In de loop der jaren zijn er verschillende brandweerfilms uitgebracht, waaronder Backdraft, The Towering Inferno, Ladder 49 en Fire With Fire. De nieuwste inzending in dit subgenre is Only the Brave, dat veel van het spektakel uit brandbestrijding zelf haalt en het publiek een meer gefundeerd gezichtspunt biedt. Dat is grotendeels te wijten aan het feit dat het is gebaseerd op de echte Granite Mountain Hotshots, die de eerste reageerden op bosbranden.
Meer dan een handvol acteurs namen de verantwoordelijkheid op zich om deze gevallen helden met waardigheid en toewijding af te beelden. Screen Rant ging onlangs zitten met Thad Luckinbill (producent van La La Land, en Only the Brave), Geoff Stults (Onvergetelijk) en Alex Russell (SWAT) waar we de overtuigende chemie tussen 20 mannen bespraken, trainen met Josh Brolin en werken met pyrotechniek.
SR: Jullie hebben allemaal zo'n geweldige chemie in de film. Ik had echt het gevoel dat jullie vrienden waren en dat je deze kameraadschap had. Heeft Joseph je meegenomen naar een teambuilding-evenement of is dat organisch gegroeid?
Geoff Stults: Het eerste wat hij deed was ons allemaal in één groot bed laten slapen. Ja, we begonnen samen te slapen.
Alex Russell: Je zou denken dat het een koning zou zijn, maar
Geoff Stults: wie had dat gedacht? Nee, we hebben meer een bootcamp gedaan. We hoefden niet met elkaar naar bed te gaan.
Alex Russell: Moest niet -
Geoff Stults: Everytime.
Alex Russell: In de pre-productie hebben we een week van 'Hotshot Camp' gedaan, we zouden het, samen met onze technische adviseur Pat McCarty, ons gewoon doorverbinden, het materiaal opdoen, bergen met kettingzagen op wandelen, alle hulpmiddelen die zij hebben. Ik denk niet dat er specifieke inspanningen moesten worden gedaan om chemie tussen ons te creëren, want tussen die en de drie maanden durende shoot in Santa Fe hadden we veel gemeen.
SR: Miles zei dat hij nooit meer een film zou maken met 20 jongens.
Geoff Stults: Echt waar?
SR: Hij zei dat het geweldig was, maar was het een frat soort sfeer?
Thad Luckinbill: Weet je, het waren twintig jongens [lacht]
Alex Russell: Het waren zeker twintig jongens.
Geoff Stults: Het waren twintig jongens. Overal waar we gingen
..het waren twintig jongens.
SR: Vertel me een beetje over de fysieke voorbereiding omdat het er slopend uitzag. Die scène waarin Miles wandelt en kotst, dat zou ik zijn geweest. Ik ben niet geweldig met de cardio.
Geoff Stults: Dat bracht wat flashbacks naar me toe, want dat was onze allereerste dag van het filmen, dus jullie zagen twee minuten daarvan. Dat was de hele dag rennen, rennen. Brolin houdt ervan overijverig te zijn, en probeert ons te bewijzen dat hij in goede vorm was, zoals kom op man.
Alex Russell: We moesten ons aan zijn tempo houden.
Thad Luckinbill: Ja, en hij droeg niets.
Geoff Stults: Dat klopt. Ugh, het ergste. Dus we kwamen er fysiek achteraan, werkten veel samen uit, ook ingesteld omdat het vanaf dag minus twee weken was voordat we aan het einde begonnen, drie maanden later. Het was altijd fysiek voor ons. Ik bedoel, het maakte het soms leuk en vermakelijk en het maakte het vreselijk en vervelend. We wisten dat als we de dingen gingen doen die deze jongens deden, en dat we het ding dat deze jongens deden moesten uitbeelden om het fysiek een beetje te kunnen brengen. We moesten.
Alex Russell: En in alle eerlijkheid gaf ons een kleine glimp van wat echte hotshots doormaken. We waren uitgeput, we waren moe, we waren vies, onze ogen prikten van zweet en al dat soort dingen. Ik zei eerder tegen iemand, zes uur rollen of wat het ook is, we gaan naar huis naar ons hotel, die jongens niet. Ze slapen daar nog steeds. Ze zitten er nog steeds in.
SR: Hoeveel pyrotechniek was erbij betrokken? Moeten jullie trainen om aan de hitte te wennen?
Allemaal: Ja.
Thad Luckinbill: We hadden alle praktische vuursets. Zoveel als we konden doen en toch veilig zijn, hadden we veel vuur op de set, vooral als je in de close-up opnames stapt. Dus je voelde de hitte, je voelde het vuur. Het is er zeker, maar het was niets vergeleken met wat ze in hun echte leven doen.
Geoff Stults: Maar voor zover eraan gewend raken? Het is gewoon heet. Het maakt niet uit hoe vaak je dat gaat fotograferen. Ik werd persoonlijk weggeblazen, als je naar dat vuur kijkt, is het maar vier of vijf voet lang, toch? Het is niet zo torenhoog --- de hitte die van die dingen afkomt wanneer we fotograferen, en je hebt je rug naar de vlam en je wilt proberen er geweldig uit te zien voor de camera, je voelt alsof je oren smelten. Ik was zo weggeblazen door de hoeveelheid energie die van deze vlammen afkwam, hoewel we brandweerlieden speelden die echte brandweerlieden hadden om dingen voor ons te blussen. Het is indrukwekkend wat ze dagelijks in zo'n omgeving doen. Ik vind het te gek.
Alex Russell: Het is interessant. Ik weet niet wat de vergelijking is, maar het lijkt erop dat hoe groot een vuur is als je rond een kampvuur zit, we allemaal weten hoe heet dat is. Ik heb het gevoel dat als een vuur groeit, de hitte exponentieel groeit. Het groeit niet zoals je denkt.
Geoff Stults: Als de wind plotseling verandert, is dat vier voetvuur niet acht voet. Het waait over je heen. Er waren enkele momenten. Er was één scène in het bijzonder in de finale daar waar we allemaal opraken. Het was tijd om … de wind veranderde ---
Alex Russell: Ze waren als 'Get out', 'Get out', 'Get out'.
Geoff Stults: Laten we gaan. Ja.
