Tussen verdwijnende regisseurs en wilde recensies, Warner Bros. kon een paar positieve koppen gebruiken over het DC Extended Universe. Na een reeks negatieve pers in de nasleep van Batman V Superman: Dawn of Justice en Suicide Squad en het plotselinge vertrek van Ben Affleck als regisseur van de geplande solo Batman-film, hebben velen zich afgevraagd hoe de onrustige franchise de goedkeuring van steeds sceptischer kon terugwinnen fans. Met The Flash nog steeds een regisseur nodig na het verliezen van twee op een rij, en de gemengde ontvangst van de nieuwste Justice League-trailer, was het echt tijd voor de studio om de grote wapens uit te schakelen.
En breek ze uit ze hebben. Vandaag hebben we vernomen dat Joss Whedon, maker van Buffy the Vampire Slayer en regisseur van de eerste twee Avengers-films, een deal nadert om een Batgirl- film voor de DCEU te schrijven, regisseren en produceren. Het nieuws kwam bijna geheel uit de lucht vallen en kon een aantal belangrijke veranderingen aangeven met de franchise, die moeite had om een unieke identiteit voor zichzelf te creëren naast het meer gevestigde Marvel Cinematic Universe. Whedons eigen inspanningen met Marvel waren enorm succesvol, zowel kritisch als commercieel, maar hij is open geweest over zijn frustraties over het proces van werken met zo'n groot bezit.
In een interview in 2015 op de Empire Film Podcast gaf Whedon toe dat verschillende elementen van Avengers: Age of Ultron studio tegen zijn wensen waren - met name de Thor-scène in de grot - en zei: "Ik respecteer deze jongens [Marvel Studios], zij zijn artiesten, maar toen werd het heel, heel onaangenaam. " Voor Warner Bros. om de meest succesvolle regisseur van Marvel te werven, is het een hele coup, maar het inhuren suggereert ook een nieuwe benadering van het eigen standpunt van de studio over creatieve controle. Matt Reeves tekende onlangs om The Batman te regisseren, maar pas na een korte pauze van gesprekken waarin werd gespeculeerd dat hij meer vrijheid over het project worstelde dan de studio aanvankelijk bereid was te geven. "Creatieve verschillen" was de reden voor het vertrek van zowel Seth Grahame-Smith als Rick Famuyiwa van The Flash, dus misschien duidt de komst van Whedon op een meer ontspannen manier om de franchise vorm te geven.
Whedons naam draagt veel geek cred, maar de aankondiging heeft ook hernieuwde gevoelens van ergernis over het gebrek aan vrouwelijke creatieven aan het roer van grote kaskraker eigenschappen, met name superheld films. Warner Bros. heeft tot nu toe slechts één vrouwelijke regisseur aangenomen voor de DCEU - Patty Jenkins voor Wonder Woman - terwijl Marvel de sprong nog niet moet wagen (hoewel het alles behalve gegarandeerd is dat een vrouw Captain Marvel zal leiden). Het is niet alleen een probleem voor superhelden - er zijn ook geen vrouwen die regisseur zijn van Star Wars-films. Inderdaad, Disney's volledige lei tot 2019, inclusief Star Wars en Marvel, heeft in totaal twee vrouwelijke regisseurs (Ava DuVernay voor A Wrinkle in Time en Niki Caro voor Mulan).
Uit een recent onderzoek van het Center for the Study of Women in Television and Film van de staat San Diego bleek dat vrouwen maar 7% van de regisseurs vormden die aan de 250 beste films van 2016 werkten. Dat is een daling van 2% ten opzichte van het voorgaande jaar, dus niet alleen is discriminatie op grond van geslacht nog steeds een groot probleem in Hollywood; het is er een die erger wordt. Whedon, voor al zijn talenten en populariteit, maakt deel uit van het probleem, en zijn aanstelling bij Batgirl is des te ontmoedigender gezien zijn jarenlange vocale steun voor vrouwen in de industrie, zowel op het scherm als daarbuiten.
Er is iets dat Whedon kan doen om die kloof tussen mannen en vrouwen bij het maken van films te verkleinen, en dat is om Warner Bros. over te halen een vrouwelijke scenarioschrijver in te huren. Het gerucht gaat dat hij de film zelf schrijft, maar gezien de frequentie waarmee DC-films tegenwoordig worden herschreven, is de kans groot dat er een nieuwe naam aan boord komt.
Barbara Gordon, de originele Batgirl en de veronderstelde ster van de film van dit universum, is een cruciaal personage in de geschiedenis van de superheldenverleden. Ze is ook een heldin met een van de moeilijkste en meest controversiële geschiedenissen in de canon. Als een favoriet van fans gedurende twee decennia in de strips, worstelde Barbara vaak om belangrijke verhaallijnen te krijgen, vooral na het Crisis on Infinite Earths-evenement dat de canon van de serie opnieuw startte. Ze ging met pensioen in een zelfstandige strip, Batgirl Special, in 1988, maar maakte een schokkende terugkeer in Alan Moore's baanbrekende one-shot grafische roman The Killing Joke. Moore vroeg specifiek om Barbara te gebruiken in deze niet-canon kwestie, waar ze werd neergeschoten door The Joker en onbekwaam werd gemaakt om te lopen, puur als middel om haar vader, commissaris Gordon, te martelen, en een seksuele aanval was ook zwaar geïmpliceerd.
