Nadat hij niet lang geleden in een hotsteak was beland met Homeland op een Emmy-winnende run, ontdekte Showtime dat de originele inhoud kon concurreren met mensen als HBO, FX en Netflix als het ging om kritieke erkenning en erkenning. Maar het verhaal van 's werelds ergste spion lijkt schijnbaar ver voorbij zijn trofee-winnende prime, vestigen zich op een comfortabele plek, wetende dat het einde al lang voor zijn aankomst komt. Dat staat in schril contrast met series als Penny Dreadful en Masters of Sex, die beide abrupt eindigden in respectievelijk seizoen 3 en 4, of recente one-and-done-series, zoals Happyish.
Natuurlijk, het premiumkanaal heeft nog steeds hits zoals Shameless, Ray Donovan en The Affair om op te vertrouwen, hoewel ze geen enkele titel van de tent schreeuwen. Twin Peaks en I'm Dying Up Here lanceren beide later dit jaar, maar de eerste is een "closed-end" evenement en de laatste zal maanden in première gaan na HBO's eigen stand-up-centric serie Crashing. Dat wil niet zeggen dat beide series mogelijk geen grote hits worden, maar totdat dat waar is of niet, is Showtime's huidige selectiekader miljarden.
Die aanduiding is logisch, gezien het betrokken talent. De gouden jongen Damian Lewis van Showtime als hedgefondsmanager Bobby "Axe" Axelrod en Paul Giamatti als zijn eeuwig chagrijnige gouvernementele tegenstander Charles "Chuck" Rhodos (Lewis won absoluut de bijnaamstrijd toen de show ze uitdeelde), Miljarden geeft ook pruimrollen aan Maggie Siff en Malin Akerman. De cast biedt een niet-zo-subtiel verslag van de klim van de show om toe te treden tot de gelederen van prestigieuze televisie, en zeker voor het leiden van de lading in termen van de originele inhoud van Showtime. Wat het meest interessant is, is echter dat seizoen 2 een paar tonale tweaks en verschuivingen in perspectief biedt die suggereren dat miljarden heel goed zijn plaats aan de top van de Showtime-stapel zouden kunnen verdienen.
Hoewel nergens dichtbij als oneerbiedig of visueel verbluffend, heeft Billions veel gemeen met The Young Pope in termen van perceptie versus realiteit. Kijkend naar de marketing voor de serie, zie je een strenge Giamatti naar een grijnzende, zelfvoldane Lewis staren, en de advertenties plagen een wrokwedstrijd met hoge inzet tussen twee krachtige mannen - het intimideren van de serie is min of meer gewijd aan de ups en verslaat van een humorloze pissingwedstrijd tussen een paar bevoorrechte alfamannetjes. Die beschrijving past Miljarden beter dan een van Axe's kenmerkende dress-code-be-verdomde rockband T-shirts behalve één ding: de show is niet zonder gevoel voor humor over zichzelf of zijn personages.
Makers Brian Koppelman en David Levien hebben met seizoen 1 veel humor in de serie geïnjecteerd. De serie-première alleen al had een groot aantal knipogen naar de opgeblazen machismo van zijn personages om het hele uur door te gaan met al het mictureren - zowel figuratief als anderszins -. Dat gevoel voor humor heeft het hele eerste seizoen min of meer doorgezet, hoewel het leek af te nemen naarmate het seizoen de finale naderde en een krachtige confrontatie tussen Ax en Chuck insinueerde. Showtime zou duidelijk graag zien dat miljarden meer dan één seizoen lopen, zodat de confrontatie in feite eindigde in een patstelling, een die Koppelman en Levien de kans bood om het script tot op zekere hoogte om te draaien, Ax aan het offensief te zetten en te zien hoe Chuck reageert op lopende verdediging.
De seizoen 2-première, 'Risicobeheer', is geïnvesteerd in het verkennen van die nieuwe dynamiek en doet dit met een nog lichtere touch dan de serie-première. Gedurende het hele uur is er een gevoel dat miljarden meer geïnteresseerd zijn in plezier hebben met zijn uitgangspunt dan zich een weg banen naar de status van prestige. De dialoog is scherper en meer toegewijd aan het plaatsen van een speld in het opgeblazen ego van jongens die fleece vesten dragen om te werken en met vrouwen te praten, grotendeels door insinuaties. Het legt ook meer nadruk op de dynamiek van macht en hoe vloeiend ze kunnen zijn: het ene moment domineer je je tegenstander en het volgende moment ben je plat op je rug.
Een ommekeer in het conflict tussen Axe en Rhodos toont een andere kant van het karakter van Giamatti, omdat hij uit zijn evenwicht is geslagen door een onderzoek naar het gedrag van zijn kantoor en de bijna ontbinding van zijn huwelijk. Chuck en Wendy oefenen iets dat 'gescheiden nestelen' of 'vogelnest' ouderschap wordt genoemd, waarbij de kinderen van een gescheiden stel in één huis wonen en de ouders volgens een afgesproken schema komen en gaan. Dat is op zichzelf een beetje een grap omdat geen van beide kinderen het eerste uur zelfs wordt gezien, wat het verhalende gemak van de moderne ouderschapsregeling onderstreept, omdat het miljarden een gemakkelijke manier biedt om Giamatti en Siff samen in een kamer te krijgen.
Afgezien van verhaallijnen is de première van Billions seizoen 2 een sterk argument waarom de hoofdpersonages niet samen in een ruimte hoeven te zijn om de serie te laten draaien. Enkele van de sterkste momenten in de première hebben Axe zijn plan uiteengezet om zijn tegenstander op het "slagveld" af te maken door een reeks rechtszaken tegen hem te financieren - een beweging die helemaal niet doet denken aan bepaalde gebeurtenissen achter de schermen van de Bollea v. Gawker-rechtszaak. De show krijgt vergelijkbare tractie van een ontmoeting tussen Chuck en zijn belangrijkste staf, die hen vertelde volledig mee te werken aan het onderzoek naar zijn kantoor, wetende dat het commando een stilzwijgende herinnering is aan hun eed van trouw.
Het is Siff die het meest profiteert, want de show blijft de macht aantonen die Wendy heeft over Ax en Chuck. In een vroege scene wordt ze het hof gemaakt door Danny Strong als Todd Krakow, nog een andere hedgefonds-kerel die een interne psychologische raad nodig heeft voor zijn geldwrapers en hun incidentele prestatieproblemen. Wendy is het krachtigste personage van Billions. Axe beweert dat ze zijn poort is in de storm, en Chuck is haar mogelijk binnenkort voormalige echtgenoot die ook graag onderdanig was toen de stemming toesloeg. Seizoen 2 wil profiteren van haar vrije keuzevrijheid en de unieke hefboomwerking die gepaard gaat met haar nieuwe onafhankelijkheid, vooral omdat het betrekking heeft op een groep mannen die in aforismen spreken en verwijzen naar hun zakelijke transacties met woorden als "détente" en "wapenstilstand" en "slagveld."
Wendy's vaardigheid om de taal te spreken zonder zich te assimileren met de profit-first cultuur en een van de "hebzucht is goed" knokploeg te worden, maakt haar het dichtst bij de show van een publiek proxy. Hoe lang ze haar arm op afstand van het drama kan houden, is een interessante verhaallijn als al het andere dat de show in de première start, wat zorgt voor een veelvoud aan verhaallijnen die wachten om te profiteren van de verbeteringen die gepaard gaan met de merkbaar lichtere touch van seizoen 2..
Miljarden gaan aanstaande zondag verder met 'Dead Cat Bounce' @ 22:00 op Showtime.
