Wanneer The Walking Dead het publiek voor het eerst introduceert aan Tyreese (Chad Coleman), zien we een man die gedwongen wordt om in een fractie van een seconde een zeer moeilijke beslissing te nemen. Geconfronteerd met het vooruitzicht van een groepslid dat is gebeten, kiest Tyreese ervoor om haar onder de levenden te houden, zodat wanneer de tijd komt, zijn mensen veilig zullen zijn, en haar geliefden beter voorbereid zijn op de dreigende, gruwelijke vrouw van de vrouw en onvermijdelijke transformatie.
Het is een beslissing die al vele malen eerder in dit programma is genomen, maar een die nog niet zo vaak is gezien in de eerste helft van seizoen 3. Het is een moeilijke beslissing omdat het het lijden van de getroffenen verlengt, maar toch medeleven kan tonen in een wereld schijnbaar verstoken van het spul. Het is een beslissing die vroeger door de Rick Grimes (Andrew Lincoln) zou zijn genomen.
En daarmee wordt een hele nieuwe groep personages geïntroduceerd in The Walking Dead, net voordat het wegschuift voor een korte onderbreking. Dit kan lastig zijn voor de serie; meer mensen betekent meer meningen, wat meer ruzie betekent - iets dat eerder het plot tot stilstand bracht. Maar gelukkig wil 'Made to Suffer' het publiek er niet opnieuw doorheen halen. Dit is een strakke, goed tempo aflevering die erin slaagt om de primaire focus van het seizoen gedurende het hele uur in het vizier te houden.
De groep in kwestie is klein en capabel, maar draait duidelijk op dampen tegen de tijd dat ze de gevangenis bereiken - binnenkomend in wat zij geloven iets van een veilige haven te zijn. Tegen de tijd dat Carl (Chandler Riggs) de groep tegenkomt die tegen een groep wandelaars vecht, zien ze eruit alsof ze misschien onder de voet lopen. Het is weer een fractie van een seconde, maar deze keer heeft Carl, die zijn vader een geheel andere route heeft zien nemen als het gaat om vreemden op zijn grondgebied, de beslissing genomen.
Beide incidenten geven een beetje inzicht in de verandering die zich in Rick heeft voorgedaan sinds het tumultueuze einde van seizoen 2. De tijd heeft hem gehard op een manier die Tyreese nog niet heeft aangeraakt en zijn zoon verrassend niet volledig heeft bereikt, die momenten voordat hij struikelde op de gatecrashers, was zichzelf en Beth aan het stelen voor de waarschijnlijkheid dat het gezelschap naar Woodbury niet meer zou worden gehoord. Carl is slim genoeg om de vreemden op een veilige afstand te houden, maar toch reageerde hij met mededogen op een moment dat volgens de ervaring een andere weg had moeten inslaan. Het is een emotie die Rick zo gevaarlijk naar het territorium heeft geleid dat hij bijna het idee van de behoeften van anderen heeft opgegeven. En gezien het leed dat de voormalige advocaat heeft doorgemaakt deze eerste acht afleveringen, het feit dat hij zelfs de gevangenis verlaat om diegenen te helpen die misschien al dood zijn, is iets van een openbaring.
Je zou willen zeggen dat de partij die Rick naar Woodbury leidt op zoek naar Glenn (Steven Yeun) en Maggie (Lauren Cohan) gebaseerd is op compassie, dat het laat zien hoeveel betrokkenheid Rick heeft aan degenen die op hem vertrouwen - maar er is iets met Rick dit seizoen dat suggereert dat hij op weg is naar Woodbury om de schade aan te richten aan degene die heeft genomen wat van hem is. Vergis je niet: Glenn en Maggie zijn zijn mensen.
Dus nu hebben we in wezen Rick's twee kanten gepresenteerd door wild verschillende karakters. Aan de ene kant is er Tyreese, die (voorlopig toch) medelevend, intelligent en vooral nuchter is - ervoor kiezen om tijdelijke gevangenschap te zien als een welkome afwisseling van de buitenwereld, in plaats van zijn adem te verspillen door tegen een kind te schreeuwen de hoed van een sheriff. Aan de andere kant is er de gouverneur (David Morrissey), die zo vastbesloten is om te beschermen wat van hem is, hij een klein peloton mannen stuurt om eventuele indringers weg te vagen - zelfs als ze mijlenver weg in een gevangenis waarvan men dacht dat hij werd overvallen door de ondoden. Als Rick terugkeert, kan Tyreese hem misschien een vorm van veiligheid bieden en helpen om de eens zo barmhartige man terug te brengen naar een plaats waar vertrouwde vreemden niet worden gezien als een mogelijke doodstraf.
Rick, Daryl (Norman Reedus) en Oscar (Vincent Ward) bevinden zich aan de rand van Woodbury's muren die daar door een vreemdeling met weinig meer dan een zwaard en een houdingsprobleem zijn geleid. Nogmaals, Rick is gedwongen om een indringer te vertrouwen, maar er is iets dat hij aan de andere kant van die sprong van vertrouwen wil dat het de moeite waard maakt. En dus, van een kleine, bescheiden groep met veel automatische wapens, wordt Woodbury voor het eerst sinds lange tijd aangevallen. De burgers zijn in de war en de gouverneur, geconfronteerd met wat een kolossale mislukking kan zijn, maakt de angst die zijn volk heeft om het doelwit te worden voor het bezitten van wat anderen niet in zijn voordeel zijn. De bevolking van Woodbury wordt gegeven aan hunkeren naar waanzin en roept summier op tot de executie van iemand die ze kennen, zonder echt bewijs te krijgen. Nu hoeft de gouverneur zijn ware bedoelingen voor de groep in de gevangenis niet te verbergen; zijn volgers zullen hem praktisch smeken om een hitploeg te sturen om ze weg te vagen. De mensen hebben gezien wat vreemden in staat zijn, en wat hen betreft is er maar één manier om met zo'n dreiging om te gaan.
In zekere zin heeft Michonne (Danai Gurira) meer gemeen met de gouverneur en de mensen van Woodbury dan ze zou willen toegeven. Haar uiterste best doen om het appartement van Phillip binnen te sluipen en op hem te wachten, alleen om zijn zombiedochter te spiesen en hem half te verblinden met een scherf van glas, is niet de beslissing van een gezond persoon - maar eerder een die wordt gevoed door angst, woede en dorst naar wraak.
Dat is iets wat The Walking Dead-fans zullen zijn als Daryl de geïmproviseerde reünie met zijn broer Merle (Michael Rooker) niet haalt. In ieder geval moeten we na deze midzomerfinale vol actie wachten tot februari om erachter te komen wat het lot van de broers Dixon wacht.
Diverse andere items:
- Carol (Melissa McBride) die Axel (Lew Temple) vertelde dat het nu niet het moment is om na te denken over het herbevolken van de aarde, was een leuke manier om het onderwerp aan te kaarten, gezien hoe grof en ongepast Axel was.
- Op dit moment lijkt Axel een beetje (pervers) komisch reliëf - waardoor je je afvraagt of het personage dicht bij zijn stripboekwortels zal blijven of drastisch zal afwijken.
- Tot ziens, Oscar.
- Dat was vreselijk cool van een bebaarde Jon Bernthal om een hallucinerende verschijning in de aflevering te maken.
De Walking Dead komen in februari terug. Bekijk hieronder een preview van de aflevering:
