Niet elke film die botrecht verdient. Natuurlijk is dit mogelijk niet van toepassing op Battlefield Earth of Catwoman , die zowel het publiek als de critici teleurstellen. Films zoals Blade Runner en The Shawshank Redemption verdienden echter allebei weinig aan de kassa, maar worden nu door fans gezien als klassiekers.
Dit betekent dat dit decennium heel goed films kan bevatten die bestemd zijn om vergelijkbare wegen naar grootheid te volgen. Niet elke film wordt meteen een succes; soms duurt het een paar jaar voordat een film beroemd is geworden.
Dit artikel wil ontdekken welke films bij die rekening passen en waarom ze überhaupt flopten. Dit decennium heeft een behoorlijk deel van ronduit vreselijke flops gehad, maar er zijn edelstenen onder het vuil. Veel van deze films flopten vanwege planning, anderen flopten vanwege slechte marketing en meer flopten omdat ze draaiden om een concept dat moeilijk te verkopen was. Velen werden gewoon verkeerd begrepen. Onnodig te zeggen dat sommigen van hen een tweede kans verdienen.
Hier zijn de 15 recente Box Office-flops die een tweede kans nodig hebben.
15 DE MOOIE JONGENS
De sterkracht van Ryan Gosling van The Notebook en Russel Crowe van Gladiator konden The Nice Guys niet beschermen tegen de aanval van vorig jaar op massale zomerblokken. Ingeklemd tussen Captain America: Civil War en X-Men: Apocalypse , een film als The Nice Guys heeft nooit echt een kans gehad, en dus is het alleen in staat geweest om in eigen land $ 36 miljoen te verdienen met een fors budget van $ 50 miljoen.
Dit is jammer, want The Nice Guys is misschien wel de beste komedie van 2016. Shane Black richt een lach-hardop blik op de door misdaad geteisterde wending van de jaren '80, gezien door de ogen van de grote dubbele act van Crowe en Gosling.
Wat The Nice Guys onderscheidt van andere komedies in 2016 is niet alleen dat het eigenlijk grappig is, maar dat het een sterke emotionele kern bevat met betrekking tot leegte en verlies, te midden van een vlaag van geweervuur en Gosling's komische gejammer. Helaas hebben de meeste bioscoopbezoekers besloten om hun geld te sparen voor de franchise-juggernauts in de zomer, wat bewijst dat The Nice Guys misschien echt als laatste eindigen.
14 DREDD
Dredd is een soort culthit geworden na zijn mislukking aan de kassa van 2012, met een wereldwijde bruto van slechts $ 35, 6 miljoen uit zijn budget van $ 50 miljoen. Het is niet moeilijk om in te zien waarom: de tekortkomingen van Dredd zijn niet ontstaan als gevolg van slechte beoordelingen, maar van slechte marketing.
Niet veel mensen wisten dat Dredd in de theaters was en toen het uiteindelijk werd opgemerkt, verkocht de trailer niet echt de film. De film is echter nu geleidelijk de cult-klassieke status bereiken, en terecht.
Pete Travis gebruikt een eenvoudig uitgangspunt om de enorme reeks personages op het scherm te verkennen, terwijl ze zich een weg banen naar een toren. Simpel gezegd, Dredd is gewoon cool: het erkent nooit hoe belachelijk het uitgangspunt is, maar profiteert in plaats daarvan van wat de plot biedt door uitstekende cinematografie, slow motion en karakterontwerp.
Het lukte het om 750.000 dvd-kopieën te verkopen in zijn eerste week in Noord-Amerika, dus gelukkig krijgt de film zijn einde in de release van het huis.
13 STILTE
Het passieproject van Scorsese zou nooit een gemakkelijke verkoop worden. Stilte volgt twee jezuïetenpriesters die naar Japan zijn gestuurd om hun geloof te verspreiden en hun gevangen mentor te redden, die wordt verondersteld af te zien en te hervormen als een Japanse boeddhist.
Aanvankelijk geloofden fans dat Silence een stoere, staalachtige slog van een film was, overpeinzingen over geloof en moraliteit afgewisseld tussen moeizame stukken wrede martelscènes. De reden waarom het met zijn productiebudget van $ 46, 5 miljoen $ 16, 1 miljoen lukte, is dat het publiek het gewoon te moeilijk vond om naar te kijken.
