Satanic Panic is een nieuwe komische horrorfilm van regisseur van Chelsea Stardust, maar de titel is gekoppeld aan een realistisch fenomeen dat de wereld tientallen jaren heeft geteisterd. Angst voor satanisten en het occulte is niets nieuws en hoewel de media verantwoordelijk waren voor een groot deel van de hysterie, kon Hollywood ook een deel van de schuld zijn.
Stardust's Satanic Panic volgt Sam Craft (Hayley Griffith), een jonge chauffeur van pizzabezorger wiens leven op zijn kop wordt gezet tijdens de eerste nacht van haar nieuwe baan. Bij het bezorgen van pizza's in een herenhuis aan de rand van de stad, ontmoet Sam een satanische cultus op zoek naar een maagdelijk offer. Sam voldoet aan de behoeften van de cultus, dus hun leider, Danica (Rebecca Romijn), beveelt haar volgers om de jonge vrouw als hun gijzelaar voor het grote ritueel te houden. De campy horror volgt vervolgens Sam's pogingen om de satanisten te ontwijken voordat haar tijd opraakt.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Een pizzabezorger die een satanische cultus tegenkomt, is misschien pure schijn, maar de paniek veroorzaakt door demonische rituelen is alles behalve fictie. Deze 'satanische paniek' nam in de jaren zeventig toe, zelfs al in 1969 met de beruchte Manson-moorden. Nadat de verhalen van rituele moorden en Satan-aanbidders zich onder het publiek hadden verspreid, was massahysterie aan de gang. De angst nam niet af, mede vanwege de terreur veroorzaakt door de kaskraker van 1973, The Exorcist. Beweren gebaseerd te zijn op een waargebeurd verhaal opende de ogen van veel kijkers met betrekking tot het bestaan van demonen. Het veranderde ook het schijnbaar onschadelijke Ouija-bord in een sinister apparaat van het occulte.
Er waren ook een aantal gepubliceerde boeken en memoires van zelfbenoemde occultisten die zich tot zelfs de meest onschuldige lezers verspreidden. Satanisme en soortgelijke occulte praktijken werden gepresenteerd als een traditionele religie, maar de reputatie ervan nam een donkere wending in de jaren tachtig. Tijdens het Reagan-tijdperk groeide de bevolking in de VS, net als het idee van 'sociale angst'. Er was de AIDS-angst, "vreemder gevaar", en de gedachte aan culten die opduiken in familiebuurten. Dit was ook de tijd waarin de opkomst van satanisch ritueel misbruik wereldwijd plaatsvond.
Er waren een aantal beschuldigingen van kindermishandeling binnen culten, met name van degenen die satanisme beoefenden. Er werden een aantal memoires gepubliceerd (die later werden ontkracht) waarin het vermeende misbruik werd beschreven waarop de aandacht in de media kwam. De angst nam toe toen ouders zich zorgen maakten dat hun kinderen het doelwit zouden kunnen zijn van de ongebreidelde opkomende Satan-aanbidders. De aantijgingen hebben in de daaropvolgende jaren aandacht besteed aan een aantal spraakmakende onderzoeken.
Satanische paniek is nog steeds overheersend tot op de dag van vandaag, maar vanwege reguliere media is de angst niet zo intens als het ooit was. Het is mogelijk dat de satanische en occulte trend in tv en film het publiek immuun heeft gemaakt sinds de piek van de hysterie. Het Ouija-bord is nu de focus van een filmfranchise, terwijl ritualistische en occultistische moordenaars te zien zijn in shows zoals Mindhunter en American Horror Story. We zijn zelfs op het punt dat satanische culten kunnen worden gebruikt in komische horrorfilms zoals Satanic Panic of The Babysitter uit 2017. Deze satanische paniek is nog steeds aanwezig, maar het is duidelijk dat de tijden zijn veranderd.
