WAARSCHUWING: Belangrijke spoilers voor Toy Story 4 vooruit.
Het einde van Toy Story 4 is een perfecte afsluiting van de hele Toy Story-saga, waarbij zowel het verhaal van Woody als grotere ideeën uit de films worden opgelost. De nieuwe inzending (geregisseerd door Josh Cooley) bevat mogelijk Canadese stuntmannen geuit door Keanu Reeves en gemotoriseerde skunk actie-setpieces, maar dit is een veel meer geïnternaliseerde en emotionele kijk op het speelgoed zelf - zelfs volgens Pixar-normen.
Toy Story 4 begint Woody (Tom Hanks) op te pikken na Toy Story 3 en wordt nu het dichtst in de buurt tijdens het spelen en na de typische reeks ongelukjes bewaarder van een spork-turn-toy, Forky (Tony Hale), die, ondanks dat hij Bonnie's nieuwe favoriete speelgoed is, zichzelf als afval ziet. Terwijl Woody Forky van zijn ware doel overtuigt, wordt zijn eigen perspectief geschud door verloren liefde Bo Peep (Annie Potts) te herstellen. Via een antiekwinkel onder toezicht van de dreigende maar nog niet begrepen Gabby Gabby (Christina Hendricks) en verschillende kermisattracties, is de missie om Forky en Woody terug te brengen naar Bonnie.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
Toy Story 4 eindigt met Woody die zijn kind achterlaat om een leven te leiden met Bo Peep in een reizend carnaval. Maar, meer dan alleen een resoluut afscheid nemen van de rootinest-tootinest cowboy die er is, ziet Pixar enkele grote uitspraken doen over de aard van het leven, het ware doel en onze eigen relatie met de dood. Dit is wat het einde van Toy Story 4 echt betekent.
Waarom Woody Bonnie verlaat om te leven met Bo Peep
Voor al het eclectische speelgoed dat onderweg is ontmoet, is Woody altijd de hoofdpersoon van Toy Story geweest, en in Toy Story 4 staat zijn interne conflict nog meer op de voorgrond. Afgewezen door Bonnie, die zijn Sherrif-insigne aan Jessie (Joan Cusack) geeft en meer genegenheid heeft voor een spork in pijpreiniger, het ooit favoriete speelgoed en de leider van de slaapkamer is op drift. Hij vindt het terughoudend doel om Forky in leven te houden, een missie die komt om elk wekmoment te definiëren, waarbij hij steeds gevaarlijkere en gekke uitdagingen aangaat in een poging zijn vriend te redden zijn unieke doel te vervullen: een kind gelukkig houden.
In de hele film wordt deze drive zelfvernietigend en gaat het om meer dan alleen Bonnie. Woody geeft zijn stembox op om ervoor te zorgen dat schurk Gabby Gabby een eigenaar krijgt na tientallen jaren stof te hebben verzameld, en riskeert zijn veiligheid om Duke Caboom (Keanu Reeves) te helpen een stunt te leveren die zijn advertentie waardig is. Wanneer hij de onstuimige Ducky en Bunny ontmoet (respectievelijk Keegan-Michael Key en Jordan Peele), pauzeert hij niet om hen een kind te beloven. In Toy Story 4 gaat Woody verder dan het spelen van een kind in iets abstracters en onbaatzuchtigs. Hij wil iedereen helpen in een poging om te bewijzen dat hij waard is.
Maar de moedeloosheid met zijn ultieme lot is nooit ver weg, en de terugkeer van Bo Peep - met wie hij overwoog, hoe kort ook om weg te rennen voordat hij terugkeerde naar Andy - geeft een voorproefje van een "verloren speelgoed", vrij van dat last. Toch dringt hij door, gedreven om Forky - en zichzelf - terug te keren naar Bonnie, niet echt begrijpend de transformatie die hij ondergaat. Hij geeft alleen toe wat hij voor zichzelf wil wanneer Buzz (Tim Allen), die heeft geleerd zijn innerlijke stem te vertrouwen, hem de vrijheid geeft om bij Bo Peep te blijven: Bonnie heeft hem niet nodig en hij heeft haar niet nodig.