Als je het echter bekijkt, zul je een opwindende en intellectueel stimulerende odyssee tegenkomen, versterkt door boeiende uitvoeringen van Andrew Garfield en Adam Driver. Vanuit technisch oogpunt valt er veel te bewonderen: mist die over het scherm rolt en een bijbelse weerspiegeling in een watergat zorgen voor een aantal fantastische beelden. De ervaring en beheersing van Scorsese komen echt tot uiting in de montage- en shotcompositie van de film.
Stilte vergt misschien uw geduld, maar het is een lonend horloge - een rijk gedetailleerd inzicht in het concept van toewijding.
12 DRAAK VAN PETE
Pete's Dragon viel langs de weg vanwege hoe moerasachtig 2016 was met groot geld kaskrakers. Het werd ook het slachtoffer van een gebrek aan publiek - de huidige generatie groeide niet op met het origineel, terwijl de generatie ervoor al lang niet meer was ontgroeid.
Pete's Dragon is aantoonbaar beter dan alle andere grote blockbusters die dat jaar uitkwamen. Zowel door fans als critici (althans degenen die het hebben gezien), vertelt het het tijdloze verhaal van een jongen en zijn draak.
Wat Pete's Dragon onderscheidt van het hersenloze geluid van recente franchisefoto's is gewoon hoe volwassen en genuanceerd het is. David Lowery toont een vertrouwen in zijn richting, het creëren van stapels van charme en hart om een echt vervullend verhaal van jeugd en verbeelding te vestigen. Dat het slechts $ 143 miljoen lukte toen films als Warcraft , Now You See Me 2 en Alice Through The Looking Glass meer dan het dubbele maakten, is eerlijk gezegd belachelijk, en precies waarom Pete's Dragon een tweede kans verdient.
11 DE MAN VAN OOM
Guy Ritchie's nieuwste, King Arthur: Legend of the Sword doet het misschien niet zo goed, maar het is iets dat hij nu wel gewend moet zijn; zijn eerdere inspanning, The Man From UNCLE , was tenslotte nauwelijks een hit. In feite slaagde het erin om met een aanzienlijk budget van $ 75 miljoen een kleine $ 45, 4 miljoen aan bruto binnenlands geld te beheren.
Met de verliefdheid van 2015 op het spionagenre moest de film concurreren met Kingsman: The Secret Service, Spy, Mission: Impossible - Rogue Nation and Spectre . Iets moest geven, en UNCLE was minder verhandelbaar en schijnbaar overbodiger dan alle andere films. Maar dit kon niet verder van de waarheid zijn.
Ritchie's specifieke gevoel voor stijl - alle glitter, glamour en rustgevende bewerking - leent zich perfect voor het funky '60-tijdperk, en plaatst zichzelf in de rol van de kampspionagethriller die de moderne Bond achterliet. Het is woedend en leuk, bij elkaar gehouden door een verzameling prachtige decorstukken, zoals de opening van de achtervolging in de auto en een verrassend donkere martelscène.
10 INHERENT VICE
Behalve Boogie Nights en There Will Be Blood heeft Paul Thomas Anderson nooit veel succes gevonden aan de kassa. Zijn films zijn consequent kritische lievelingen, die geliefd zijn bij cinefielen en door een groot deel van het publiek worden genegeerd.
Toch bleek Inherent Vice zijn meest verdeeldheid te hebben, zelfs vanuit kritisch oogpunt. Met een winst van $ 8 miljoen uit een budget van $ 20 miljoen, konden de meeste doelgroepen niet voorbij het plotloze verhaal en de incongruentie van dit alles. Ze noteerden het als 'Incoherent Vice' en gingen verder.
Dit is echter een film die een nieuwe versie vereist. Als je eenmaal weet waar je aan begint - een duistere studie van vervagende ideologieën, bekeken vanuit het perspectief van een eeuwig hoge dokter - is er veel om van te houden. De plotlessness is een integraal onderdeel van de sfeer die de film wil oproepen: een gevoel van doelloosheid als de jaren '60 - en daarmee de hippiecultuur - nadert. Het is een behendige mix van ontroering en hilariteit, ondersteund door een ongelooflijke uitvoering van Joaquin Phoenix.
9 ZUIGER PUNCH
Zack Snyder is geen figuur om grootse ideeën en ambitieuze concepten uit de weg te gaan, dus een film als Sucker Punch was iets voor hem. Het volgt Baby Doll als ze ten onrechte is opgesloten in een krankzinnig asiel en zich een manier voorstelt om te ontsnappen (via taken zoals vechten met Samurai-robots en Nazi-zombies) terwijl ze zich voorbereidt op een lobotomie.
