Big Wedding is een luchtig, maar toch memorabel, romantisch drama (hoewel het zwaarder is op de komedie) over liefde in al zijn verschillende vormen.
De titel van The Big Wedding verwijst naar het naderende huwelijk tussen Alejandro (Ben Barnes), een welgestelde Harvard-afgestudeerde, en Missy (Amanda Seyfried), die zijn oude vriend is en een jonge vrouw die afkomstig is van een rijke, blanke kraag achtergrond. Alejandro beseft dat hij, om de zegen van zijn biologische moeder (Patricia Rae) - een traditionele katholiek uit Colombia die letterlijk Madonna heet - zeker te zijn, een beetje moet nadenken over de levensstijl van zijn geadopteerde ouders.
Probleem is dat Alejandro's geadopteerde vader Donald (Robert De Niro) en moeder Ellie (Diane Keaton) meer dan tien jaar geleden zijn gescheiden en Don heeft sindsdien bij zijn vriendin gewoond - en Ellie's voormalige beste vriend - Bebe (Susan Sarandon). Dus in een poging om alles soepel te laten verlopen, biedt Bebe zich vrijwillig aan om zichzelf van de foto te verwijderen en Don en Ellie te laten doen alsof ze nog steeds getrouwd zijn; het is echter gemakkelijker gezegd dan gedaan, in de loop van een weekend dat de kleine geheimen van iedereen in het gezin aan het licht brengt.
Big Wedding is een (zeer) losse remake van de Franstalige film uit 2006, Mon frère se marie, en vergelijkbaar met de vorige Amerikaanse versie van Europese donkere komedie en satirische kost (zie: Dinner for Schmucks), is het eindresultaat een vreemde eend van een film. Terwijl zijn voorganger vooral een bijtende farce is over sociale klasse, combineert Big Wedding elementen van screwball-comedy en schmaltzy huiselijk drama, met een ongewoon volwassen perspectief op kwesties van seks, relaties en fysieke aantrekkingskracht. Verrassend genoeg vormen deze ingrediënten samen een af en toe charmante en over het algemeen vreemd waarneembare variatie op je gemiddelde Amerikaanse komedie over een disfunctioneel huwelijk.
Veel van de eer voor dat succes (geen schok) behoort toe aan de drie Oscar-winnaars in de cast: De Niro, Keaton en Sarandon, wiens personages het hart en de ziel van de film zijn; om nog maar te zwijgen, hun verhaal is de rode draad in het scenario geschreven door Justin Zackham, die ook regisseerde. Net zoals Morgan Freeman en Jack Nicholson emotionele authenticiteit brachten in Zackham's Bucket List-script, laten de doorgewinterde acteerartsen in Big Wedding alles overtuigender lijken - of het nu de nog intacte vriendschap tussen Ellie en Bebe is of die twee vrouwen gedeelde affecties voor de onverbeterlijke horndog en ex-alcoholische kunstenaar Donald (een rol die De Niro gelukkig vastlegt, in plaats van het te bellen) - en dus erin slagen om dit eigenaardige schip overeind te houden.
Dat is des te belangrijker, omdat die extra subplots en personages in Big Wedding helaas nogal saai en ineffectief zijn in vergelijking. Inderdaad, Barnes (Chronicles of Narnia: Prince Caspian) en Seyfried (Les Misérables) hebben beide een aangename aanwezigheid op het scherm, en elk krijgt een moment om te schitteren; in het grote geheel van de dingen heeft het paar echter niet veel te doen, behalve de procedure voortzetten en fungeren als de kolf van grappen over hun verschillen in ras, religieus erfgoed en sociale status. Tegen de tijd dat hun verhaallijn zijn einde bereikt, is de emotionele uitbetaling bijna een bijzaak.
Evenzo worden Topher Grace (Spider-Man 3) en Katherine Heigl (The Ugly Truth) typecast als volwassen kinderen van Don en Ellie: een 29-jarige (maagdelijke) arts en advocaat met relatieproblemen, respectievelijk. Grace, zoals altijd, is de ongelukkige maar sympathieke man, die er echt is om meer komedie te bieden, terwijl hij Alejandro's vrijgevochten biologische zus Nuria (Ana Ayora) achtervolgt. Heigl's verhaallijn, ter vergelijking, gaat over emotionele catharsis en dient als een thematische folie voor de andere verhaallijnen, maar de actrice (helaas te zeggen) is niet in staat om het materiaal zo ontroerend te maken als het bedoeld is, ondanks de grotere inspanningen van degenen om haar heen.
Zackham's script is, zoals hierboven aangegeven, meestal een komedie van manieren, maar er zijn sporen van satire en farce verspreid over de hele film. Veel van dat is echter beperkt tot de ondersteunende personages, waaronder Missy's verwaande ouders Barry (David Rasche) en Muffin (Christine Ebersole), evenals de goed gehumeurde Vader Moinighan, die wordt afgebeeld door een ongebruikelijk dichtgeknoopte Robin Williams. Er is niet veel satirisch bijten in een van hun scènes, maar de momenten met Williams zijn een paar lachjes waard; ondertussen verschijnen Rasche en Ebersole niet lang genoeg op het scherm om een goede of slechte indruk achter te laten.
Soms is Zackham zijn eigen ergste vijand, wanneer hij de tedere en oprechte plotbeats onderbreekt met brede humor, of het nu slapstick is aan een meer of een ordinaire grap aan de eettafel. Desalniettemin biedt zijn scenario een verfrissend volwassen kijk op fysiek verlangen, met de opname van een openhartige dialoog en personages met een houding ten opzichte van seks die realistischer aanvoelen dan in recente rom-coms die hebben geprobeerd het publiek een eigentijds perspectief op dat onderwerp te bieden (bijv. geen regels bijgevoegd). Zackham verdient ook de eer om de bewerking en het camerawerk mooi en schoon te houden (sparen voor een paar 360-graden pan-opnamen), zodat het filmmaken niet afleidt van de acteur-gestuurde komedie op het scherm.
Big Wedding is een luchtig, maar toch memorabel, romantisch drama (hoewel het zwaarder is op de komedie) over liefde in al zijn verschillende vormen. De manier waarop de film het ordinair materiaal en het kleverige sentiment samenvoegt, laat (sommige? Veel?) Bioscoopbezoekers geïrriteerd of niet zeker weten wat ze er allemaal van moeten maken.
Om een van de personages in de film te parafraseren, is dit in ieder geval een trouwfilm die je niet snel zult vergeten; als dat goed voor je klinkt, probeer het dan eens.
---------
The Big Wedding is nu in Amerikaanse theaters. Het is 90 minuten lang en Rated R voor taal, seksuele inhoud en korte naaktheid.
