Een film die een last-minute draai geeft om het publiek te verbazen, is altijd een gok. Als de twist werkt, heb je tenslotte het gevoel dat je net twee films hebt bekeken voor de prijs van één. Maar als het mislukt, zou je willen dat je de film net had uitgeschakeld met nog twintig minuten te gaan.
Bij alles wat subjectief is, zit de duivel altijd in de details, en een draai die werkt voor de ene film is niet zeker voor de andere. Neem bijvoorbeeld de openbaring aan het einde van Fight Club, waar we ontdekken dat de Narrator en Tyler Durden inderdaad dezelfde persoon zijn. Hoewel dit betekent dat veel van de voorgaande momenten niet waren zoals ze leken, is de wending van gebeurtenissen nog steeds volkomen logisch gezien het feit dat we vanaf het begin in het hoofd van de Verteller zijn geweest.
Met andere woorden, een goede plotwending leent zich voor herhaalde bezichtigingen - waardoor het publiek alle subtiele details kan oppikken die ze de eerste keer misten. Dan zijn er die films die veel te hard proberen om slim te zijn, waarbij ze op het laatste moment een schokkende onthulling aanpakken die niet aansluit bij de rest van het verhaal.
Hier zijn 8 plotwendingen die films hebben opgeslagen (en 8 die ze hebben verpest).
16 Opgeslagen: Shutter Island
Hoewel het verre van een van de benchmarkfilms van Martin Scorsese is, is Shutter Island nog steeds een meesterlijk vervaardigde film die van zijn eenvoudige mysterieuze premisse naar een verkenning van waanzin reist dankzij de derde act van het verhaal.
De film begint met de Amerikaanse Marshall Teddy Daniels die naar een afgelegen gekkenhuis reizen om de verdwijning van een patiënt te onderzoeken - hoewel hij secundaire plannen heeft om de moordenaar van zijn vrouw, Andrew Laeddis, te confronteren.
Het duurt niet lang om te beseffen dat er iets mis is op Shutter Island. Terwijl Teddy vermoedt dat de artsen niet goed zijn, leren we in een ongelooflijke wending van gebeurtenissen dat Teddy eigenlijk Andrew is - de krankzinnige patiënt die zijn vrouw heeft vermoord.
In mindere handen, zou deze gang van zaken ronduit gekunsteld kunnen hebben gevoeld, maar de waarheid ontvouwt zich zo overtuigend dat het publiek niet anders kan dan voelen dat ze ook de hele tijd verblind zijn door krankzinnigheid.
15 Geruïneerd: broncode
Voor een film met een premisse die meerdere scènes van nauwgezette expositie vereist, bleek Source Code uiteindelijk een verrassend aangrijpende, hoewel dit helaas werd ondermijnd door de laatste scène van de film.
Het verhaal draait om Colter Stevens, een gewonde legerpiloot die gedwongen wordt de laatste acht minuten van het leven van iemand anders opnieuw te beleven in een poging een terrorist te dwarsbomen. Door de hele film heen leren we echter dat, zelfs als Colter zijn missie kan voltooien, zijn echte lichaam - dat zich in een comateuze staat bevindt - zal worden losgekoppeld van levensondersteuning.
Daarom vraagt Colter na het voltooien van zijn taak opnieuw naar de broncode te worden gestuurd, zodat hij kan waarderen dat hij nog één keer in leven is. Maar wanneer zijn echte lichaam is losgekoppeld, blijft het bewustzijn van Colter binnen deze alternatieve tijdlijn leven, de eigen logica van de film herschrijvend en ondermijnend wat al een prachtig tragisch einde was.
14 Opgeslagen: Wees
Van The Exorcist tot The Others, het valt niet te ontkennen dat een paar enge kinderen in je horrorfilm stoppen dingen die veel angstaanjagender maken. Maar op dit punt is het ook een beetje een cliché, wat de openbaring aan het einde van Orphan veel verontrustender maakt.
De film volgt een man en vrouw die een negenjarig Ests meisje, Esther genaamd, adopteerden na het verlies van hun baby. Je hoeft niet verder te kijken dan de filmposter om te weten dat er iets vreselijk mis is met Esther.