Als dat belachelijk voor je klinkt, is dat omdat het zo is, en veel mensen konden gewoon niet voorbij het uitgangspunt komen. Het verzamelde een miezerig $ 36, 3 miljoen bij de binnenlandse kassa van een budget van $ 82 miljoen. De film heeft vele, vele afwijkende meningen - critici schreven het af omdat het uitbuitend of onbegrijpelijk gebabbel was.
Maar als je de lagen wegtrekt, zie je een genuanceerd en filmisch interessant onderzoek naar escapisme en vrijheid. Natuurlijk, we zijn ons ervan bewust dat Sucker Punch zijn problemen heeft: de actie wordt een beetje repetitief, en de plot klopt niet helemaal samen, maar de film maakt dat meer dan goed met verbluffende visuals, een felle, sombere ondertoon, en een verrassend diep verhaal.
8 HUGO
Hoewel het schijnbaar op kinderen gericht was, was het uitgangspunt van Hugo om de fundamenten van de cinema te visualiseren moeilijk te begrijpen voor een jong publiek. Hugo is een film voor volwassenen, gezien door de ogen van Hugo Cabret terwijl hij een treinstation doorkruist en de geschiedenis van de cinema ontdekt.
Een belangrijke reden voor Hugo's financiële tekortkomingen was dat zijn marketing niet precies uitte waar de film eigenlijk over ging. Het bracht $ 185 miljoen op uit een budget van $ 180 miljoen, wat, in combinatie met de kosten van marketing, Hugo moet aangeven als een box office flop.
Dit is jammer, want de film is iets speciaals. Het is een magisch, meesterlijk samengesteld verhaal van ontdekking en het herinneren van het verleden, in staat om kinderlijk wonder en verbeelding levendig vast te leggen. Het is de extase van een filmliefhebber, gevisualiseerd door een verbluffend scala aan filmtechnieken die thematisch geschikt zijn om de voortgang van de cinema weer te geven. Er is niets zo geweldig en vreugdevol als Hugo , daarom heeft het een tweede kans nodig.
7 DE GOEDE DINOSAURUS
Het jaar 2015 was het eerste waarin Pixar besloot om twee van zijn films uit te brengen in plaats van de gebruikelijke. Helaas was dat een nadeel voor The Good Dinosaur , een film overschaduwd door Pixar's weliswaar superieure Inside Out . Samen met wat flauw marketing en torenhoge verwachtingen, was het onvermijdelijk dat The Good Dinosaur Pixar's allereerste financiële flop zou markeren.
Maar het is geen schande om niet zo goed te zijn als Inside Out . Want in werkelijkheid is The Good Dinosaur nog steeds fantastisch: een film die veronderstelt dat dinosauriërs onder mensen leefden en dat concept vervolgens in een onverwachte en oprechte richting neemt.
Als de film een beloning zou krijgen, vrij van de verwachtingen die Inside Out opbouwde, dan zouden veel meer van zijn kwaliteiten worden onthuld. Het verhaal is emotioneel, zonder ooit cloying te zijn. De dynamiek tussen Arlo en Spot (respectievelijk de dinosaurus en de jongen) is goed ontwikkeld, wat leidt tot een zware climax. Technisch gezien is The Good Dinosaur een van Pixar's beste; de weergegeven landschappen zijn bijna fotorealistisch.
6 WAAR DE WILDE DINGEN ZIJN
De meeste mensen die naar Spike Jonze's Where the Wild Things Are gingen, waren nauwelijks voorbereid op wat volgde. Verwacht een leuke ravotten gericht op kinderen, wat ze kregen was een somber en emotioneel fors inzicht in het proces van opgroeien.
Het is een film die het geliefde prentenboek van Maurice Sendak op een heel volwassen manier interpreteert, waarbij hij zich bezighoudt met de psyche van de jonge geest van Max, in plaats van het boek met de nominale waarde af te beelden. Als zodanig was het altijd een moeilijk verkoopproces, en vergezeld van een aanzienlijk budget van $ 100 miljoen, was de flop bij de kassa bijna een uitgemaakte zaak.
Where the Wild Things Are verdient een tweede kans om de fijne kneepjes van zijn subtekst te waarderen, en hoe zijn verbeelding van de verbeelding van een kind rijk is aan bitterzoete emotie. Het vergt een herkenning om te begrijpen wat Spike Jonze met deze aanpassing probeerde te doen: het is geen film voor kinderen, maar eerder een film over kinderen.
