De vijfentwintigste Bond-film kreeg uiteindelijk een eigen titel op 20 augustus: No Time To Die. De film belooft direct te volgen waar Spectre was gebleven. Behalve de indrukwekkende castlijst, met Rami Malek van Mr. Robot en Bohemian Rhapsody, is er weinig bekend over de plot.
Wat regisseur Cary Joji Fukunaga ook heeft gepland, hij heeft veel werk te doen om aan de hoge standaard van de franchise te voldoen. Omdat fans over het grootste deel van de film nog steeds in het donker zijn, bevat de volgende lijst tien dingen die we met No Time to Die willen opnemen.
10 Meer plezier
Skyfall nam zichzelf veel te serieus, maar de toonverandering leek zijn vruchten af te werpen, te oordelen naar de warme kritische ontvangst en de inname van meer dan een miljard dollar. Dit succes maakte sommige fans bang dat de serie haar zware, sombere traject zou voortzetten. Spectre was even grimmig, maar had meer lichtheid.
De decorstukken waren fantastischer, mensen braken cringe-inducerende woordspelingen, en er was zelfs een stille, spiergebonden schurk in de geest van Jaws en Oddjob. Ik hoop dat No Time to Die herinnert dat Bond-films een luchtige uitstraling hebben. Het betekent niet dat ze gek moeten zijn, maar het is nog steeds een actie-avontuur spionage film.
9 Meer gadgets
Een deel van de aantrekkingskracht van de franchise is om te zien welke tools de altijd behulpzame Q bij 007 cadeau zal doen voor zijn volgende missie. Soms zijn het geen geschenken, maar snuisterijen uit het laboratorium die de spion voor zichzelf zonder toestemming neemt. De meer recente Bond-films ontbraken op deze afdeling, en bleven echt voorbij aan de innovatieve apparaten.
Misschien is het te wijten aan de meer serieuze aard van deze uitstapjes en de onrealistische gadgets nemen weg van de geaarde toon. Uiteindelijk verwachten mensen echter deze uitvindingen van de film, en de producenten doen er geen goed voor als ze het publiek ervan worden beroofd.
8 Vrouwelijke schurk met een intimiderende fysieke aanwezigheid
Vrouwelijke Bond-schurken zijn schaars. Het is zelfs nog zeldzamer wanneer ze gevechtskwaliteiten hebben, wat een waardige vijand voor de geheimagent is. Xenia Onatopp van Goldeneye en May Day van A View to a Kill komen te binnen als vrouwen die Bond in een gevecht konden uitschakelen, maar dat zijn er maar twee in de loop van vierentwintig films.
Rami Malek is al gegoten als de schurk, maar hoe zit het met zijn nummer één spier? Blofeld had Hinx, gespeeld door Dave Bautista, en dit is een kans om een vrouw binnen te krijgen als een dodelijke moordenaar.
7 Geen ondertitels meer "Bond Is Old"
Casino Royale van 2006 beschreef de eerste missie van Bond als agent met een dubbele 0. Zes jaar vooruit naar Skyfall en ineens is Daniel Craig de oudste Bond tot nu toe, en de personages lieten hem hem nooit vergeten. Het is beter gedaan in Spectre, waar de waargenomen archaïsche aard van zijn werk in de plot werkt, maar het is uiteindelijk onnodig. Niet elke film in de franchise moet de kijkers eraan herinneren dat het een bijna zestig jaar oude serie is; noch hoeft het constant zijn relevantie voor de moderne tijd opnieuw te bevestigen.
6 Lea Seydoux
Een van de grote verrassingen van Spectre was de rol van Lea Seydoux. Niet alleen was ze een genot in het onderdeel, maar het was ook een van de weinige keren dat het publiek de geliefde spion een echte relatie zag. De Franse actrice is al bevestigd voor No Time to Die, maar het is niet te zeggen hoe groot haar rol is. Aangezien Bond terug wordt getrokken in de spionnenwereld, denkt men onmiddellijk dat een vreselijk gevecht het personage van Seydoux tijdens de film zal overkomen. Als het ergste gebeurt, kan ze beter op zijn minst een behoorlijke hoeveelheid schermtijd krijgen.
5 Betere stimulatie
De twee films geregisseerd door Sam Mendes zijn toevallig ook twee van de langste films in de franchise. De gemiddelde Bond-film is ongeveer twee uur, en een paar anderen krijgen bijna twee en een half uur, maar er is iets met het tempo van Skyfall en Spectre dat het publiek echt de run time laat voelen. Casino Royale, bijvoorbeeld, is ongeveer net zo lang als Skyfall, maar het beweegt in een brisker tempo, ondanks dat het op een kleinere schaal is en minder locaties gebruikt.
4 Geweldig themalied
Met een nieuwe Bond-film komt een nieuw themalied. Het is altijd spannend wanneer nieuws over de kunstenaar de eer ontvangt om de compositie van iemand anders te schrijven of te interpreteren. Ze zijn wisselvallig, maar wanneer ze landen is het een monumentale overwinning. Adele en Sam Smith hebben fatsoenlijk werk verricht met hun respectieve nummers, maar het laatste thema dat een grote impact heeft gehad, was Chris Cornell's "You Know My Name" van Casino Royale. Als ze dat gevoel weer kunnen vastleggen, hebben ze nog een hit in de tas.
3 Minder Misoginyst
Spectre was in dit opzicht op de goede weg, en alle tekenen wijzen er al op dat No Time to Die de meer twijfelachtige manieren van Bond's verleden achter zich laat. Hopelijk is er geen onverwacht meer onder de douche springen met een complete vreemdeling zoals in Skyfall of chanteert een masseuse zoals in Thunderball.
Bond is een beetje een slecht persoon, en zijn behandeling van vrouwen is hier een symptoom van, maar het is de taak van de film om het niet te vieren. Dat wil niet zeggen dat hij niet stomend kan worden met de dames, maar zorg er gewoon voor dat niets ervan ongemakkelijk aanvoelt voor het publiek.
2 Meer Christoph Waltz
Lange tijd fans van de serie waren verheugd om te zien dat Bond's nummer één aartsvijand Ernst Stavro Blofeld na meer dan veertig jaar terugkeerde naar de serie (exclusief zijn naamloze verschijning in For Your Eyes Only.) Christoph Waltz sloeg de rol uit het park, en we hopen oprecht dat hij terugkomt voor een tweede run.
Vanaf nu is hij niet bevestigd voor een rol, maar onze vingers zijn gekruist dat hij tenminste een cameo heeft. Niemand wil dat hij de donder van Rami Malek steelt, maar er is genoeg ruimte in de film voor twee schurken, vooral als het net zo lang zal duren als Spectre.
1 Speel Down The Twist From Spectre
Hoewel Blofeld een rol zou moeten spelen, zouden ze er verstandig aan doen om de wending die de schurk onthult tijdens de Bond te martelen. Hun jeugdband is dwaas genoeg, maar de manier waarop ze het verbergen voor het publiek is lui. De film volgt Bond en hij herkent deze man onmiddellijk, maar de film laat het publiek het niet weten tot het einde. Als Bond het zich tot dat moment niet had gerealiseerd, zou het nog steeds een slechte wending zijn geweest, maar het zou in elk geval niet het gevoel hebben gehad dat de film doelbewust informatie voor het publiek zou verbergen. Uiteindelijk was er geen behoefte aan en Blofeld had gewoon deze geweldige, heerlijk kwaadaardige schurk kunnen zijn zonder voorafgaande verbinding met 007.
