Het hangt rond een kerstfeest, heeft "verzonken ogen", een "boerenjongenslichaam", ligt laag en kijkt naar de actie van een afstand. Wat is het? Het is natuurlijk Leatherface! Of dat is tenminste wat Texas Chainsaw 3D-regisseur John Luessenhop heeft besloten. Tijdens het vakantiefeest van producent Carl Mazzocone ving Luessenhop een glimp op van Dan Yeager en maakte het officieel.
Yeager neemt het over van Gunnar Hansen als Leatherface in de nieuwste aflevering van de franchise. De film begint met het tonen van wat er met de Sawyers gebeurt nadat Sally in het origineel uit 1974 ontsnapt, en het is niet mooi. De dorpsbewoners besluiten dat het tijd is voor het gezin om hun huis op de grond te branden en iedereen te doden - behalve Leatherface. De volgende 20 jaar houdt de grootmoeder van Leatherface hem weggestopt in de kelder van haar huis. Wanneer ze sterft, erft haar enige levende familielid, Heather (Alexandra Daddario), haar huis, inclusief alles wat erin staat.
Je kent Leatherface misschien als de kolossale slasher die ervan houdt om slachtoffers te hacken met een kettingzaag terwijl ze een masker van een menselijke huid draagt, maar Texas Chainsaw 3D zet een belangrijke stap in de richting van het veranderen van dit beruchte horror-pictogram in een mens met echte gevoelens. Bekijk alles wat Yeager te zeggen had over het gaan van een vakantiegroep naar een meer multidimensionale versie van een iconische slasher in het interview hieronder en betrap hem in actie wanneer Texas Chainsaw 3D op 4 januari in de bioscoop komt.
Ik heb net met John gesproken en hij vertelde me hoe je de rol hebt gekregen. Wat doet dat met jou? Ben je gevleid of vraag je je af: 'Is dat wat mensen van me denken?'
Dan Yeager:
“Als acteur weet je waar je om vraagt als je auditie doet voor een rol. Ik hoefde echt geen auditie te doen voor deze rol, maar als je bedenkt wat iemand voor jou doet en tegen je zegt als persoon: 'Hier, ik vertrouw je met de grootste rol in mijn project', is dat een vernedering ding, vooral van mensen die je evenveel respecteert als ik Carl Mazzocone en John Luessenhop respecteer. Als ze dat tegen je zeggen, is het een heel nederige ervaring. En ik droom er al mijn hele leven van om cinematografische monsters te spelen. '
Ben je een grote fan van Leatherface?
"O ja! Ik zag de film voor het eerst [toen] hij in de vroege jaren 80 opnieuw werd uitgebracht en speelde in een drive-in theater in Las Vegas, waar mijn familie woonde en ik ging daar kijken. Dat was juist toen VHS-machines populair werden en ik herinner me dat ik al vroeg twee VHS-banden kocht. De ene was Eraserhead, de eerste speelfilm van David Lynch, en de andere was Texas Chainsaw Massacre, en ik droeg beide banden uit. Ik bedoel, ik was gewoon geobsedeerd door hen. '
Hoe was het om Gunnar te ontmoeten en ermee samen te werken? Had hij wat Leatherface 101 voor je?
“We hebben nooit samen een scène mogen spelen. Hij fotografeerde op een afzonderlijke eenheid. Mijn eenheid fotografeerde 's nachts en hij fotografeerde overdag, maar nadat we ons hadden ingepakt, maakte ik er een punt van om naar hun schietlocatie te gaan zodat ik hem in het Sawyer-huis kon ontmoeten. En ik moet je zeggen, het was een surrealistische ervaring om door het echte Sawyer-huis te lopen met al het botmeubilair en alles. En dan met Gunnar door het huis te lopen en met hem te praten. Hij heeft echt zijn werk gedaan toen hij dat personage creëerde, met de hulp van Tobe Hooper en Kim Henkel en al die mensen. Als je het originele script van Texas Chainsaw leest, zijn er veel aanwijzingen en acteurspullen waar je echt iets aan kunt krijgen en iets interessants mee kunt maken, en dat deed hij echt. Ik had het originele script gelezen voordat we onze film maakten. Ik bestudeerde alles wat hij deed en alles wat hij er ooit over zei in een interview en deed echt gewoon mijn best om alles wat hij deed na te bootsen en het door het filter van dit nieuwe verhaal of deze voortzetting van dat verhaal te laten lopen."
Wat is het aan deze iteratie van Leatherface die hem van u maakt?
“Ik ben de oudere versie van het karakter van Gunnar Hansen. Ik hoop dat iedereen dat op prijs stelt. Ik begon met hem, met dat complete karakter dat hij al had gemaakt en daarna gebeurden er veel dingen in het leven van Leatherface. Onze film begint op een zeer cruciaal moment in zijn leven waar zijn wereld volledig op zijn kop staat en tegen de tijd dat je me op het scherm ziet, heeft hij 20 jaar een radicaal ander leven doorgemaakt om het bijgewerkte personage te worden dat ik uitbeeld. In het origineel had hij geen zelfbeschikking. Iedereen vertelde hem wat hij moest doen en dat vond hij leuk. Hij was heel erg een instrument van de wil van andere mensen, dus hij hoefde helemaal niet voor zichzelf te denken. En toen hij zelf dacht, had hij niets dan goede gedachten. Hij hield van zijn familie en maakte zich zorgen om hen. Hij was al een interessant persoon en toen we hem eindelijk weer ontmoeten, wanneer de kinderen onbewust de kelder ontgrendelen, heeft hij 20 jaar in de kelder gewoond onder compleet andere omstandigheden. En hij is ouder geworden. Hij heeft een beetje crotchety gekregen, een beetje chagrijnig. Hij heeft nu een testament, maar hij ziet de wereld nog steeds als familie of voedsel. '
Kun je me meer vertellen over die kelder? We krijgen niet echt de kans om te pauzeren en rond te kijken, maar die set lijkt vol te zitten met details die laten zien wie hij is.