In plaats van nog een ander kind te zijn dat bezeten is door demonische krachten, is Esther helemaal geen kind, maar eerder een 33-jarige vrouw die hypopituïtarisme heeft - een aandoening die de groei van je lichaam belemmert, die ze als haar gebruikt vermomming om weg te komen met moord.
13 Ruined: Now You See Me
Deze overvalthriller uit 2013 volgt een groep toneelmagiërs, gezamenlijk bekend als de vier ruiters, die door FBI-agent Dylan Rhodes (Mark Ruffalo) worden onderzocht nadat ze een bankoverval in hun act hadden opgenomen.
Net als de magiërs in de film, is Now You See Me er trots op de kijker keer op keer te misleiden. Hoewel dit voor een meerderheid van de film leuk is, liet een onverwachte wending aan het einde van de film veel kijkers hun hoofd krabben.
Het moment in kwestie komt wanneer Agent Rhodes zichzelf onthult als de Vijfde Ruiter en het brein achter de uitgebreide wraakplanning van de magiërs. Het probleem is dat de film bijna niets doet om deze onthulling op te zetten, en de schokkend karakterverschuiving opent veel te veel gaten in de plot en de motivaties van het personage bij herhaald kijken.
12 Opgeslagen: The Book of Eli
In deze post-apocalyptische film uit 2010 wordt Denzel Washington bespeeld met Eli, een nomade die de laatste overgebleven kopie van de Bijbel naar de westkust moet dragen. Tijdens zijn reizen kruist Eli paden met een aantal woeste bandieten, die hij in staat is om in zijn eentje te verslaan, voordat hij zijn grootste dreiging tegenkomt: een man genaamd Carnegie (Gary Oldman) die toezicht houdt op een verwoeste stad en de kracht van Eli's mysterieuze boek.
Ondanks hulp van een van Carnegie's ondergeschikten (gespeeld door Mila Kunis), verliest Eli uiteindelijk het bezit van het boek voordat hij zijn bestemming bereikt. Maar in een onverwachte wending leren we dat Eli niet alleen de hele Bijbel ter herinnering heeft gebruikt, maar dat hij de hele tijd blind is geweest. De overwinning van Carnegie is dus zinloos omdat hij de brailletekst in het gestolen boek niet kan lezen.
11 Ruined: The Village
Het is onmogelijk om over wendingen te praten zonder M. Night Shyamalan ter sprake te brengen - de schrijver / regisseur die het publiek met The Sixth Sense heeft gevoed, alleen om te proberen dezelfde geestverruimende wending in zijn volgende films tot een afnemende opbrengst na te bootsen.
Maar waar het echt uit de hand liep, was met zijn film The Village uit 2004, die de inwoners van een 19e-eeuwse gemeenschap volgt die niet kan vertrekken vanwege de monsters die op de loer liggen in de omliggende bossen. Aan het einde van de film leren we dat de twee meest voor de hand liggende wendingen die mogelijk zouden kunnen plaatsvinden beide tot bloei komen.
Het verhaal speelt zich eigenlijk in het heden af en dat de monsters niet echt zijn.
Het is een enorme teleurstelling, gezien hoe eng en visueel de rest van de film opvallend is. Het vermindert ook de spanning van het verhaal de tweede keer.
10 Opgeslagen: Ender's Game
Gebaseerd op 1985 militaire sci-fi roman, volgt Ender's Game een groep begaafde kinderen terwijl ze trainen om zich voor te bereiden op een naderende buitenaardse invasie. Asa Butterfield speelt Ender, de meest bekwame cadet, die zich tijdens gesimuleerde gevechten onderscheidt vanwege zijn vermogen om oplossingen te vinden voor voorheen onoplosbare problemen.
Als gevolg hiervan krijgt Ender de leiding over zijn eigen ploeg en wordt de cadet gedwongen zichzelf te bewijzen in een eindsimulatie die zijn slinkende vloot afzet tegen de buitenaardse thuiswereld.
Na voltooiing leert Ender dat de strijd 100 procent echt was.
Terwijl zijn superieuren blij zijn dat hij de oorlog heeft gewonnen, is Ender verwoest over de daad van genocide. Hoewel de film het bronmateriaal misschien niet helemaal waarmaakt, slaagt het er wel in om vast te houden aan de originele twist-einde - die misschien niet vrolijk is, maar zeker meer impact heeft.
