Star Wars heeft eindelijk gereageerd op de grootste kritiek op het idee van "evenwicht van de Force." Toen George Lucas de Star Wars-franchise creëerde, koos hij ervoor de Force te interpreteren in termen van licht en donker, yin en yang. Zoals hij het in 1980 in een interview met Time Magazine plaatste: "De Force heeft twee kanten. Het is niet inherent kwaadaardig of welwillend. Het heeft een slechte kant, haat en angst, en het heeft een goede kant., waarbij liefde, naastenliefde, billijkheid en hoop betrokken zijn."
Dit werd nog duidelijker in de prequels, die het concept evenwicht introduceerden. De Uitverkorene was een duidelijk Messiaanse figuur - geboren uit een maagd, niet minder - die voorbestemd was om de Kracht in evenwicht te brengen. Vreemd genoeg kozen de Jedi ervoor dit te interpreteren als een verwijzing naar de vernietiging van de Sith, alsof de duisternis moest worden overwonnen. Maar het woord "evenwicht" suggereert een plaats voor zowel licht als donker, goed en kwaad, yin en yang. Moeten aanhangers van 'balans' niet willen dat de Jedi evenals de Sith worden vernietigd?
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
De nieuwste Star Wars-roman, Claudia Gray's meester en leerling, heeft eindelijk deze kritiek rechtstreeks aangepakt. Het boek speelt zich af vóór de gebeurtenissen in Star Wars: Episode I - The Phantom Menace en verkent de relatie tussen Qui-Gon Jinn en zijn leerling, Obi-Wan Kenobi. Onderweg schijnt het ook veel licht op de profetie van de Uitverkorene, gezien Qui-Gon veel tijd doorbrengt met een andere Jedi die de profetieën heeft bestudeerd, Rael Aveross. In één scène werpt Rael een filosofisch bezwaar op tegen het evenwicht van de Force:
"Laten we zeggen dat ik geloof dat er ooit een perfect evenwicht in de Force zal zijn. Dankzij een soort uitverkorene. Heb je ooit echt nagedacht over wat dat zou betekenen, Qui-Gon? Het zou betekenen dat de duisternis net zo sterk zou zijn als het licht. Dus het maakt niet uit wat we doen, want uiteindelijk is het een gelijkspel! Het maakt niet uit welke kant we kiezen."
Maar Qui-Gon geeft een eenvoudig antwoord:
"Het komt tot stand. Het maakt uit welke kant we kiezen. Zelfs als er nooit meer licht dan duisternis zal zijn. Zelfs als er niet meer vreugde in de melkweg kan zijn dan er pijn is. Voor elke actie die we ondernemen, voor elk woord dat we spreken, voor elk leven dat we aanraken - het doet er toe. Ik draai me niet naar het licht omdat het op een dag betekent dat ik een soort kosmisch spel 'win'. Ik draai me er naar toe omdat het het licht is. '
Met andere woorden, wat Qui-Gon betreft, is de Force zelf in balans. Maar elk levend wezen heeft de verantwoordelijkheid om een kant te kiezen. Zich concentreren op het uiteindelijke resultaat is een vergissing; in plaats daarvan moet de focus van elke persoon op zijn huidige moment liggen, of hij nu voor goed of voor kwaad handelt. Het is fascinerend om te speculeren hoe deze filosofie Anakin Skywalker zou hebben beïnvloed, als Qui-Gon die noodlottige ontmoeting met Darth Maul had overleefd en Anakin als zijn Padawan was gaan trainen. Gegeven dat Qui-Gon Anakin als een middel van evenwicht zou hebben gezien, zou hij waarschijnlijk een stuk voorzichtiger en voorzichtiger zijn geweest als het ging om proberen het kind te indoctrineren met de principes van de Jedi-orde.
Meester en leerling bevestigen dat, door de Uitverkorene, de Force zal worden hersteld naar een plaats van 'ultieme balans'. Het valt nog te bezien hoe dat eruit ziet, gezien de terugkeer van Palpatine in Star Wars: The Rise of Skywalker suggereert dat de duisternis nog steeds dominant is. Voorlopig herinnert Qui-Gons leer echter eraan dat elk personage in het Star Wars- verhaal zijn eigen rol kan spelen in deze balans - een rol die wordt bepaald door de keuzes die ze maken.