5 WOLK ATLAS
De Wachowski's hebben een hele reeks onderschatte kassa-flops in hun filmografie. Speed Racer en Jupiter Ascending passen zeker bij de prijs, maar Cloud Atlas is misschien wel hun beste film deze eeuw.
Cloud Atlas is een uitgestrekte reis over verschillende tijdstippen, waarbij Tom Hanks, Halle Berry en Ben Whishaw onder andere in zes verschillende genres in zes tijdsperioden worden geplaatst en thematische verbindingen overbrengen via slimme bewerking. Het is een enorme, ambitieuze, zeer risicovolle film, die zich uitstrekt over 164 minuten, en met een budget van $ 102 miljoen is het gemakkelijk om te zien waarom hij zijn geld niet heeft terugverdiend. Het is moeilijk uit te leggen waar Cloud Atlas om draait via marketing, omdat het over alles gaat.
Gelukkig ontwikkelt het een cult-aanhang, wat logisch is - als er één ding is waar de Wachowski's goed in zijn, zijn het cult-klassiekers. Cloud Atlas heeft iets eigenzinnigs en belangrijks, waarin thema's als liefde, verlies en universaliteit op een operatieve schaal worden samengevoegd. Er is absoluut niets in de bioscoop, en er kan heel goed niets meer in zijn.
4 POPSTAR: STOP NOOIT NOOIT STOPPEN
In alle eerlijkheid werd Popstar: Never Stop Never Stopping uitgebracht tijdens een moeilijke tijd voor films met een kleiner budget: het werd uitgebracht als (alweer een) zomerflick van 2016. Dit was echter niet de enige reden waarom het slechts $ 9, 5 miljoen verdiende met zijn budget van $ 20 miljoen. Het zorgde voor een zeer nichepubliek, gericht op fans van de muzikale komediegroep The Lonely Island. In tegenstelling tot wat men denkt, was het een van de beste komedies van het jaar.
Popstar beschrijft de opkomst en onvermijdelijke val van Andy Samberg's Conner4Real, en toont een satirische riff over beroemdheidscultuur en egoïsme op een scherpe en hilarische manier. Maar ondanks het feit dat dickgrappen en Seal worden aangevallen door een roedel wolven, creëert het een emotioneel lonend en bevredigend verhaal van vriendschap, het vinden van een indrukwekkend evenwicht tussen het ruwe, het snijdende en het charmante.
3 TOMORROWLAND
Tomorrowland is niet alleen een goede film; het is een geweldige film. Als slachtoffer van valse reclame, liet Tomorrowland kijkers de Disney-fantasie van 2015 ingaan in de verwachting dat de titulaire stad zou worden gerealiseerd met geweldige verbeelding op het scherm. Toen de stad in plaats daarvan in een verlaten staat werd afgebeeld, kun je je voorstellen waarom bioscoopbezoekers hun neus op het scherm keken, wat leidde tot slechte beoordelingen en een daaropvolgende slechte kassa.
De meeste mensen misten dat dit het hele punt van de film is. Het Tomorrowland dat Casey van Britt Robertson ontdekt via haar speld is een symbool van de potentiële mensheid voor grootheid, terwijl het Tomorrowland in puin een symbool is voor onze huidige manier van denken, en met name het gebrek aan proactiviteit.
Tomorrowland vangt nog steeds de opwinding en vraagt zich af dat het zijn stad mist door een aantal ontzettend plezierige decorstukken en de motivatie om vooruit te gaan, maar de film neemt een gelaagde benadering aan en brengt zijn boodschap van wereldeenheid over door de gevolgen van onze acties direct weer te geven.
2 MR. NIEMAND
Jared Leto raakte bekendheid op blockbuster-niveau met Suicide Squad , maar hij verscheen ook in verschillende kleinere films.. Dit omvat Mr. Nobody , hoewel het zeker niet kleinschalig is. Het is de duurste film van België tot nu toe, en een van de grootste flops in de filmgeschiedenis, met $ 22.000 terug van zijn budget van $ 47 miljoen. De reden waarom is eenvoudig. Heb je in 2013 over Mr. Nobody gehoord?
Dit is teleurstellend omdat meneer niemand echt verdient aandacht. Leto's Nemo kijkt terug op zijn leven en gedraagt zich als een onbetrouwbare verteller door herinneringen te hervertellen die elkaar tegenspreken. Het klinkt eenvoudig, maar het is een buitengewoon ambitieus, levenslang werkend werk, met een verzameling grootse ideeën geportretteerd met een nog grotere visuele nous. Niet veel andere films komen in de buurt met dezelfde hoeveelheid diepte als Mr. Nobody.