'Hij heeft een werkende, soort versie van een taxidermiewinkel daar beneden. Het meeste wat u ziet is de werkkamer. Zijn slaapkamer was daar beneden. Je ziet er niet veel van in de film, maar het was een volledig gerealiseerd ding. Het eindigde gewoon [dat] het niet veel in het frame kwam, dus je ziet er niet veel van. Hij heeft zijn hele leven daar beneden en hij was redelijk comfortabel. Ik denk dat het filmisch contrasteert met wat er boven is. Beneden heb je dit echte huis, maar de kelder is absoluut een product van wie Leatherface is en hij bracht zijn decoratiestijl en zijn behoefte aan werken. Hij moet altijd productief zijn. '
Heb je ooit nagedacht over hoe hij over de kleine dingen in het leven denkt? Misschien zijn favoriete eten of wat hij voor de lol doet als hij geen menselijke huid aan zijn gezicht naait.
“Absoluut niet voor fijnproevers of zo. Ik denk dat hij van vrij eenvoudige barbecue hield. Het was de keuken van zijn oma waar hij al die jaren van leefde. Hij was daar bijna een gevangene. Ik denk dat hij eruit zou kunnen komen als hij er echt op uit was en dat waarschijnlijk ook deed. Hij hield ervan dingen te maken. Hij is nog steeds erg kinderlijk. Hij speelt met dingen zoals een kind. Zijn levenservaring is een beetje beperkt. Hij heeft een televisie, maar hij ziet er waarschijnlijk niet veel van en heeft er niets mee te maken omdat hij de context niet heeft. Het zijn maar afbeeldingen. Het betekent voor hem niet emotioneel wat het zou betekenen voor een normaal persoon die een normaal leven leidt. Ik denk niet dat hij kon lezen, maar hij maakt graag dingen. '
Een eenvoudig leven, maar de man heeft een bijzonder grote emotionele boog in deze film. Hoe was dat voor jou, vooral met de hele tijd een masker op je gezicht?
"Het is een uitdaging. Eigenlijk heb ik eerder op het podium in een masker gehandeld en het is gewoon een kwestie van beseffen dat je fysiek moet bewegen als je iets wilt overbrengen. Je kunt het niet in je ogen laten zien, je kunt het niet met een wrange glimlach laten zien. Het moet een fysieke beweging zijn en dus maak je die bewegingen gewoon zinvol. Je gaat van je hoofd naar je hoofd omhoog en het moet iets betekenen in de context van het verhaal. En mensen zullen afleiden uit wat je doet, wat het betekent. Het is een andere uitdaging. Het is alsof je je lijnen leert afleveren, het is gewoon heel fysiek. ”
Heb je specifieke manieren bedacht om het materiaal met Alexandra Daddario te benaderen?
"Nee. Toen we met de productie begonnen, hadden we een tabel gelezen van het script. Ik was erbij, maar Leatherface had geen echte lijnen. Maar ja, ik repeteerde al mijn spullen alleen en met de stuntcoördinator. Er zijn een paar dingen waar andere mensen bij betrokken waren, weet je, de fysieke veranderingen, maar die waren met stuntmensen, dus ik had bijna niets te maken met een van de andere acteurs in de film. Meestal is de relatie tussen Leatherface en de andere personages tamelijk eenzijdig en als je Leatherface ziet, wil je bij hem weg. '
GROTE SPOILERWAARSCHUWING! Het einde van de film bespreken. Je bent gewaarschuwd!
-
-
-
-
Is het moeilijk om van die ene kant naar wat je hebt te gaan tegen het einde?
"Nee. Het begin wanneer hij het slachthuis binnenkomt, is er een feitelijk moment waarop je kunt zien dat hij denkt. Hij moet op dat moment van koers veranderen, wat hij niet gewend is te doen. Het is de eerste echte beslissing die je Leatherface ooit hebt zien maken. Anders dan dat, is hij altijd gewoon deze grot, bijna haai-achtige machine die het diner achterna zit. Als ze eindelijk terug in de keuken zijn, is dat een soort cruciaal moment dat de uitbetaling van de hele film oplevert, dat het allemaal om familie gaat. Vergeet al het andere. Je moet wel de tekortkomingen van je familieleden over het hoofd zien. Er moest een soort emotionele band zijn voor Heather om te besluiten te blijven. Ze moest iets menselijks in Leatherface zien, anders zou ze daar gewoon wegkomen. Dat moment moet gebeuren, dat, Jezus, hij is echt dit zielige wezen onder dat masker, maar hij is ook nog steeds gevaarlijk als de hel. En de simpele hand op haar arm, die kleine subtiliteiten betekenen iets. '
EINDE SPOILERWAARSCHUWING.
Overweegt waar deze film eindigde, op een andere?
“Ja, ik denk dat ze dat open hebben gelaten, en dat is helaas grotendeels een zakelijke beslissing. Ik denk dat we zoveel meer te vertellen hebben over deze mensen en dat het een miljoen verschillende kanten op kan gaan. Het kan heel boeiend zijn. Van wat ik heb gezien van wat deze jongens kunnen maken, zal ik hoopvol zijn. '
-
Volg Perri op Twitter @PNemiroff.
