Life Review

Ondanks enkele veelbelovende elementen, komt Life neer op een middelmatige (en afgeleide) sci-fi horror / thriller die zijn potentieel nooit volledig realiseert.

Na het succesvol terughalen van een sonde die terugkeert van Mars, zijn de bemanning van het Internationale Ruimtestation geboeid om te ontdekken dat ze nu een monster van de rode planeet hebben - een die een organisme bevat dat het eerste bewijs van leven buiten de aarde biedt. Het ISS-team, dat één Dr. David Jordan (Jake Gyllenhaal), Dr. Miranda North (Rebecca Ferguson) en Rory 'Roy' Adams (Ryan Reynolds) omvat, handhaaft daarna een strikte naleving van het veiligheidsprotocol, om ervoor te zorgen dat niets fout gaat, mocht het organisme gevaarlijk of dodelijk blijken te zijn voor de mens.

Het Mars-organisme (dat "Calvijn" wordt genoemd ter ere van een lagere school op aarde) begint zich snel te ontwikkelen in het ISS-laboratorium, maar lijkt verder goedaardig te zijn … tot op een dag wanneer, na een ongeluk in het laboratorium, "Calvin" wordt plotseling vijandig en wordt een onmiddellijk gevaar voor iedereen aan boord. Terwijl de verschillende mensen aan boord van het ISS worstelen om deze nieuwe bedreiging in bedwang te houden en zichzelf in leven te houden in het proces, is er één ding waarover ze het eens zijn: ze kunnen dit wezen niet toestaan zich een weg naar de aarde te banen, zelfs als dat betekent dat ze hun eigen leven opofferen om om dat te doen.

De nieuwste toevoeging aan de lange lijst met films stamt af van Ridley Scott's klassieke Alien, Life is een verrassend middelpunt van de weg, gezien het kaliber van talent dat aan beide kanten van de camera is betrokken. Hoewel de film stappen onderneemt om de goed vertrouwde formule te mixen voor een verhaal over mensen die niet-zo-vriendelijk buitenaards leven in de ruimte tegenkomen, voldoet het enigszins niet aan die ambities. Ondanks enkele veelbelovende elementen, komt Life neer op een middelmatige (en afgeleide) sci-fi horror / thriller die zijn potentieel nooit volledig realiseert.

Geschreven door Rhett Reese en Paul Wernick (van de bekendheid van Zombieland en Deadpool), is het leven gedeeltelijk succesvol in het nemen van het nu bekende concept van mensen die gevangen zitten in een ruimteschip / ruimtestation met een monsterlijke buitenaards wezen (ooit pionier door Alien) en het toevoegen van een aantal slimme variaties op de narratieve procedure. Het probleem is, om dit te bereiken, neemt het Leven deel aan plot-incidenten - waarvan sommige onbedoeld zijn wendingen maken en draaien des te gemakkelijker te anticiperen - en zijn verschillende menselijke personages vanuit ontwikkelingsoogpunt onvoldoende bedienen. Op dezelfde manier is het 'monster' in het leven griezelig en innovatief in bepaalde opzichten, maar het werkt niet altijd in overeenstemming met een consistente set regels (of een die logisch evolueert) op de manier die, bijvoorbeeld, wezens zoals de Xenmorph en Predator doen. Dit vermindert de spanning in het leven, waardoor het gemakkelijker wordt om te voorspellen wanneer het "monster" een wonderbaarlijke manier gaat vinden om de overhand te krijgen op de mensen die stalken.

"Calvin" is een solide CGI-creatie die zijn slachtoffers op een effectief verontrustende manier in het leven doodt, waardoor het een van de meer unieke elementen van de film is. Regisseur Daniel Espinosa (Safe House) en de cinematograaf van de film Seamus McGarvey (Godzilla, Nocturnal Animals) doen een lovenswaardige taak om de binnenopstelling van het internationale ruimtestation visueel in kaart te brengen, waardoor Life een claustrofobische sfeer beter kan behouden zodra Calvin loskomt op de films van de film ongelukkige astronauten. Tegelijkertijd recycleert Life een aantal technieken die worden gebruikt in andere recente sci-fi-aanbiedingen in de ruimte (de uitgebreide Gravity-stijl neemt bijvoorbeeld het begin van het leven, bijvoorbeeld) zonder hun prestaties te evenaren in termen van kwaliteit en / of veel dat is nieuw voor de tafel. Het leven schiet dus tekort in het vestigen van een rijk gevoel voor sfeer en een opvallende eigen visuele stijl - waardoor het meer als een mashup van elementen uit andere films komt, in plaats van als een met zijn eigen identiteit.

Evenzo geven de drie hoofdrolspelers in Life - Ryan Reynolds, Jake Gyllenhaal en Rebecca Ferguson - op zichzelf solide uitvoeringen, maar zitten ze opgezadeld met personages die nooit volledig zijn uitgewerkt in de film. Reynolds als Rory / "Roy" is een van de meer gedenkwaardige spelers in de film, ondanks dat het een standaardvariatie is op de beproefde slimme aleck persona van Reynolds. Gyllenhaal levert, ter vergelijking, een prima uitvoering als de vaste inwoner van het ISS David, maar het personage evolueert nooit verder dan tweedimensionaal (zelfs met de verwijzingen naar waarom David het leven in de ruimte verkiest boven de aarde). Ferguson is op zichzelf solide tijdens het spelen van de gedisciplineerde en bij het boek Miranda, maar haar karakter laat evenmin een blijvende indruk achter.

Ariyon Bakare (Jonathan Strange & Mr. Norrell), Hiroyuki Sanada (The Wolverine) en de Wit-Russische actrice Olga Dihovichnaya ronden het hoofdensemble in Life af en spelen de extra leden van de ISS-crew die paden kruist met Calvin. In de typische horrorfilmmode zijn de ondersteunende spelers in Life basistypetypen die voorzien zijn van een kleine hoeveelheid emotionele diepte (Bakare's Hugh Derry, bijvoorbeeld, is een wetenschapper die rolstoelgebonden was toen hij op aarde was), in de hoop om het publiek te laten investeren in hun lot. Als zodanig worstelt Life om zijn bijpersonages voldoende in te vullen - waardoor het des te duidelijker wordt dat ze in de film vooral bestaan om op Calvin te jagen, niet meer of minder.

Hoewel het op zichzelf voor redelijk genre-entertainment zorgt, is Life ook een routine sci-fi horror / thriller die minder dan de som van zijn delen bedraagt. Hoewel de cast en crew van Life er in het verleden in zijn geslaagd om meer geïnspireerde genrefilms af te leveren, past Life vrij goed in de Alien-vorm en mist het de persoonlijkheid om op te vallen als een memorabele toevoeging aan dat subgenre. Desalniettemin, degenen die in de stemming zijn om te kijken naar een paar nietsvermoedende mensen, hebben een niet-zo-vriendelijke ontmoeting van de derde soort, kunnen vinden dat Life een goed werk doet om de goederen te leveren en het op een bepaald moment willen bekijken (zo niet noodzakelijk in theaters).