Hiermee verliest Woody zijn doel niet en laat hij het idee om speelgoed te zijn achter. In plaats daarvan begrijpt hij zijn rol in het grotere schema van dingen en zorgt hij ervoor dat anderen worden geholpen en gelukkig worden gemaakt. Zoals onthuld in de reeks credits van Toy Story 4, helpen hij, Bo, Duke, Ducky en Bunny de verschillende carnavalprijzen om eigenaars te vinden, passend in de wereld om hen heen, terwijl ze het zo lichtjes verbeteren.
Toy Story 4's End Eindelijk wordt besproken hoe speelgoed tot leven komt (soort van)
Weg van het carnaval gaat het leven van Bonnie's speelgoed verder. Jessie, overgedragen Woody's Sheriff-insigne, wordt Bonnie's favoriete speeltje, en er is een algemene samenhangende gemeenschap geplaagd in de aftiteling. Bezorgdheid over hun toekomst op lange termijn blijft - wat gebeurt er als Bonnie hen ontgroeit net zoals Andy (en, in het geval van Jessie, Emily) voor hen? - maar, in tegenstelling tot Woody's vastberaden einde, is er een mate van acceptatie vergelijkbaar met het einde van Toy Story 2. Het is een passende show van hoe het leven altijd zal doorgaan.
Misschien is de belangrijkste kant hiervan echter Forky. Zijn onverwachte creatie en afbraak als een stuk afval was de katalysator voor Woody's eigen existentiële crisis, maar de kernvraag die zijn leven oproept, blijft: wat maakt speelgoed, speelgoed? Er is gesuggereerd dat de verantwoordelijkheid ligt bij de liefde van het kind - Bonnie die haar naam op zijn stokjes schrijft, wordt geciteerd door Woody - maar er zijn genoeg willekeurige gevallen in de Toy Story-films (zoals Utility Belt Buzz in Toy Story 2) die het idee meer maken abstract.
Dit wordt in de schaduw gesteld door de introductie van nog een zelfgemaakt speelgoed, een vrouwelijke versie van Forky op mesbasis. Nadat hij haar heeft gekalmeerd, vraagt ze zich af wat ze "zijn", waarop Forky botweg antwoordt: "Ik weet het niet." Het is een nogal spraakmakende toespraak van de grootste publiekskritiek van Toy Story sinds 1995 van Pixar en benadrukt dat de interne logica helemaal niet het punt is. Inderdaad, net zoals het leven op aarde eigenlijk werd gecreëerd, is een kritiekpunt als het gaat om het bespreken van de ongrijpbare "zin van het leven", zo hoort het ook bij de levende speelgoed van Toy Story …
Wat Toy Story 4's Ending echt betekent
Als het eerste Toy Story vroeg: "Wat als speelgoed nog leefde?", Toy Story 2 "Wat gebeurt er met speelgoed als we opgroeien?" en Toy Story 3 hetzelfde, maar op een meer concrete manier, dan Toy Story 4 stapt weg om tot de kern te komen. Het vraagt duidelijk: "Wat is speelgoed eigenlijk?"
Dat is in de discussie uit de openingsscène waarin Woody wordt verscheurd tussen zijn eigen interesses en plicht jegens Andy, en naar voren wordt geschoven door Forky's creatie via genegenheid. Tot deze film was het eenvoudig. Per Buzz vertelt wat hij in Toy Story 2 van Woody leerde: 'Het leven is alleen de moeite waard om te leven als je geliefd wordt door een kind.' Maar wat zegt dat over het leven wanneer een kind opgroeit, of wanneer je in de buurt van anderen wordt achtergelaten? Hoe kan idealisme de echte wereld echt standhouden? Wat Toy Story 4 vindt, is een minder directe vorm van liefde. Het gaat niet alleen om een enkele, persoonlijke relatie, maar om het grote web van het leven waarin men zich kan bevinden.