9 Ruined: Ocean's Twelve
Ocean's Twelve gaat verder waar Ocean's Elf ophield en constateert dat casino-eigenaar Terry Benedict de bende van Danny Ocean opspoort en erop staat dat ze het gestolen geld terugbetalen. Zo begint de bende aan een wedstrijd met mede-dief "The Night Fox" om te zien wie het Faberge Imperial Coronation Egg eerst kan stelen.
Een uitgebreid overvalplan volgt alles van een holografisch ei tot Danny's vrouw die zich voordoet als een zwangere Julia Roberts (gespeeld door een eigenlijk zwangere Julia Roberts).
Dit doet er uiteindelijk niet toe, omdat de bende onthult dat ze het ei al hadden gestolen.
Alles wat we bekeken was een uitgebreide act om The Night Fox voor de gek te houden. Bovenop deze reeks gebeurtenissen die volledig gekunsteld zijn, geeft het het publiek ook het gevoel dat ze uit de overval zijn weggelaten, wat Ocean's Eleven in de eerste plaats zo aangenaam maakte.
8 Opgeslagen: Eindbestemming 5
Meestal, als je vijf afleveringen diep in een horrorfranchise krijgt, kun je er gerust van uitgaan dat het verhaal een achterbank zal innemen om schrik en bloederige effecten te veroorzaken. Wie had ooit gedacht dat de vijfde Final Destination-film de meest creatieve en plezierige inzending voor de serie zou zijn? Het is zelfs het enige deel dat een "Fresh" goedkeuringsscore voor Rotten Tomatoes verdient.
Hoewel Final Destination 5 inderdaad dezelfde formule uit vorige films herleeft, zijn de overdreven kill-sequenties strak ontworpen en meesterlijk opgenomen, wat alleen werd versterkt door het effectieve gebruik van de film van 3D.
De verrukkelijkste verrassing is verreweg het einde van de draaiing, waarbij twee van de overlevende personages aan boord van het gedoemde vliegtuig uit de originele film komen, onthullend dat het verhaal altijd al een prequel was.
7 Ruined: Hancock
In Hancock speelt Will Smith de gelijknamige superheld die liever drinkt en vernietiging veroorzaakt dan dat het publiek hem ziet als een symbool van hoop. Maar dit alles verandert wanneer Hancock Ray redt, een public relations-specialist die ermee instemt het imago van de superheld te vernieuwen om de gunst terug te geven.
De film heeft een veelbelovende eerste helft, compleet met een intrigerend uitgangspunt en solide uitvoeringen van de hoofdrollen van de film, maar de dingen worden overdreven ingewikkeld wanneer wordt onthuld dat Ray's vrouw Hancock's onsterfelijke ex is. Plots raakt het gelikte verhaal dat ooit gevuld was met bijtende humor en originele actiescènes verzand met expositie en onverwachte liefdesdriehoeken.
Het is geen wonder dat Hancock meer dan tien jaar in ontwikkelingshel heeft doorgebracht.
We kunnen ons alleen maar voorstellen wat de film had kunnen zijn zonder deze ongewenste gang van zaken.
6 Opgeslagen: vrijdag de 13e
Hoewel de 13e franchise vrijdag synoniem is geworden met Jason Voorhees en zijn kenmerkende hockeymasker en met bloed doordrenkte machete, verschijnen deze handelsmerken niet echt tot de derde film in de serie - hoewel het personage in de finale wel een korte verschijning maakt opname van de film uit 1980.
Naar alle waarschijnlijkheid is de originele vrijdag de 13e de doorsnee film van de molen - dat wil zeggen tot de laatste act.
Jasons moeder blijkt toch de gestoorde moordenaar te zijn.
Hoewel de film aanvankelijk werd gepand door critici, ondermijnde de verwachting dat elke slasher-filmantagonist een kolossale man in een masker moet zijn, de film ongetwijfeld een favoriet onder horrorliefhebbers. Helaas kunnen we niet hetzelfde zeggen over de elf vervolgfilms.
