The Irishman van Martin Scorsese maakt gebruik van technologie voor veroudering die vergelijkbaar is met die in de MCU - maar deze is zelfs nog succesvoller dan die van Marvel. Het nieuwste misdaadepos van de Goodfellas-regisseur ziet hem herenigen met Robert De Niro en Joe Pesci voor een tijdperkomspannend drama, waarin het verhaal wordt verteld van Frank "The Irishman" Sheeran, een lid van de Teamsters-unie die werkt als huurmoordenaar voor de maffia.
De Niro speelt Sheeran door de jaren heen, ondergaat CGI de-aging om hem in staat te stellen de acteur te spelen zo jong als 30 (zij het kort), en voor het grootste deel van de film spelen hij, Pesci en Al Pacino allemaal - en kijken - jonger dan hun jaren. Acteurs die zo'n uitgebreide veroudering ondergaan, zijn natuurlijk niets nieuws, en hoewel het te zien is in een reeks films, is het het best gebruikt in de MCU. Van Michael Douglas 'Hank Pym in Ant-Man tot Robert Downey Jr. in Captain America: Civil War, Marvel is de technologie blijven ontwikkelen, met als hoogtepunt een volledige filmoptreden van een Samuel L. Jackson die er vanaf de jaren 1990 uitzag in Captain Wonder.
Blijf scrollen om te blijven lezen Klik op de onderstaande knop om dit artikel in een snel overzicht te starten.
Begin nu
De verouderingstechnologie van Marvel is zeer geavanceerd en ziet er grotendeels overtuigend uit. Vooral Jackson's is een indrukwekkende prestatie, gezien hoe goed het eruit ziet en hoeveel ervan in de film wordt gebruikt, maar The Irishman's - hoewel ze een vergelijkbare aanpak hebben - is eigenlijk beter dan wat Marvel heeft gedaan. Hoewel zowel Marvel als The Irishman dezelfde "Medusa-rig" gebruikten die is ontwikkeld door Industrial Light & Magic, waren er enkele verschillen. Marvel's aanpak was meer gebaseerd op het verwijzen naar hoe acteurs er vroeger uitzagen - voor Jackson keken ze naar zijn films uit de jaren 90 zoals The Negotiator - en gebruikten dat als model.
Scorsese daarentegen ging over prestaties, met behulp van de technologie om ervoor te zorgen dat alle gezichtsuitdrukkingen werden vastgelegd en vervolgens met CGI. Het gaat erom ze er jonger uit te laten zien, maar het probeert niet dingen te pushen die Marvel heeft met bijvoorbeeld Downey Jr. De Ier maakte zich zorgen over een nog steeds glazige blik van De Niro in legeruitrusting, maar het leidt veel minder af in beweging (en dat specifieke moment is erg kort), en voelt natuurlijker aan dan het soort zachtere focus, een te soepele aanpak die wordt gebruikt in Civil War. Dat wordt ook geholpen door de enorme looptijd van The Irishman, omdat je na een tijdje gewoon ophoudt met opmerken.
Het helpt ook dat leeftijd en geheugen zo integraal deel uitmaken van de plot en thema's van The Irishman. Hoewel het ouder worden meestal is gebruikt voor grote kaskrakers van Marvel en Star Wars, is dit eigenlijk een perfecte pasvorm: het wordt verteld van een oude man die terugkijkt op zijn leven en jongere zelf, en de manier waarop het de-verouderen werkt perfect past als Marvel probeert vast te leggen hoe acteurs eruit zagen, maar in The Irishman gaat het over De Niro's Sheeran terugkijkend op zijn leven als een oude man; hij is een versie van zichzelf gezien door die lens, in plaats van dat hij eigenlijk was. Het wordt een naadloos onderdeel van de film, op een manier die de veroudering van Marvel nog niet helemaal heeft weten te redden. De veroudering van Marvel is nog steeds indrukwekkend - en nogmaals, het komt van hetzelfde bedrijf dat de technologie blijft ontwikkelen - maar The Irishman geeft een van de beste shows tot nu toe over hoe het zo effectief kan worden gebruikt.
