Lucifer Series Premiere Review: The Devil's in the Details

Veroordeelde zielen martelen voor de rest van de eeuwigheid klinkt misschien leuk, maar zoals met alle dingen kun je het maar zo lang doen voordat het een beetje eentonig begint te worden. Nadat hij een aantal goede jaren als King of Hell heeft ingezet, geeft Lucifer Morningstar (Tom Ellis) zijn troon op en gaat hij naar Los Angeles om een ​​nachtclub te openen en te genieten van zijn pensioen. Daar komen de overeenkomsten tussen de nieuwste variatie van Fox op de formule misdaad-procedureel-met-eigenzinnig-consulting-detective, Lucifer, en zijn stripboekbronmateriaal vrijwel ten einde. In de pilot-aflevering wordt de duivelse charmante gevallen engel geconfronteerd met onverwacht hartzeer wanneer een sterfelijke vrouw die hij heeft geholpen om roem en fortuin te bereiken sterft in een kogelregen en met de hulp van politieagent Chloe Dancer (Lauren German) op zoek gaat naar een moordenaar.

Om de kaarten meteen op tafel te leggen, is Lucifer geen goede show - althans niet als deze opener een indicatie is voor de rest van het seizoen. Dat gezegd hebbende, de piloot zorgt voor een behoorlijk vermakelijk horloge, dankzij een sprenkel van geestige dialoog, een beetje kunstzinnige richting en het hardwerkende charisma van Ellis. Tussen het accent en zijn fantastische oorsprong zijn er sterke Doctor Who-vibes met Lucifer, wiens vrolijke amoraliteit hem tot het soort duivel maakt waarmee je een drankje zou willen drinken.

Duits krijgt helaas veel minder te doen dan Chloe, die de onnavolgbare taak heeft om hetero te spelen tegen Lucifers flamboyante playboy. De rechercheur krijgt een paar interessante achtergrondverhalen - in haar jeugd speelde ze in een ordinaire film en probeerde sindsdien haar beroemde naaktscène te leven, en ergens onderweg verwierf ze een dochter en een ex-man - maar in deze aflevering hangt haar rol vooral samen met de behoefte om Lucifer naar de volgende fase van het onderzoek te blijven schuifelen. Haar vermogen om onverstoord te blijven in het gezicht van Lucifers schandalig gedrag en constant flirten (ze is ook in staat om zijn engelachtige superkrachten te weerstaan) maakt haar een fatsoenlijke folie voor de hoofdpersoon, maar helaas zorgt een goed pokergezicht niet voor een bijzonder memorabele sidekick.

In de originele stripboeken is Lucifer voor het grootste deel belangeloos in seks - tot het punt dat hij niet echt over een geslachtsdeel beschikt. De versie van het karakter van de show is duidelijk anders; wanneer we Lucifer voor het eerst ontmoeten, snelt hij weg van een sessie van copulatie, en gedurende de rest van de aflevering toont hij een bepaalde fixatie op seks boven alle andere dingen. Je zou denken dat Lucifer na de eerste paar duizend jaar niet zo gemakkelijk zou worden afgeleid door een mooi paar benen, maar misschien gaat zijn hoge libido hand in hand met zijn vermogen om de verlangens van mensen naar voren te brengen.

Het is duidelijk dat Lucifer veel investeert in de sex-appeal van lead Tom Ellis - een recente promo liet letterlijk zijn personage op een bed zien dat er uitnodigend uitzag, en de slogan van de serie is "Hot as hell" - maar je kunt niet verkoop een hele show alleen op basis van sex-appeal. Bovendien, terwijl Ellis 'versie van Lucifer zeker charmant en sympathiek is, wordt het seksuele aspect van het personage zo hard gepusht dat het eigenlijk niet meer sexy is - vooral nadat hij de eierstok-verschrompelende zin heeft uitgesproken, "Maak een reis naar Pond Town" (later gevolgd door de even weerzinwekkende "naakte knuffeltijd"). Met het risico van generalisatie, kost het aantrekken van een vrouwelijk publiek iets meer dan een knappe acteur in een goed gesneden pak dat een personage speelt dat veel over seks praat. Het hele fenomeen Twilight had waarschijnlijk kunnen ontsporen door Edward Cullen die in een vroeg stadium de woorden "naakte knuffeltijd" zei.

Lucifers eerste geval van de week geeft een vroege indicatie dat de misdaadprocedures in deze show behoorlijk lui zullen zijn: een persoon wordt vermoord, een kleine verzameling verdachten wordt geïntroduceerd en aan het einde van de aflevering een van die verdachten is schuldig. Er is geen echt mysterie bij betrokken, nauwelijks aanwijzingen, afgezien van de vraag hoe het horloge van het slachtoffer op de pols van de huurmoordenaar belandde, en de plot van de moord is eigenlijk gewoon een excuus om Lucifer zijn overtuigende krachten te laten zien. Dit is niet echt een doodsklok voor de serie - iZombie slaagt er bijvoorbeeld nog steeds in om te entertainen, ondanks dat de procedurele aspecten op zijn best vluchtig zijn - maar het vooruitzicht om Lucifer week na week door saaie gevallen te zien slepen is niet bijzonder aantrekkelijk. Ellis is misschien waakzaam, maar hij is geen wonderdoener.

Dat is de kern van het probleem; Lucifer heeft zichzelf veel goed gedaan door een sterke hoofdrolspeler te selecteren, maar Ellis kan de show niet alleen dragen. Het schrijven van de show is te tam om alle implicaties van een hoofdpersoon die letterlijk de Duivel is volledig te omarmen, en het meest risicovolle materiaal komt neer op een beetje foltering buiten het scherm en veel seks buiten het scherm. Zelfs Lucifers bondgenoot Maze (Lesley-Ann Brandt) is opgeruimd uit de stripboekversie - haar kenmerkende misvormde functies en onleesbare spraak opzij gezet ten gunste van dezelfde uniforme schoonheid die de rest van de piloot bezighoudt. Lucifer is misschien een vlotte prater, maar deze show heeft dringend behoefte aan wat ruwere randen.

Lucifer keert aanstaande maandag om 9/8 c terug naar Fox met "Lucifer, Stay. Good Devil". Bekijk de promo hieronder.