Zelfs vandaag inspireert de strip verhitte debatten en Moore gaf zelf toe spijt te hebben van wat hij Barbara heeft aangedaan. Moore zei in een interview dat, toen hij DC vroeg of hij Barbara kon gebruiken voor dit complot, redacteur Len Wein antwoordde: "Ja, oké, de teef verlammen." Zelfs voor een van hun meest geliefde personages, had DC weinig respect voor haar en had ze er geen bezwaar tegen dat ze werd vrijgelaten. Op de een of andere manier maakte de recente geanimeerde versie van het verhaal Barbara's boog nog regressiever door haar slaap met Batman - een beweging die zelfs hardcore fans van de strip vervreemdde.
Uit deze puinhoop besloten schrijvers Kim Yale en John Ostrander ervoor te zorgen dat Barbara niet in het donker zou verwelken en veranderden haar in Oracle, een hacker en informant die de volledig vrouwelijke roofvogels oprichtte. Andere personages namen de Batgirl-mantel over, waaronder Cassandra Cain en Stephanie Brown, begeleid door Barbara. Ze blijft een van de meest positieve en goed afgeronde voorstellingen van een personage met een handicap en een nieuw leven ingeblazen liefde voor Barbara binnen een nieuwe generatie fans. Dit maakte haar terugkeer naar Batgirl in de New 52 des te controversiëler. De rehaul, een andere belangrijke verschuiving naar DC-continuïteit, verbond haar verleden en maakte haar verwonding iets waar ze van herstelde (hoewel ze nog steeds met het trauma leefde), waardoor een van de weinige gehandicapte personages uit het verhaal werd verwijderd en meer dan 20 jaar van wissen geschiedenis.
De meest recente Batgirl, met een lichtere toon en meer jeugdige focus, kreeg sterke recensies en toonde het personage op haar meest interessante - gepassioneerde, leuke liefhebbende, jonge en gratis - dankzij het prachtige schrijven van Hope Larson. Het filmpotentieel voor Barbara is onbeperkt, maar het zou een vergissing zijn om verder te gaan zonder een vrouwelijke stem in de kamer. Barbara is op haar best geweest dankzij het ongelooflijke werk van vrouwelijke schrijvers die het eindeloze potentieel van het personage zagen, zelfs toen DC haar afschreef. Kim Yale bracht haar weer tot leven uit de as van Moore en gaf een nieuwe vertegenwoordiging aan een vaak verminderde demografie terwijl ze Barbara zo gedreven als altijd hield; Gail Simone onderzocht het leven met het trauma van een grote aanval en de manieren waarop het Barbara ertoe bracht gerechtigheid te zoeken; Hope Larson bracht Barbara in de millennial-generatie en bracht meerdere levens in balans met levendigheid en ongegeneerd plezier.
Dit zijn allemaal dingen waar de wereld van de DCU om schreeuwt, en de stemmen die momenteel aan de tafel zijn, getalenteerd als velen van hen, hebben niet het perspectief dat nodig is om echt de geleefde ervaring van het vrouw zijn te belichamen (momenteel is de de enige vrouw die een DCU-film schrijft, is Genève Dworet-Robertson, die momenteel het scenario schrijft voor Gotham City Sirens, geregisseerd door David Ayer).
Er zijn veel ongelooflijke vrouwelijke schrijvers werkzaam in film en televisie die wonderen kunnen doen met Batgirl: Annie Mumolo en Kristen Wiig's Oscar-genomineerde werk over bruidsmeisjes evenwichtige grof uit humor, tedere verkenningen van vrouwelijke vriendschappen en bedrieglijk scherpe satire over het leven in een afbrokkelende economie; Katie Dippold's hilarische werk over parken en recreatie, The Heat en Ghostbusters bracht haar onder de aandacht als komische naam om naar te kijken; Allison Schroeder bracht een ongekend historisch verhaal tot leven en maakte het tot publiekstrekkend goud met Hidden Figures; de multi-getalenteerde Emily Carmichael heeft de aandacht getrokken van Steven Spielberg met haar bekroonde scenario's; en de films en toneelstukken van Zoe Kazan hebben indie-charme in evenwicht gebracht met haarscherpe verhalen. Dit is slechts een handjevol vrouwen die de duizenden vrouwelijke schrijvers vertegenwoordigen in een branche die vaak hun ongelooflijke inspanningen over het hoofd ziet. Whedon, die al eerder met vrouwelijke schrijvers heeft gewerkt, zou er goed aan doen om te overwegen zijn nieuwste project open te stellen voor een frisse vrouwelijke stem.
Het valt nog te bezien hoe deze deal zal plaatsvinden en wanneer de productie zal beginnen (Warner Bros. heeft op dit moment nog steeds een beetje problemen), maar hoe dan ook, het zou de studio en Joss Whedon alleen maar ten goede komen om hun bereik te verbreden en verwelkom die levendige, ondervertegenwoordigde stemmen voor de DCEU. Het is het minste wat Batgirl verdient.