En natuurlijk, terwijl Toy Story schijnbaar vragen stelt over de aard van speelgoed in fictieve grenzen, gaat het echt veel dieper dan dat. De hele serie heeft te maken met koppige vragen over het menselijk bestaan - vervangen worden, gebroken zijn, verlies - en sinds Toy Story 2 en Jessie's hartverscheurende "When She Loved Me" is het meer gericht op de constante angst en het bewustzijn van de onvermijdelijk einde (hoe morbide je dat wilt nemen, is aan jou)
Toy Story 4 kan nu worden gelezen als een vrij eenvoudige verkenning van het juiste doen met je leven en hoe betekenis kan worden gevonden op onverwachte of onconventionele plaatsen. Maar hoewel Woody's beslissing er niet een is van 'dood' of veroudering, is het een beslissing die is genomen met de kennis van het doorgeven van de fakkel, van een bewust en bereidwillig einde. Het is een ware acceptatie van het verstrijken van de tijd en van het vinden van de rol van het individu daarin.
Toy Story 4 Eindigt de hele Toy Story-franchise
De aankondiging van Toy Story 4 in 2014 werd vrijwel onmiddellijk onthaald door scepticisme van oude fans die opgroeiden met de originele films, niet in het minst vanwege de waargenomen opvatting dat Toy Storys 1-3 naderden als een "perfecte trilogie". Hoewel het waar is dat de drie films het volledige verhaal van Andy vertellen, van een kind tot het vertrek naar de universiteit, bleven er een aantal opvallende thematische discussies hangen aan het einde ervan, namelijk het gebrek aan finaliteit bij het doorgeven van het speelgoed aan Bonnie en hoe dat handhaaft slechts een cyclus van vermijding. Een vierde film was bijna vereist om alles af te ronden.
En dat is een verantwoordelijkheid die Toy Story 4 serieus neemt, in wezen het wiel breken. Woody overstijgt het rijk van het speelgoed van een kind en gaat naar een andere vorm van bestaan; door Andy te verliezen en zijn werk goed te hebben gedaan, kan hij effectief met pensioen gaan. De vierde film neemt de ideeën die in Toy Story 2 naar voren zijn gebracht - de film stelt openlijk de vraag of onsterfelijkheid een gebrek aan liefde waard is - en leidt ze tot hun natuurlijke conclusie.
Waar gaat een Toy Story 5 nu over?
Als er na Toy Story 4 nog een vraag overblijft - ervan uitgaande dat je de sluwe erkenning accepteert dat levende, levenloze objecten geen steek houden - kan de serie dan hier naartoe?
Op een basisniveau voelt meer Toy Story onvermijdelijk. Het was een jaar na de schijnbaar vastberaden finale van Toy Story 3 voor een korte film - "Hawaiian Vacation" met Cars 2 - om uit te brengen, gevolgd door nog een aantal pre-filmspots en tv-specials. Een spin-off tv-serie komt naar Disney + getiteld "Forky vraagt een vraag" en volgt het personage dat de wereld om hem heen ontdekt, in de nabije toekomst. Maar als het op films aankomt, moeten dingen groter zijn dan leuke afleidingen; kan er een ander verhaal zijn?
Dat is de uitzinnige finaliteit van het einde van Toy Story 4. Hoewel de film meerdere wegen laat voor nieuwe verhalen - het leven van een verloren speelgoed is echt zonder grenzen, terwijl de meer conventionele verhalen kunnen bestaan via de verhalen die bij Bonnie blijven - in termen van de kernthema's en ideeën die Toy Story in het verleden hebben aangedreven 24 jaar, er is een echte finaliteit. Het enige wat overblijft, is een directe en letterlijke verkenning van de dood, wat iets is dat, voor alle subtekst van Toy Story, waarschijnlijk een stap te ver zou zijn, zoveel te beroven van wat de films hebben gemaakt - vooral Toy Story 2 & 4 - dus Super goed.
-
2019 is een jaar van einde. We hebben al How To Train Your Dragon gehad, de MCU's Infinity Saga en Game of Thrones komen tot een einde en december voegt Star Wars: The Rise of Skywalker toe aan de stapel. En toch is van alle concessies die concluderen (hoewel het vermeldenswaard is dat de meerderheid in een of andere vorm zal doorgaan), Toy Story 4 degene die (tot nu toe) het meest compleet aanvoelt.
