopt de angst niet met hem mee. Als er iets is, is hij minder eng, en omdat IT die andere vormen aanneemt, is er geen echte griezel meer voor een van hen. Terwijl de bende jammert bij de clown, worden de dingen bijna gebogen.
Hier is waar het interessant wordt: dit lijkt volledig opzettelijk te zijn. Pennywise is niet eng in de finale omdat Pennywise niet eng moet zijn in de finale.
Waarom IT eindigt is niet eng
IT is duidelijk een horrorfilm. Het gaat over een fanged clown die een stad besluipt en zich voedt met zijn kinderen, in het belang van Maturin. Het is echter niet zo eenvoudig om een Stephen King-aanpassing te zijn. Het is een drama over de opkomende adolescentie en evenveel geconfronteerd met angsten als een bovennatuurlijke chiller; meer dan veel andere inzendingen in het genre, investeert IT in zijn karakters en zorgt ervoor dat ze los van de horror werken. Je zou Pennywise uit de vergelijking kunnen halen en nog steeds sterke bogen hebben terwijl de kinderen hun metaforische demonen op zich nemen; het letterlijk maken maakt het alleen maar spannender.
In de hele film weerspiegelt de benadering van die veelzijdige horror die we hebben besproken het begrip van The Losers van de dreiging. Aanvankelijk is het abstracte rillingen. Neem de Pennywise-oude vrouw die op Ben in de bibliotheek kruipt, langzaam naar hem toe kruipend met een reusachtige, onscherpe grijns op haar gezicht elke keer als we terug naar de kamer gaan; er is geen audio-schok, geen openlijke focus en er wordt niet naar terugverwezen, in plaats daarvan blijft het een huiveringwekkende beat van IT die het water test dat alles overbrengt wat je moet weten over de verraderlijkheid van Derry. Hoe meer de kinderen dan leren, hoe meer de enge momenten worden gericht op persoonlijke angsten en duidelijke manipulatie - zoals de scepticus Richie die wordt versleten in het verlaten huis.
Dit alles culmineert in het groeien langs die angsten; het septet is in staat Pennywise te verslaan omdat dezelfde oude trucs niet meer op hen werken en IT dus niet kan voeden. En het filmmaken weerspiegelt dit. De laatste scène heeft een hoge energie en monteert Pennywise in volledige focus, schijnt licht op zijn meestal schaduwrijke gezicht en legt oprechte zorgen in die typisch koude ogen. Dat is de regisseur die het publiek duidelijk laat weten dat er iets is veranderd: we moeten niet bang zijn voor de clown omdat de kinderen dat niet meer doen.
Gerelateerd: IT 2017's End Explained
Wat Muschietti heeft gedaan, is dan een film waarin de kijkervaring het humeur van het personage weerspiegelt. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan wanneer de emotie tegenovergesteld is aan de standaard kijkervaring - ga te ver en je eindigt met het zuigen van het entertainment. Kijk naar Trainspotting 2: Danny Boyle probeerde met zijn late vervolg de verveling en deprimerende nostalgie van de middelbare leeftijd over te brengen, maar slaagde er echt alleen maar in een saaie en deprimerend nostalgische film te maken. Zelfs in gevallen waarin de balans meer succesvol is, kunnen velen zich beledigd voelen: The Wolf of Wall Street is een escalerende drie uur durende komedie over exces waarvan de meest voorkomende kritiek is dat het te decadent is. IT vermijdt dat door zoveel in de verliezers te hebben geïnvesteerd dat de opgetogenheid van het publiek over hun overwinning zwaarder weegt dan het gebrek aan goedkope spanning.
Het einde is echter niet alleen een passende finale, maar iets dat de tweedelige aanpassing zou kunnen verhogen.
Pagina 2 van 2: Hoe dit alles is Het vervolg instellen
1 2