5 Ruined: High Tension
Deze Franse horrorfilm uit 2003 begint met twee vriendinnen, Marie en Alex, die naar het huis van Alex ouders reizen om het weekend door te brengen. Wanneer een mysterieuze man midden in de nacht opduikt en familieleden gaat afslachten, blijft Marie vechten voor haar leven.
Zoals de titel al aangeeft, bevat Hight Tension een aantal effectief gespannen scènes die zelfs levenslange horrorfans op het puntje van hun stoel achterlaten. Maar de spanning is volledig geruïneerd wanneer wordt onthuld dat Marie de moordenaar is, die effectief alles herschrijft wat we al hebben zien ontvouwen, inclusief een aantal scènes tussen Marie en de denkbeeldige moordenaar die nooit had kunnen plaatsvinden.
Hoewel High Tension berucht is om zijn NC-17 rating en extreem grafisch geweld, is het uiteindelijk deze onnodige plotwending die een bijna vlekkeloze film verpest.
4 Opgeslagen: A Perfect Getaway
Deze film speelt in 2009 Steve Zahn en Milla Jovovich als Cliff en Cydney, een pas getrouwd stel dat heeft besloten om een avontuurlijke wandeling door de Hawaiiaanse wildernis te maken voor hun huwelijksreis. Daar komen ze een aantal mysterieuze wandelaars tegen terwijl ze ook leren van een griezelige dubbele moord die heeft plaatsgevonden in Honolulu, waardoor ze zich afvragen of de moordenaar in hun midden is.
Uiteindelijk leren we dat Cliff en Cydney niet de onschuldige jonggehuwden zijn die ze lijken te zijn.
In plaats daarvan zijn ze een paar drugsverslaafde psychopaten die de identiteit van hun slachtoffers stelen in een poging een soort van onsterfelijkheid te bereiken.
Zelfs als de draai voor je is verpest, biedt A Perfect Getaway nog steeds een behoorlijk deel van de spanning, lach en boeiende uitvoeringen van Zahn en Jovovich, evenals de ondersteunende cast van Timothy Olyphant en Chris Hemsworth.
3 Ruined: Identiteit
Geen plotwending is meer teleurstellend dan het hele verhaal dat zich afspeelt in de geest van één personage - en dat is precies wat je halverwege deze thriller van 2003 krijgt.
Identiteit begint als een mysterie in Agatha Christie-stijl: tien gasten zijn gestrand in een motel in Nevada tijdens een regenbui wanneer ze één voor één hun ondergang beginnen te ontmoeten.
Ondertussen wacht een veroordeelde massamoordenaar, Malcolm Rivers, op executie terwijl zijn psychiater probeert aan te tonen dat hij in feite juridisch gestoord is. Maar hoe gek is hij precies? Blijkbaar zo krankzinnig dat het hele moordmysterie met tien personen zich in zijn hoofd ontvouwt.
Tegen de tijd dat de psychiater suggereert dat Malcolm probeert te ontdekken welke van zijn persoonlijkheden verantwoordelijk is voor het uitvoeren van de echte moorden, voelt de kijker zich al te bedrogen om opnieuw een geheel nieuw verhaal aan te gaan - vooral een verhaal dat veel minder intrigerend is dan het oorspronkelijke motel-mysterie.
2 Opgeslagen: Soylent Green
Zelfs als je deze dystopische sciencefictionfilm uit 1973 met Charlton Heston nooit hebt meegemaakt, is de kans groot dat je de iconische lijn al hebt gehoord die het einde van de draai weggeeft (wat bijna onmogelijk is om hardop te zeggen zonder te doen alsof) om het te roepen).
Soylent Green vindt plaats in 2022, waar de wereld wordt overwonnen met vervuiling, opwarming van de aarde en overbevolking. Om deze problemen te compenseren, is hulp bij zelfdoding legaal geworden, terwijl de Soylent Corporation in zijn eentje voorkomt dat de wereld verhongert met hun "high-energy plankton" wafels.
Het is slechts een kwestie van tijd voordat we ontdekken dat het eiwit in deze wafels niet van plankton komt.
Soylent Green is een duidelijk voorbeeld van een plotwending die de film echt maakt. Zonder dat zou de film een grotendeels vergeetbare zaak zijn geworden over de grimmige vooruitzichten van de mensheid.
